I'm Secretly Inlove With My Fiance.

Chapter 27

SHOCKED 

I know that andrew is shocked on what did i told him. I just beamed my smile at him para lang mapag takpan ang kabaliwang sinabi ko dito. But i am more shocked when he grabbed me and kissed me. Hindi ko alam kung paano ako tutugon sa pag halik na ginagawa nito. I can't closed my eyes. This will be supposed to be romantic but DAMN! this isn't right. C'mon cass! Get back to your senses that man is kissing you! 

Halos hindi ko alam kung paano ko igagalaw ang katawan ko. Maya maya ay napansin siguro nito ang hindi ko pag galaw kung kaya't bigla itong humiwalay sa pagkakahalik saakin. 

"Cass.. I-m s-orry.." Halos hindi ito makapag salita ng diretso habang humihingi ito ng tawad. Maging ako ay hindi makakurap dahil maging hanggang ngayon ay, nakatulala pa din ako. "I-i didn't mean to kissed y-you."

Damn! That is the most hurtful thing that i've ever heard today. Sorry again? Parang mas masakit yata na marinig ang SORRY ng isang tao pagkatapos ka nitong halikan. Hindi ko alam kung sasampalain ko si andrew dahil sa insultong ginawa nito ngayon. 

"Cass. C'mon talk." I turned my back to him. What should i need to say? He ended it already. He already said sorry kaya, para saan pa ang pag sasalita ko. It doesn't make sense anyway.MADALI LANG PAG  If i tell him that i am inlove with him may magbabago ba? Maniniwala ba siya? Sa tingin ko hindi dahil, ngayon palang pinararamdam na nito saakin na, madali lang PAG LARUAN ang, KATULAD KO. "Cass.. Sorry di ko sina--"

Di ko na ito pinatapos dahil maging ako ay nagulat sa nagawa kong pag sampal dito. "Sorry? Di mo sinasadya! Ano bang tingin mo saakin andrew laruan mo? Hahalikan mo kung kelan mo gusto?"

"Hey, i'm sorry okay?" Sinubukan ako nitong hawakan pero di ako nagpahawak dito kaya hinawi ko kaagad ang kamay nito. "Why you were reacting like that? I'm just making fun cass. C'mon para ka namang bata na nag tatampo dyan."

"You're worst! Making fun? Do you think it's fun?! Andrew! Hindi na ako yung cassey 15 years ago na pwedeng utuin god! andrew i can't believe you that you're just making fun at me." 

"Hey! C'mon, sorry okay? Ang taas naman ng alta presyon mo ngayon meron kaba?" Damn! He is just making fun at me. Tingin niya okay lang ako sa mga ginagawa niya. Tingin niya hindi ako nasaktan sa biro niyang ito. "Nag sorry na nga ako galit ka pa din."

Hindi ko namalayan ng bigla nalang tumulo ang luha ko. Bakas dito ang pagka gulat pero agad ko ding pinahi ang luhang iyon. "You're just making fun at me. You're just making fun drew."

"Cass sorry okay? Nagbibiruan lang naman tayo diba? And besides we're bestfriends wala namang malisya yun diba?"

"Damn you! You always see me as your bestfriend nothing else! You're making fun dahil iniisip mo na bestfriend mo lang ako. Kelan mo ba ako makikita bilang ako andrew? Hanggang kelan mo ba ako paglalaruan?"

"Bakit ba galit na galit ka?"

"Nagagalit ako dahil mahal kita! Damn! Mahal na mahal kita!" I was so wasted. Hindi ko na iniisip kung anong maaring sabihin saamin ng ibang tao. But i really don't care anymore hindi ko na kayang itago pa ang nararamdaman ko. Wala na akong pakialam kung tawanan man ako ni andrew o kung gawin man niyang biro ang lahat ng ito. 

"Cass you got me there. Muntikan na akong maniwala." Bigla nanamang umagos ang luha ko. But drew he is just laughing na para bang katangahan ang mga sinabi ko na mahal ko siya. Pero agad din itong tumigil sa pag tawa ng bigla nalang akong napahikbi dahil sa bigat ng pinararamdam nito saakin. "Cass stop your tears, you act so good." Pinahi ko ang luha ko at nag walk out nalang ako. Dahil siguro kahit anong gawin ko ay di pa din ako siseryosohin nito dahil kahit anong gawin ko bestfriend lang ang tingin nito sa akin.