| h u r t |

7.Nie ma sensu już płakać... (koniec)

Eh...typ wziął mnie do domu było można spodziewać się co ze mną zrobił...Dokładniej. Zgwałcił mnie było to rzeczywiste...Jedyne co mogłem robić to krzyczeć o pomoc. Ale to i tak by nic nie dało...Było już za późno na pomoc...Nie było sensu już płakać,ciąć się czy zabić,bo i tak to wszystko się stało...Stało się tak szybko...Lata mijały,a ja nigdy nie zapomnę tego co się stało. Czuje się jakbym miał to przeżyć jeszcze wiele razy. Nie mogę spać,jeść,wychodzić na miasto boję się,że jeszcze go spotkam chociaż on teraz siedzi w więzieniu...Dark mi przez cały czas pomagał kiedy było trzeba został mi w sumie tylko on. Mój najlepszy przyjaciel wyjechał do Londynu na zakończenie gimnazjum,bo by go nie puścili do Polskiego liceum...Niestety prawda nie zmienimy. Zawsze kiedy próbuję jeść śniadanie potem i tak je wymiotuje...Przez to wszytko popadłem w anorekcję...Nie mam co już wam więcej mówić...Po prostu...
               NIE MA SENSU CO PŁAKAĆ~

~Dziękuję za małą przygodę i no mam nadzieje,że fajnie było no nie jeszcze raz dziękuję! ^^ Niedługo pojawi się nowa książka!!! Paaa!~