Hey guys! Just so you know, you can make cover photo, videos, or edited pictures of this story. Hahaha. =)))
Ang kapalit ay dedication of 1 chapter ng story na ito or I'll even read your stories and promote it if you want.
Pasensya na, hindi ako magaling mag-edit eh. Wala akong talent diyan. So kindly help me with this one. Hahaha. THANK YOU! :*
Imessage niyo na lang sa akin. :>
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chapter 9
Candice's POV
Waaaaaaaaaaaaah! Naiiyak na ko! T__T
Nandito pa rin ako nakakulong sa kotse ng lalaking to. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin neto.
Pero ang weird niya, kanina pa siya nakangiti! Tss. Natatakot na ko. May sayad yata to sa utak eh. Hahaha.
"ANO BA!! ITIGIL MO NGA YUNG SASAKYAN! BABABA NA KO!"
Pinaghahampas ko pa siya sa braso pero nasasangga niya naman.
"Wag ka magulo! Baka mabangga tayo niyan eh."
Hindi ko siya pinansin. Patuloy lang ako sa paghampas sa kanya. Inis na inis na ako eh. Kaso nadistract yata siya kaya bigla niyang naliko yung manibela.
*BEEEEEEEEEP*
O.O
Sh*t! Nalipat kami sa kabilang lane. Muntik na kaming mabangga. Ang masaklap pa...dahil sa akin! Buti naliko niya rin kaagad. Whew!
Nagiguilty tuloy ako! T__T
"Tss. Wag ka sabi magulo eh." he said calmly yet coldly. Ramdam ko yung galit niya pero pinipigilan niya lang. Nawala rin yung ngiti sa labi niya.
"Sorry" yun na lang ang nasabi ko tapos tumingin na sa window sa side ko. Nahihiya ako eh.
Wala na akong narinig sa kanya mula nun. Punong puno ng katahimikan yung loob ng sasakyan.
Talk about...AWKWARD! >__<
After 1 hour, nandito na kami...
SA MALL??
"Ahh...C-Chris! A-anong gagawin natin dito?" Nahihiya pa rin ako sa kanya dahil sa nangyari kanina.
"Sabi ng kuya mo samahan kitang bumili ng isusuot mo para bukas." Mukhang galit pa rin siya. Ang seryoso ng mukha tapos hindi tumitingin sa akin eh.
Derederetso lang siya maglakad kaya heto ako, sunudsunuran lang. Ang bilis maglakad, hindi ko mahabol! Kaasar! >__<
"Hey! Wait for me!" Argh! Hindi ako narinig. Tuloy lang sa paglakad kaya tumakbo na ako para mahabol siya.
Nang naabutan ko na siya, hinablot ko yung kamay niya para humarap siya sa akin.
"What?!" he looks irritated. Aish!
"Look, I'm sorry about what happened a while ago. Natakot lang ako kasi hindi ko alam kung saan mo ako dadalhin. Sorry!" nag grin ako sa kanya.
Nakatingin lang siya sa akin at hindi pa rin ako kinikibo. Tapos tinalikuran ako at naglakad na ulit. Eh?! Hindi niya tinanggap yung sorry ko. Napahiya ako dun ha! Ouch!
Hinabol ko ulit siya at hinila. Bahala siya, sabihin niya ng makulit ako pero hindi ko siya titigilan. Tama na yung awkwardness kanina sa kotse, hindi ko na kaya kung hanggang dito pa sa mall. Awkward kaya nun, magkasama kami tapos galit siya. Tss.
BINABASA MO ANG
His SWEET LIES or the BITTER TRUTH? (SLBT)
Roman pour AdolescentsKapag basketball player ba BABAERO na agad?? hindi ba pwedeng SWEET muna and sadyang FRIENDLY lang talaga?!! Ano nga bang feeling na maging girlfriend ka ng isang Varsity! Basketball player ha! Totoo ba lahat ng pinapakita niya o puro KASINUNGALINGA...
