carnation •baekchen

silebilir misin sende kalan dudaklarımın nemini

.giriş.

"İnanamıyorum sana," Junmyeon, hapur hupur yediği cipsi yüzünden yağlanan ellerini tişörtümün eteklerine silerken tiz sesiyle çığırmaya başladı. İnanın bana, böyle birisiyle ev arkadaşı olmak hayatımda yaşadığım en büyük zorluklardan birisiydi. Tanrı beni Kim Junmyeon'la sınıyordu. "Bu ne cesarettir kuşum, nasıl Baekhyun'a açılabilirsin?"

Ağlamaklı iç çekişlerimin ardından somurturken kısa bir cevap vermeyi seçtim. "Açılmadım, sus."

"O zaman okul niye sizin öpüşmenizi konuşuyor, benim minik kuşum?"

Patavatsız, pis ve harfendaz olan sevgili, sevgili olmayan ev arkadaşım ısrarla utancımı üçe beşe katlayan sorularına devam etmekte ısrarcı bir şekilde hala konuşurken ona cevap vermek cidden çok zordu. "Sus, daha fazla konuşma, sus."

Ama Kim Junmyeon, halen daha susmamakta ısrarcıydı. "Zaten bana bu sabah bir şeyler mülhem olmuştu ama cidden birbirinizin ağzını yiyeceğinizi ben bile tahmin edemezdim, kuşum." Bu sefer cidden utancımdan ağlamayı koyvermiştim, Kim Junmyeon'la takılmamalıydım.

"Bana karanfil dedi," hiç sevmediğim ev arkadaşım oluk oluk akan gözyaşlarımı hala daha yağını korumakta olan elleriyle usulca silerken zaten ağlamamı durdurmak daha zor hale gelmişti. "Bana karanfil kokulum dedi."

-
y/n: cb yaptım ♡