My sweet football boy [Voltooid ✅]

Zeus junior high (pt. 1)

-Zo ziet Lyria eruit als ze de wedstrijd meemaakt.-

'Lyria? Waar woon je ook alweer?' Mijn beste vriendin was weer eens de weg kwijt, en zoals altijd belde ze me. 'Luister goed, schrijf het desnoods op, want dit is de laatste keer dat ik dit zeg, ja?' 'Ja. Kom maar op.' Ik lachte. 'Oké. Waar ben je?' Ik woonde vlakbij Royal, dus ze zou het moeten vinden. 'Bij een groot gebouw dat er nog behoorlijk eng uitziet. Hoezo?' 'Anders weet ik toch niet waar je bent, slimmie?' 'Oooh ja...' 'Nou ja, verder maar. Ga met je rug naar het gebouw staan, loop dan rechtdoor tot aan de tweede straat links. Ben je er?' 'Ja.' 'Mooi zo. Nu loop je rechtdoor totdat je bij een klein flatje bent van 5 hoog. Neem  de lift naar de vijfde verdieping, en ga dan naar nummer 574. Ik loop nu naar de deur.' Even later stond ze voor de deur. 'You made it!' Ze kwam binnen. 'Dus, waarom ben je helemaal hierheen gekomen? Regende het zo erg?' vroeg ik terwijl ze haar jas afstroopte. 'Goh, denk je?' Ik nam haar jas aan en hing hem over de verwarming heen. 'Je hoofd lijkt wel op een verzopen kat.' 'Hoe. Dan. Ook.' Ik had haar op de kast gekregen, en ik kon het niet nalaten om te glimlachen. ''Wat? Nou ja, laat maar. Overmorgen speelt Royal tegen Zeus, toch? Ga je kijken?' Ik haalde mijn schouders op. Sinds ik wakker werd bij David, en hem met zijn hand om mijn schouder zag slapen, ben ik heel stil wat het hele team betreft. Ik train nog wel met ze, hoor. Alleen kijk ik David niet meer aan. 'Nou? Is dat een ja of een nee?' 'Weet ik niet. Wil je iets drinken?' Ik liep snel naar de keuken, maar halverwege pakte ze mijn pols. 'Het is die jongen, hé? Die met het ooglapje?' Ik gaf me gewonnen (ze kan behoorlijk doorzeuren en laat me meestal niet los voordat ik een antwoord heb gegeven). Ik nam een diepe hap adem, en: 'Ja.' 'Ik wist het! Wat leuk! En, weet hij het al? Ik bedoel, je moet het hem wel vertellen! En dan lopen jullie natuurlijk samen naar school, en- 'Ik legde een hand over haar mond, wachtte een paar seconden, en haalde hem er weer vanaf. 'Het is hartstikke leuk dat je zo enthousiast bent, Jessica, maar jij en Lucas zijn al, wat, twee-en-een-half jaar samen.' Ze werd wat rustiger. 'Ik vertel het hem wel, ooit, als ik er eindelijk de moed voor heb.' Ze knikte. 'Nou, dan ga ik weer. Doei!' 'W- Ben je alleen hiervoor naar me toe gekomen?' 'Het idee was van Lucas, ik voerde het alleen maar uit.' Eeeeeen, ze is weg. Ik zakte op de bank neer. 'Echt, Lucas, als ik jou in m'n vingers krijg!' Ik liep naar de slaapkamer, het was toch alweer tien uur. Welterusten, mezelf.

De volgende dag

Ik liep wat slaperig door mijn appartement en had echt een kop koffie nodig met een goed Engels ontbijt (ik ben er een beetje verslaafd aan...). Toen ik het op had, was ik al een stuk wakkerder, had ik mijn sleutels en mijn favoriete rode jas in mijn hand, en stond ik in de gang. Stel, het gaat regenen, heb ik het lekker droog.

Later stond ik bij het stadion, en ging ik snel naar de kleedkamers. Ik klopte bij de jongens op de deur. 'Wie is daar?' hoorde ik Jude zeggen. ' 'Ik ben het, Jude, Lyria. Mag ik binnenkomen?' 'Tuurlijk.' 'Dank je.' We praatten wat over en weer en ik wenste iedereen veel succes. Toen ging ik naar mijn plaats, vlakbij het veld. De teams kwamen het veld op.

De wedstrijd was al een tijdje aan de gang, en ze stonden er niet goed bij. Hun aanvoerder, een zekere Byron Love, vuurde zijn supersterke schot recht op Daniel af. Ik sprong over het hek, rende met mijn (zoals Jude het altijd zei) uitzonderlijke snelheid naar hem toe en blokte de bal met mijn scheenbeen. Ik viel op een knie en Daniel hielp me omhoog. 'Gaat het?'Ik knikte. 'Nee maar, er komt een meisje het veld opgerend en kaatst het schot terug naar de keeper! Eens kijken hoe dit gaat aflopen!' De keeper van Zeus hield het schot net tegen! 'Ik wist niet dat jij zo hard kon trappen, Ly. Waarom doe je dat nooit op de training?' 'Omdat Joe het waarschijnlijk nog niet zo goed lukt om hem tegen te houden. Misschien later.' Ik liep het veld af en ging weer op mijn plek zitten.