My sweet football boy [Voltooid ✅]

Zeus junior high (pt. 2)

Kapot. Dat was het eerste woord wat in me opkwam. Ze zijn kapot. Ze werden van het veld afgedragen, en Zeus was de winnaar. Ik liep naar Jude, die bij de ambulances stonden die net vertrokken. 'Hoe kan dit, Jude? Hebben ze superkrachten, of zoiets?' Hij schudde zijn hoofd. 'Hoe gaat het met Joe en David? Leven ze nog?' Hij knikte. 'Ik ga naar Zeus toe.' Jude pakte mijn schouder vast, en schudde zijn hoofd. 'Doe dat alsjeblieft niet. David vroeg of ik je kon tegenhouden, omdat hij dacht dat je iets stoms ging doen.' Ik was verbaasd. Zijn stem was duidelijk schor. 'Alsjeblieft?' Ik had al een beslissing gemaakt. 'Nee, Jude. Het spijt me, maar dat kan ik niet doen.' Hij liet mijn schouder los, en ik rende weg.

Even later kwam ik bij Zeus aan. Ik liep naar Byron toe, gaf hem een klap in zijn gezicht, zei: 'Eén van de goden van Zeus jr. is net geslagen door een meisje,' en liep weer weg. Ik hoorde Byron roepen dat ik terug moest komen, maar ik liep gewoon door. Nu wachten tot ze wakker zijn.

Een paar dagen later

Toen ik bij het ziekenhuis aankwam vroeg ik bij de balie waar het team lag. Volgens de mevrouw aan de balie lagen ze allemaal op verschillende kamers. 'In dat geval ben ik op zoek naar David Samford en Joseph King.' Ze knikte. 'Die liggen allebei op kamer 323. Ken je ze?''Zeker. Ik ken ze al van dat ik klein was.' 'Ja, nu je het zegt. Jij was dat meisje dat die bal tegenhield voor die jongen, toch? Gaat alles nog wel goed?' Ik knikte. 'Ja, bedankt dat u het vraagt.' Er kwam iemand anders aan, en hij had een oranje sportband om zijn hoofd. 'Juffrouw, kunt u mij misschien vertellen waar ik-...' Ik liep door naar kamer 323. Toen ik daar aankwam deed ik heel voorzichtig de deur open. 'Lyria? B-ben jij dat?' Ik keek naar het verst verwijderde bed, en zag dat King net boven de dekens uit kwam. Toen keek ik naar het bed het dichtst bij mij. 'Is hij nog steeds niet bijgekomen?' Joe ging rechtop zitten. 'Nee. Hij heeft behoorlijk vaak Hemeltijd moeten verduren, en dan ook nog die Goddelijke Pijl in zijn maagstreek erbij. Het is een wonder dat hij nog leeft. En in mijn ge- Aaahhh!' Ik liep naar hem toe. 'King, je moet je rustig houden!' Hij ging weer liggen. Ik hoorde gekreun uit het bed van David komen, en toen ik naar hem toe liep zag ik dat trilde hij over zijn hele lichaam, en er liep een klein stroompje bloed onder zijn verband om zijn arm uit. Joe zag het ook, en die piepte meteen een zuster op. Ondertussen pakte ik een doekje en hield ik het tegen zijn arm. 'David...' mompelde ik.

Toen de zuster weg was en David's arm weer goed was verbonden en schoongemaakt, zakte ik op zijn bed in elkaar. Joe hadden ze een slaapmiddel gegeven, anders zou hij niet gaan slapen, en hij lag vredig heel licht te snurken. Ik lachte een beetje. Toen keek ik weer naar David en begonnen de tranen weer te stromen. Ze kwamen op zijn benen terecht. Ik stond op, droogde mijn tranen en boog me over David heen. Toen bleef mijn gezicht boven het zijne hangen, en mijn lippen fluisterden: 'Ik hou zoveel van je, Samford. Waag het niet om niet meer wakker te worden, want dat vergeef ik je niet. Doe niet mijn ouders na, oké? Dat gun ik jou echt niet...' Er drupte nog één traan uit mijn linker ooghoek, en die kwam precies in zijn rechter terecht. Toen gleed hij heel langzaam naar benden, via zijn wang. Ik glimlachte door mijn verdriet heen, gaf hem een aai over zijn hoofd en liep de kamer uit. Toen ik de deur heel zachtjes achter me dichtdeed en me omdraaide, stonden er drie rare mannen in lange, grijze jassen voor me. 'Lyria Queen? We willen even met je praten.'