Onverwachts

Hoofdstuk 4 ★

"Bah, die wc's bij de politie zijn echt goor." Zegt Ashley wanneer we op de fiets stappen.

"Tja.." Zeg ik, nog denkend over Anna.

"Zeg, wie was eigenlijk dat meisje die naast je zat? Ik dacht namelijk dat ze naar me zwaaide en vond het nogal creepy."

"O, gewoon ze vroeg waarom ik hier was enzo.." Zeg ik.

We slaan links af en ik ben bijna thuis.

"En wat zei je?" "Niks, want toen kwam jij." Zeg ik, voor het eerst nog een beetje lachend. "Oja, oeps."

We fietsen langs een paar huizen en we passeren een rotonde.

Hier fietste ik altijd met Kate toen we naar school gingen, ze woont hier ook vlakbij.

"Ashley? Wanneer is eigenlijk de begrafenis van Kate..?" Vraag ik.

"Volgensmij morgen al." Zegt ze.

"Morgen?" "Jup, morgen."

Dat is al best snel.

Eigenlijk heb ik er helemaal niet zo'n zin in. Maar dat lijkt me logisch, niemand wil zien hoe iemand de grond in word geschoven.

Wie zouden er eigenlijk allemaal komen? Ik weet niet waarom, maar op een of andere manier ben ik zenuwachtig.

Ik wil er niet heen, maar ik doe het voor Kate.

"Ik moet hier af, ik zie je morgen oké?" Ze zwaait nog en gaat de andere kant in.

Ik zucht.

Nog steeds ben ik vlakbij Kate's huis. Ofja, eigenlijk nu die van haar moeder.

Misschien kan ik er even heen? Vragen hoelaat ik er morgen moet zijn, en gewoon even met haar praten.

Ik sla op het laatste moment haar straat in en zie in de verte al haar huis liggen.

Voorzichtig druk ik op de deurbel nadat ik mijn fiets voor het huis heb geparkeerd.

Het duurt even, maar dan word er opengedaan.

"Hey Joy, fijn dat je er bent. Kom binnen."

Lotte, de moeder van Kate doet open en ook zij ziet er slecht uit. Lijkt me logisch als je bloedeigen kind voor de trein is gesprongen.

Dit is echt vreselijk. Het verbaast me nog dat ze me zo snel binnen laat.

Lotte is een best sterke vrouw, en ik zie haar bijna als mijn 2de moeder.

Ze houd de deur voor me open en ik loop naar binnen toe.

Het eerste wat ik ruik is de geur van lavendel, heel gek maar het ruikt altijd zo lekker bij hun in huis. Terwijl het bij ons naar kat, koffie en over de datum eten stinkt.

Ik ga zitten op de bank terwijl de moeder van Kate me een glas cola voorschenkt.

"Ik vind het echt zo erg wat er is gebeurd. Morgen is de begrafenis, Kate zou wel gewild hebben dat je er bij was." Zegt ze en ze komt naast me op de bank zitten.

Het is een beetje een troep, de keuken zit vol met vieze vaat, alles is onopgeruimd en de bank is onopgemaakt.

Begrijpelijk, ik zou ook niet echt veel zin hebben om ook nog aan al het huishouden te denken terwijl je ook nog de begrafenis van je eigen dochter moet regelen.

En voor als jullie je het misschien afvragen, waar is de vader van Kate?

Nou, haar ouders zijn gescheiden.
Dat lijkt me ook wel zwaar, zo alleen in huis.