Εκείνος...

Νόμιζα ότι ήσουν φίλη μου

Θάλασσα

Γαλήνη

Ησυχία

Σκέψεις

Αναμνήσεις

Όλες αυτές οι λέξεις πάνε πακέτο.

Ανεμιζουν τα μαλλιά μου καθώς τα μάτια μου παρατηρούν τους παφλασμους των κυμάτων που καθώς χτυπούν με ορμή πάνω στα βράχια δίνουν μια μοναδική εικόνα και γαληνευουν την ψυχή μου.

Απέναντι βουνά. Ένα ψηλό στα δεξιά, αιχμηρό φαίνεται από μακριά στην κορυφή του ,αλλά τα φαινόμενα απατούν. Έχω ανέβει και το ξέρω.Θυμασαι; Ναι εκεί. Εκεί έχουμε όλες  τις καλοκαιρινές μας αναμνήσεις. Εκεί μου είπες το πρώτο σ'αγαπω και το τελευταίο αντίο. Και γω βρίσκομαι τώρα απέναντι από αυτό το βουνό και νοσταλγώ εσένα και ένα δάκρυ κοσμεί το πρόσωπο μου αλλά το σβήνω,περνώ το χέρι μου και χαρασσω στο πρόσωπο μου την ίδια διαδρομή με το δάκρυ μου.Δεν έπρεπε να σε θυμηθώ γιατί ήξερα τι θα γινόταν. Όμως τα πάντα εδώ μου θυμίζουν εσένα. Για αυτό σου λέω θα αφήσω τη θάλασσα να πάρει μαζί της,να με βγάλει όπου αυτή θέλει. Και δεν με νοιάζει ας μην με βγάλει πουθενά εγώ θέλω να ταξιδεύω πάνω της ,να νιώθω το νερό της, την στοργή της αλλά και την εκδικιτηκοτητα της,θέλω να με πάρει και να με ξεναγήσει στο βουνό μας ,στις αναμνήσεις μας μέσα από το νερό και να σε θυμάμαι κάθε μέρα, όλη μέρα.

Θάλασσα μου έλα πάρε με να φύγουμε

Φιλενάδα μου μόνο εσύ μου απέμεινες  μόνο εσένα έχω

Οπότε σε ποιον θα έλειπα  αν έφευγα τελείως από αυτόν τον κόσμο αν απελευθερωνομουν;

Σου απαντάω εγώ

Σε κανέναν!

Έλα πάρε με να απολαύσω τα βαθιά νερά σου,να βυθιστω σε αυτά και να νιώσω το θαλασσινό αλάτι να ρέει στις φλέβες μου.Να μην θαφτεί το σώμα μου θέλω ,να περιπλανιεται η ψυχή μου κάθε βράδυ γύρω του.Μονο αυτό θέλω φίλη μου.

Όμως  αυτό που θες δεν γίνεται πάντα έτσι δεν λενε.Εε  αυτό έτυχε και σε μένα

Γιατί θάλασσα μου;

Γιατί με προδωσες  και συ;

Νόμιζα ότι ήσουν φίλη μου

Αλλά με προδωσες

Περιπλανιομασταν μέχρι να βρούμε ένα καλό σημείο για μενα  αλλά εσύ μου είχες μόλις δώσει το φιλί της προδοσίας.

Βρισκόμασταν στην επιφάνεια ακόμα αλλά κάτω μας βρισκόταν το μέλλον μου.Εκει θα ήταν η  κάλυψη του σώματος μου.Οταν έγινε αυτό που φοβόμουν

Κόσμος

Άνθρωποι

Ζωή

Δεν μπορώ

Πνίγομαι

Και δεν κολυμπαω  καν

Δεν έμαθα

Για αυτό τον σκοπό

Αλλά γαμωτο εκεί που γρήγορα γρήγορα και άτσαλα πήρα μια ανάσα και κατέβηκα από το εξπρές της φίλης μου της θάλασσας με προορισμό το μεσα της

Αντί να βυθιζόμαι

Σηκωνομουν ψηλά

Δεν ένιωθα όμορφα

Ένιωθα προδοσία

Προδομενη

Από ποιον;

Από την φίλη μου,την θάλασσα

Αυτήν που θεωρούσα φίλη μου

Που την είχα βάλει στην ασπίδα προστασίας μου

Ναι αυτή με πρόδωσε. Ήταν η μόνη που μπορούσε να το κάνει. Και το έκανε χωρίς δισταγμό

Με "εσωσαν" οι άνθρωποι. Τι ειρωνεια;Εγώ από αυτούς ήθελα να ξεφύγω και εκείνοι με έσωσαν.

Γιατί γιατί πια ούτε να πεθάνουμε με την ησυχία μας δεν μπορούμε;

Νόμιζα ότι ήσουν φίλη μου,μόνο αυτό!

Αυτό ήταν για σήμερα,πιστεύω να σας άρεσε!!!

Μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστεράκι και να αφήσετε ένα σχόλιο για να ξέρω αν σας άρεσε.

-ItsOurParadise