Εκείνος...

Σε σενα λοιπον

Την κοιτούσα δεν ήταν όπως ένα χρόνο πριν.

Είχε αλλάξει

Προς το χειρότερο προς το καλύτερο;!

Δεν ξερω,γιατί σε εμένα φαινόταν πάντα τέλεια.

Είχε ενταχθεί στην παρέα μου

Της μιλούσα

Την κοιτούσα

Την έβλεπα που χαμογελούσε και χαιρομουν,γιατί αυτό το γέλιο το προκάλεσα εγώ

Την πλησίαζα συνεχώς από μόνος μου

Της εδειχνα την αγάπη μου καθημερινά

Ήταν αθώα δεν το καταλαβαινε

Της έλεγα ότι την αγαπούσα αλλά πάντα σε μια πρόταση και η αντίδραση της ήταν η αγνοηση.

Όμως και κείνη με κοιτούσε

Ίσως με ντρεπόταν δεν ξέρω

Αλλά διαολε ο,τι και αν έκανε με έκανε να την ερωτευομαι καθημερινά όλο και παραπάνω.

Δεν της το είπα ποτέ

Φοβόμουν την αγνοηση

Δεν ήθελα μετά από αυτό να μην την ξαναεβλεπα ή να μην μου ξαναμιλουσε ή ακόμα χειρότερα να μην την έβλεπα να χαμογελά και ο λόγος να είμαι εγώ

Μου έφτανε να μου μιλάει και να μου χαμογελάει και να μπορώ να την αγγίζω δήθεν τυχαία και ας μην ήξερε τίποτα.

Όσο και αν πονούσε θα άντεχα αυτές τις γρατζουνιές γιατί θα ήταν από κεινη.

Και αυτές δεν θα ήταν γρατζουνιές πόνου αλλά γρατζουνιές αγάπης.

Όταν περιμενεις μόνη σου στο εφταωρο βγάζεις αυτό.

Πιστεύω να βγήκε καλό και να σας άρεσε και να μου πείτε αν το παλικάρι πράττει(πςς που τις βρίσκω τις λέξεις αυτές😏😂) σωστά

Αυτά να έχετε ένα υπέροχο παρασκευοσαββατοκυριακο (δεν είσαι στη τν οπότε κόψε λίγο)

Δεν βοηθάει η φωνουλα οπότε γεια σας

-ItsOurParadise🍒