Εκείνος...

Παθος και μονο

Μα ζωγραφιά μου,γιατί μου πήρες το πινέλο και με άφησες με το καμβά αδειο;

Δεν σου άρεσε η τέχνη,εσυ ήσουν άνθρωπος της λογικής.

Για αυτό ίσως χωριστηκαμε

Η λογική και η τέχνη ποτέ τους δεν συμβαδίζουν

Πάντα όταν ερχόταν η μία έφευγε η άλλη

Παίρνω ένα από τα πινέλα μου,όχι το δικό σου δυστυχώς, και το βουτω στο χρώμα, στο μαύρο

Έτσι είναι η ζωή μου,μαύρη χωρίς εσένα

Ακουμπάω το πινέλο με το μαύρο στο καβαλετο και τραβάω γραμμές

Τραβάω γραμμές......

Ώσπου

Μια φιγούρα ασπρόμαυρη κάνει την εμφάνιση της μπροστά μου

Η εικόνα σου έχει μείνει αχαραχτη στη μνήμη μου

Σε θυμάμαι ακριβώς όπως ήσουν

Χωρίς καμία παρέμβαση από την τέχνη

Βλέπω εσένα και νομίζω από το αχνό σου χαμόγελο και τα μάτια γεμάτα υποσχέσεις ότι θα με πλησιάσεις και θα με φιλήσεις

Αυτό δείχνουν τα μάτια σου.

Πάθος!

Πάθος και μόνο

Παίρνω τον καμβά από το καβαλετο

Λάθος μου ζωγραφιά μου

Σε παίρνω στην αγκαλιά μου και σε τοποθετώ στον τοίχο απέναντι από το γραφείο μου.

Με τα δάχτυλα μου περιεργαζομαι τα μαύρο σου φόρεμα

Μακρύ,εντυπωσιακό, με τους ώμους σου ακαλυπτους και τα μακριά του μανίκια, το περιδέραιο που σου είχα κάνει εγώ δώρο,όμως κάτι έλειπε

Χωρίς αμφισβήτηση έμοιαζες με αριστοκρατισσα αλλά σου έλειπε κάτι άλλο

Πήρα το πινέλο μου και σου προσθεσα ένα στέμμα

Γιατί πάνω από όλα ήσουν βασίλισσα.

Όπως βλέπεις καθομαι και σου γράφω για να μην νομίζεις ότι σε ξεχνώ

Όχι ζωγραφιά μου δεν σε ξεχνώ

Σε θυμάμαι

Θυμαμαι κάθε χιλιοστό του κορμιού σου

Κάθε σκιρτημα της καρδιάς σου

Κάθε φλογερό σου βλέμμα

Κάθε άγγιγμα σου

Και διαολε την μελωδική φωνή της που ακούγοντας την θα μπορούσες να γράφεις τραγούδια ολημερίς κι οληβραδις

Ήσουν η μούσα,η ζωγραφιά και για βασίλισσα μου.

Το συγκεκριμένο κείμενο το έχω γράψει στις 18 Σεπτεμβρίου το 2018 και μου άρεσε πάρα πολύ και σήμερα μιας και δεν είχα έμπνευση είπα να το ανεβάσω..

Εγώ προσωπικά το λατρεύω ελπίζω το ίδιο να κάνετε και σεις

Αν σας άρεσε μην ξεχάσετε να πατήσετε αστερακι και να αφήσετε ένα σχόλιο αν θέλετε

-ItsOurParadise 🐨