Students Detective

Chapter Seven: The Abduction Of Ezma

Nakaramdam ako ng sakit ng ulo nang iminulat ko ang aking mga mata. Pagkamulat nito nasilaw ako sa sobrang puting kisame kasama pa ang  ilaw nitong sobrang liwanag.

"Oh gising kana pala hija." Napalingon ako sa aking left side kung saan narinig ko ang tinig na yun.

"Papa?" Bahagya akong umangat mula saaking pagkakahiga.

"Naku , higa ka lang muna anak." Pinigilan niya akong umupo. "Kamusta na ang lagay mo?" Halata sakanyang mukha ang pag aalala.

Instead of answering his question, I threw a question back to him. "Pa ikaw ba talaga yan?" I asked, doubting in his pressence.

He hold my hands and look at me directly unto my eyes. " Hahaha. Ikaw talaga anak hindi kana nag bago. Sigurista ka parin." He laugh as if I'm joking. Hay si papa talaga. "Ako to anak. Huwag mo na tanongin pano ako napunta dito. Hahaha."

"Papa naman. Namiss ko po kayo." I hug him tight. He also hug me back.

"Ikaw talaga." He pat me on my head. Humilay na din kami sa pag kakayakap. "So how's your relationship with your mama?"

Agad naman akong nalungkot nang tanongin un nang aking papa. "Nothing's change pa. She hated me as is." Napatingin ako sa baba ng aking kama.

"Oh poor lady. Anak, don't worry. Your mama will love you soon." He smiled at me. Giving me an encouragement.

Nagkibit balikat nalang ako. "I hope so papa." Malungkot kong tugon. Mukhang malabo na kasi mangyare. Mula bata pa ako, feel ko talaga na hindi ako mahal ni mama.

"Oh wait. That guy." My papa said. Btw my papa's name was Ezrelle and my mama's name was Mae Ruth.

"Who's guy pa?" Napakunot ng bahagya ang aking nuo.

"The guy who helped you from the bad guys. Yung nagligtas sayo anak."

"Who? Papa can you just tell what it is? I don't know, what's your talking about." Hindi ko alam kung ano talaga sinasabi ni papa. Wala akong alam.

"Si Ethan Ramirez , if I'm not mistaken. He's a good guy huh. Kailangan mo siyang pasalamatan sa pagligtas sayo. Naku kung buhay pa ako , ako na mismo magpapasalamat sakanya. Kasi kung hindi siya dumating ,siguro wala na ang aking pinakamamahal na dalaga." He pat me on my head again and hug me. Humiwalay din agad si papa sa pag kakayakap. "Sige anak. Kailangan ko nang umalis. Hinahanap na ako sa langit hahaha. Pero tandaan mo mahal na mahal kita anak. And your mama loves you. At sa susunod mag ingat kana huh? Use your karate hehe. Sige anak mag papalam na ako. Wag mo kakalimutan mag pasalamat sa lalaking tumulong sayo. Babye. Take care always." After that he kissed me on my forehead. Napapikit naman ako sa ginawa ni papa.

"Papa..." pagmulat ko ng mata ko wala na si papa sa paningin ko. Nakita ko nalang si Sandra na nakatingin saakin.

"Oh Ezma gising kana pala." Nakangiting bati saakin ni Sandra.

Inikot ko ang paligid at puro berde ang kulay ng mga kurtina. If I'm not mistaken andito ako ngayon sa E.R ng hospital na kinalalagyan ko ngayon.

"Bakit anong nangyare? Bakit andito ako ?" I asked Sandra immediately.

"Nako nakatulog ka lang hindi mo na alam. Kamuntikan ka nang may mangyare sayong masama. Buti nalang at dumating ung , Ethan ba yun?" Napatingin pa siya sa kisame na parang nag dadalawang isip sa pangalang sinambit niya.

Biglang may humawi sa kurtina."Oh gising kana pala ruth. Here, I buy some food." Biglang dumating si Ethan na may dala dalang supot.

"Oh speaking." Bulong ni Sandra saakin.