Prologue

20 3 0
                                    

Totoo nga ang sabi nila na kapag nagmahal ka hindi pwedeng hindi ka masasaktan.Tulad ko ngayon na nagmumukmok sa isang sulok dahil sa hindi ko makalimutan ang katangahan na aking naranasan.Tanging  paghikbi at pagluha ang nababakas sa aking mukha dahil sa sakit na aking nadarama.


Na tila naalala ko ang mga oras noog mga panahong kasama ko siya.Na parang ayaw ko ng matapos ang araw na yun na masaya kaming namamasyal kahit na tingin mo sa aking ay kaibigan lamang.Hindi ko masabi ang aking nararamdaman sayo dahil natatakot din ako na baka mag iba ang tingin mo sa akin.


"Tama na Xander!!!wag mo na siyang isipin kalimutan mo na siya".Ang lagi kong sinasabi sa sarili ko.Nagsisisi ako ngayon na ang tanga-tanga ko ambagal bagal ko.Tanging sambit ko sa aking sarili na " sana mamatay nalang ako"...


Wala na sigurong mas lulungkot pa sa akin dahil sa nararamdaman ko ngayon.Pero kahit na ganun may isang taong nandyan para palakasin ang loob ko...kaya nagpapasalamat parin ako sa kanya..kahit na nababalewala ko siya...





End of prologue-


HIGH SCHOOL LOVETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon