Αδύνατον να αντισταθείς!

~ 32. Αγάπη, έρωτας και πάθος! ~

Ελίνα!

"Φίλα με Βασίλη." Του είπα εγώ παρασυρμένη από την στιγμή.

Είχα κλείσει τα μάτια μου και απολάμβανα το φιλί του Βασίλη. Στην αρχή ήταν δειλό σαν να φοβόταν να το κάνει. Μετά από ενα δευτερόλεπτο έγινε πιο ορμητικό , πιο έντονο και πιο παθιασμένο.

Με σήκωσε στην αγκαλιά του και εγώ τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση του. Χωρίς να σταματήσει να με φιλάει  με οδήγησε ως την κρεβατοκάμαρα και έκλεισε την πόρτα με το χέρι του για να μην ξυπνήσουμε το παιδί.  Με ανέβασε πάνω του και εγώ τον φιλούσα ασταμάτητα. Εκείνος χάιδευε τα μαλλιά και τα σώμα μου και μόλις μου έπεσε η ράντα από το μπλουζάκι εκείνος με έριξε στο κρεβάτι και μου έβγαλε την μπλούζα.

Συνέχισε να με φιλάει και ταυτόχρονα να προσπαθεί να ξεκουμπώσει το πουκάμισό του. Τον βοήθησα να το βγάλει και σε κάθε κουμπί που ξεκούμπωνα του άφηνα και ενα φιλί στο σώμα. Το έβγαλε τελείως και εγώ χάιδευα το καλογυμνασμένο του σώμα.

"Πες μου πώς με αγαπάς." Μου ζητούσε ενώ μου χάριζε μεγάλα και παθιασμένα φιλιά.

"Σε αγαπάω."

"Πες το ξανά."

"Σε αγαπάω." Του φώναξα δυνατά και μετά έκλεισα το στόμα μου με τα χέρια μου για να μην ξυπνήσω το παιδί με τα γέλια μου.

"Σε αγαπάω ζωή μου." Μου είπε μετά και εκείνος και με έσπρωξε πιο μέσα στο κρεβάτι.

Άρχισε να με φιλάει από τα πόδια και να ανεβαίνει προς τα πάνω. Τα χέρια του διέσχιζαν το σώμα μου και εγω είχα φτάσει έβδομο ουρανό. Ύστερα απομακρύνθηκε και έβγαλε το παντελόνι του. Με πλησίασε πολύ αργά και με ένα βαθύ βλέμμα.

Κάναμε έρωτα ξανά και ήταν σαν την πρώτη φορά και ακόμα καλύτερα. Ξάπλωσα μετά στην αγκαλιά του και εκείνος με είχε τυλίξει στα χέρια του σαν να με προστατεύει. Με φίλαγε και με χάιδευε ασταμάτητα.

"Πες μου τι θες να μου πεις αγάπη μου. Μην φοβάσαι."  Του είπα εγω επειδή κατάλαβα πως κάτι ήθελε να πει και το σταμάταγε.

"Δεν θέλω να χαλάσω αυτή την στιγμή  για αυτό δεν μιλάω."

"Θέλω να μου μιλάς Βασίλη. Μην κάνουμε τα ίδια λάθη με παλιά."

"Με έχεις συγχωρέσει Ελίνα για όλα αυτά;"

"Αυτό ήταν;"

"Ναι Ελίνα. Θέλω ότι κάνεις να το κάνεις με την καρδιά σου και όχι για το παιδί ή για τον οποιοδήποτε άλλο λόγο. "

"Αγάπη μου αν δεν σε είχα συγχωρέσει τώρα δεν θα ήσουν εδώ και δεν θα κάναμε ότι κάναμε. "

"Δηλαδή αγάπη μου με συγχώρεσες;"

"Ναι βρε αγάπη μου."

"Σε αγαπώ. Σε αγαπώ. Σε αγαπώ." Μου έλεγε και μου χάριζε ένα φιλί για κάθε 《σ'αγαπώ》 που μου έλεγε. " Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ περίμενα να το ακούσω. Μου έκανες το όνειρό μου πραγματικότητα."

"Σε αγαπάω πολύ."

"Αυτό πρέπει να το γιορτάσουμε. Ναι δεσποινίς θα το γιορτάσουμε." Μου έλεγε εκείνος καθώς με έριχνε προς τα πίσω με φιλιά.

{...}

Το πρωί έφτασε τόσο γρήγορα χωρίς καν να το καταλάβω. Σηκώθηκα φόρεσα κάτι πρόχειρο και ξανά ξάπλωσα. Νύσταζα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι.

Ξαφνικά είδα την πόρτα να ανοίγει. Ό Ο μικρός είχε σηκωθεί πολύ πρωί από το συνηθισμένο του.

"Επ τι κάνεις εσύ ξύπνιος;" Του είπα και αυτό χώθηκε κάτω από τα σεντόνια. "Έλα εδώ βρε ζουζούνι." Του είπα και τον πήρα αγκαλιά.

"Μπαμπά ξύπνα." Φώναζε εκείνο και προσπαθούσε να κουνήσει με όλη του την δύναμη τον Βασίλη.

Εκείνος τον κατάλαβε και άρχισε να παίζει μαζί του. 

"Πω πω τι δύναμη που έχεις. Θα με ρίξεις από το κρεβάτι. Είσαι πολύ δυνατός εσύ." Του είπε εκείνος και  το κράτησε στην αγκαλιά του. "Αγάπη μου εσύ." Του είπε μετά και του έδωσε ένα φιλί στο κεφάλι.

Τους έβλεπα και χαμογελούσα διάπλατα. Τους χάζευα και δεν τους χόρταιναν τα μάτια μου. Αυτή είναι η δική μου αληθινή ευτυχία.

"Βασίλη....;" Του είπα εγώ και εκείνος με κοίταξε.

"Πες μου καρδιά μου."

"Είμαι πολύ ευτυχισμένη." Του είπα εγώ και εκείνος με φίλησε.

"Και εγώ. Όσο δεν φαντάζεσαι."

Τότε ο Βασίλης πήγε να κάνει μπάνιο και έμεινα στο κρεβάτι εγώ με τον μικρό.

"Είσαι χαρούμενος που βρήκαμε τον μπαμπά."

"Ναι."

"Λοιπόν ξέρεις τι θα κάνουμε; Όσο ο μπαμπάς κάνεις μπάνιο θα πάμε αν του φτιάξουμε πρωινό. Πάμε;" Του είπα και τρέξαμε προς την κουζίνα.

"Τι κάνουν οι αγάπες μου εδώ; όλα αυτά για μένα;"

"Ναι αγάπη μου." Του είπα και τον αγκάλιασα.

"Δεν τα αξίζω."

"Και φυσικά τα αξίζεις καρδιά μου. Πέρασες πολλά. Εμείς σε αγαπάμε. Πρέπει τώρα να τα βρεις και με τον εαυτό σου." Συνέχισα να του λέω και να είμαι στην αγκαλιά του.

"Έχεις δίκιο."

"Και κοίτα να το συνηθίσεις αυτό γιατί από εδώ και πέρα έτσι θα είναι τα πρωινά μας και έτσι τα βράδια μας. Σε αγαπάω πολύ περισσότερο από όσο νομίζεις. " του είπα και τότε άκουσα το κουδούνι να χτυπάει. "Πάω να ανοίξω και να δω ποιος είναι." Είπα και πήγα να ανοίξω την πόρτα. "Σάββα τι κάνεις εσύ εδώ;"