~ 4. Μια καρδιά δύο κομμάτια! ~

2.8K 193 15
                                    

Ελίνα!

Έκλεισα τα μάτια μου και ευχόμουν πως μόλις τα ξανά ανοίξω αυτή η εικόνα θα έχει χαθεί, αλλά δεν έγινε έτσι.

Τους έβλεπα ακόμα να φιλιούνται μπροστά στα μάτια μου και τα πόδια μου είχαν κοπεί. Άρχισα να πονάω πολύ και να νιώθω προδομένη.

"Πάμε να φύγουμε κορίτσι μου από εδώ. Πάμε." Μου είπε η Γωγώ μόλις η Αντιγόνη άνοιξε τα μάτια της και μας έβλεπε με το βλέμμα της νίκης.

Την ακολούθησα και έφυγα αμέσως. Πήγαμε πήραμε τα πράγματά μας και φύγαμε γενικά από το μπαρ.

"Θα μείνω μαζί σου απόψε." Μου είπε η Γωγώ μόλις φτάσαμε έξω από το αυτοκίνητό της. "Δεν τον είχα ικανό να κάνει κάτι τέτοιο."

"Ούτε εγώ, αλλά εκείνος δεν ξέρει για τα αισθήματά μου και του αρέσει από ότι φαίνεται εκείνη. Και είναι τόσο άδικο."

"Το ξέρω Ελίνα μου."

"Το μονο που φοβάμαι είναι όπως μάθει από αυτήν το πως νιώθω εγώ για αυτόν."

"Δεν την συμφέρει. Έλα πάμε να φύγουμε." Μου είπε εκείνη και μπήκα στο αυτοκίνητό της.

Πέτρος!

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

Πέτρος!

"Μα τι κάνεις;" της είπα και την έσπρωξα από πάνω μου. "Να μην το ξανά κάνεις ποτέ αυτό."

"Μα νόμιζα πως ήθελες να σε φιλήσω. Πώς ζητούσες την καλοπέραση."

"Όχι δεν ήθελα και δεν καταλαβαίνω πως σου ήρθε αυτό στο μυαλό. Μεθυσμένος είμαι όχι ηλίθιος. Νομίζω ήμουν ξεκάθαρος σήμερα για το ποια ενδιαφερόμουν."

"Ζητάς πράγματα που εκείνη δεν θα στα δώσει. Ενώ εγώ μπορώ. Και στο κάτω κάτω δεν είναι ελεύθερη πια. Μπορεί να είναι ερωτευμένη μαζί σου αλλά τα παράτησε. Εγώ σε θέλω από την πρώτη στιγμή που σε είδα και δεν σκοπεύω να τα παρατήσω."

"Είπες πως η Ελίνα είναι μαζί μου ερωτευμένη. Εγώ είμαι ο άντρας για τον οποίο μιλάει συνέχεια η καρδιά της;" την ρώτησα και η σιωπή της μου το επιβεβαίωσε.

Την άφησα μόνη της για να επιστρέψω στο μπαρ και να βρω την Ελίνα.  Το πρώτο πράγμα που θα έκανα είναι την αγκαλιάσω όσο πιο σφιχτά μπορώ. Έψαχνα όλο το μαγαζί, αλλά δεν μπορούσα να την βρω πουθενά.

"Στέλιο που είναι η Ελίνα;" τον ρώτησα εγώ αφού δεν την βρήκα σε όλο το μπαρ.

"Έφυγε με την φίλη της πριν λίγα λεπτά. Ήταν αρκετά συντετριμμένη."

"Συντετριμμένη είπες;" επανέλαβα γιατί κατάλαβα τον λόγο που εκείνη έφυγε έτσι. " Όχι ρε γαμώτο παρεξήγησε το φιλί." Είπα για να το ακούσω μόνο εγώ και έφυγα τρέχοντας για το σπίτι της.

Χτύπησα το κουδούνι και φώναξα το όνομά της, μα δεν μου άνοιγε. Επέμενε και ήμουν αποφασισμένος να της μιλήσω.

"Ελίνα άνοιξέ μου. Ελίνα. Θέλω να σου μιλήσω. Άκουσέ με."φώναζα εγώ μέχρι που η πόρτα άνοιξα.

"Η Ελίνα κοιμάται. Δεν αισθανόταν καλά και έπεσε για ύπνο." Μου απάντησε η Γωγώ.

"Σε παρακαλώ πες της πως πέρασα και θέλω να της μιλήσω. Πες της να μου τηλεφωνήσει μόλις ξυπνήσει."

"Θα της το πω. Καλό ξημέρωμα." Μου είπε η φίλη της και πήγε να μου κλείσει την πόρτα.

Εγώ έβαλα το χέρι μου για να την εμποδίσω και να εξηγήσω και σε αυτήν τι συμβαίνει.

"Άκουσέ με εσύ τουλάχιστον. Σε παρακαλώ. Την αγαπάω την Ελίνα."

"Καλά αυτά μας τα είπαν και άλλοι."

"Όχι το εννοώ. Γωγώ αν δεν την ήθελα δεν θα ήμουν εδώ. Το φιλί ήταν παγίδα της Αντιγόνης."

"Μεταξύ μας μπορώ να σε πιστέψω. Αλλά δεν χρειάζεται να δικαιολογηθείς σε μένα, ούτε και στην  Ελίνα. Είναι απλά μια μαθήτριά σου."

"Την Ελίνα ποτέ δεν την είδα έτσι. Την Ελίνα την λατρεύω. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω γιατί δεν έκανα κίνηση τόσο καιρό, αλλά πραγματικά είμαι  ερωτευμένος μαζί της και δεν θέλω να με περάσει για ενα κάθαρμα που θα μπορούσε να παίξει με δύο φίλες. " της είπα και έφυγα με την ελπίδα πως η Ελίνα θα μου τηλεφωνήσει αύριο το πρωί.

Αλλά εκείνη δεν το έκανε. Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ γιατί περίμενα το τηλεφώνημά της με αγωνία. Της τηλεφώνησα και δεν μου απάντησε. Αφού της άφησα εκατό μυνήματα και ούτε σε αυτά πήρα καμία απάντηση, ξεκίνησα για το Πανεπιστήμιο. Θα την περίμενα στην είσοδο μέχρι αν εμφανιστεί.

Μόλις την είδα κατέβηκα από το αυτοκίνητο και την πλησίασα πολύ γρήγορα. 

"Ελίνα στάσου." Της φώναξα και την έπιασα από το χέρι.

"Τι κάνεις εδώ Πέτρο;"

"Ήρθα για να συναντήσω..."

"Πέτρο μου." Φώναξε η Αντιγόνη με ένα διάπλατο χαμόγελο. 

"Κατάλαβα." Μου είπε και έφυγε.

"...εσένα εννοούσα." Της είπα εγώ, μα εκείνη δεν γύρισε να κοιτάξει πίσω.

"Το ήξερα πως θα ερχόσουν να με βρεις." Μου είπε, αλλα εγω δεν της απάντησα και μπήκα στο αυτοκίνητό μου χτυπώντας το τιμόνι με τα χέρια μου από τα νεύρα μου."

Αδύνατον να αντισταθείς!Donde viven las historias. Descúbrelo ahora