Αδύνατον να αντισταθείς!

~ 7. Νέος έρωτας! ~

Ελίνα!

"Πήγαινε στο δωμάτιό μου και μην βγεις μέχρι να σου πω." Του είπα όταν άκουσα την φωνή του Στέλιου.

"Ελίνα. Ας το μάθει πως είμαστε μαζί. Εκτός αν δεν θες να είμαστε μαζί."

"Μην λες βλακείες. Απλά θέλω να του πω εγώ με τρόπο και χωρίς να τον πληγώσω. Τα έκανα μόνη μου θάλασσα, αλλά αυτός τι φταίει; πήγαινε μέσα σε παρακαλώ. Έτσι δεν του αξίζει να του φερθώ και είδη αισθάνομαι ενοχές." Του είπα και τον κλείδωσα στο δωμάτιό μου.

Έριξα μια ζακέτα μακρυά πάνω μου και του άνοιξα.

"Γιατί άργησες τόσο να ανοίξεις;"μου είπε εκείνος καθώς μπήκε μέσα.

"Καλημέρα Στέλιο. Έκανα μπάνιο και μέχρι να ντυθώ...  Γιατί ήρθες από εδώ;"

"Για να δω αν είσαι καλά. Η Αντιγόνη μου είπε πως ήσουν άρρωστη και δεν βγήκες το βράδυ."

"Ναι η αλήθεια είναι πως δεν αισθανόμουν καλά και σήμερα δεν θα ερχόμουν στο Πανεπιστήμιο για να ξεκουραστώ."

"Χρειάζεσαι μήπως κάτι;"

"Όχι θα κάνω ένα μπάνιο και μπορεί να κοιμηθώ λίγο ακόμα." Του έλεγα την μία δικαιολογία μετά την άλλη επειδή δείλιασα να του μιλήσω για χωρισμό.

Πώς τα έχω κάνει έτσι; Εγώ πάντα προτιμούσα τα ξεκάθαρα πράγματα. Δεν περίμενα ποτέ πως θα έκανα κάτι τέτοιο εγώ. Και είναι τόσο καλό παιδί που δεν μπορώ να τον πληγώσω έτσι.

"Χάθηκες στις σκέψεις σου." Παρατήρησε εκείνος.

"Στέλιο θέλω να σου μιλήσω."

"Τι συνέβη Ελίνα;"

"Δεν ξέρω αν αυτό που κάνω είναι το σωστό ή το λάθος γιατί είσαι πολύ καλό παιδί και εγω δεν θέλω να σε πληγώσω. Όμως..."

"Όμως είσαι ερωτευμένη με τον άλλον άντρα. "

"Στέλιο μου ήξερες από την αρχή πως αυτή η σχέση ήταν δοκιμαστική. Δεν θέλω να σε κοροϊδεύω και περιπλέκω τα πράγματα. Αν μείνω μαζί σου επειδή εσύ με θες τότε έτσι σε πληγώνω πολύ περισσότερο."

"Οπότε προτιμάς να χωρίσουμε;"

"Ναι Στέλιο. Συγνώμη ειλικρινά."του έλεγα, αλλά δεν ήξερα και τι να του πω.

"Οπότε χρειαστείς κάτι ξέρεις πως μπορείς να βασίζεσαι μέσα."

Μόνο έσκυβα το κεφάλι μου. Τόσο άσχημα δεν έχω νιώσει ποτέ στην ζωή μου.

"Καλύτερα να πηγαίνω εγώ. Θα αργήσω στο μάθημα." Μου είπε και φόρεσε το μπουφάν που κρατούσε στα χέρια του."

Μόλις βεβαιώθηκα πως έφυγε ο Στέλιος ξεκλείδωσα την πόρτα του δωματίου μου για να βγει ο Πέτρος.

Εκείνος με αγκάλιασε αλλά τα μάτια μου παρέμεναν υγρά.

"Πέτρο θέλω να μιλήσουμε για κάτι."

"Ότι θες."

"Σίγουρα δεν έχει συμβεί κάτι ανάμεσα σε εσένα και στην Αντιγόνη;"

"Αφού σου το είπα και πριν καρδιά μου. Αυτό το φιλί που είδες ήταν μια παγίδα για να σε στρέψει εναντίον μου. Έχεις αμφιβολίες για εμένα;"

"Δεν είναι αυτό. Είναι κάτι άλλο που σκέφτηκα."

"Όπως;"

"Ό Στέλιος μου είπε πως η Αντιγόνη τον έστειλε εδώ, στο Πανεπιστήμιο εμφανίστηκε όταν μιλούσαμε και στο μπαρ την είχε ενοχλήσει που έδινε προσοχή σε εμένα και όχι σε αυτήν. Θέλει να μπει ανάμεσά μας."

"Σου ορκίζομαι Ελίνα πως δεν έχω κάνει τίποτα μαζί της μαζί. Ίσως να με παρακολούθησε που ήρθα εδώ το βράδυ. Είναι το μονο που μου έρχεται στο μυαλό."

"Πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία. Αν μπει ανάμεσά μας τι θα γίνει;"

"Αν εγώ αγαπάω εσένα και εχω μάτια μόνο για σένα τότε δεν θα καταφέρει να μας χωρίσει. Και εγώ σε αγαπάω πολύ Ελίνα μου." Μου είπε και με φίλησε.

"Απλά φοβάμαι την Αντιγόνη."

"Όσο είσαι μαζί μου να μην φοβάσαι τίποτα. Τι θα έλεγες να περάσουμε όλη την μέρα μας μαζί;"

"Δεν δουλεύεις;"

"Μισό λεπτό." Της είπα και τηλεφώνησα στο φροντιστήριο που είχα μάθημα. "Θα πρέπει να λείψω σήμερα και Σάββατο επειδή είμαι άρρωστος. Θα αναπληρώσω βέβαια τα  μαθήματα που θα χάσουν τα παιδιά." Του είπα και αφού μου έδωσε άδεια έκλεισα το τηλέφωνο.

"Τι έκανες εκεί;"

"Τώρα δεν έχω δουλειά. Και θα περάσουμε ένα διήμερο μαζί. Τι λες;"

"Είσαι τρελός, αλλά σε αγαπάω." Του είπα εγώ και εκείνος με σήκωσε στην αγκαλιά του.

"Δεν έχεις δει πόσο τρελός είμαι ακόμα." Μου είπε και την άφησα στο κρεβάτι της.