#Bir Genç Kızın Denemeleri

#Belki

Zaman geçiyor.
Saniyeler, dakikalar, saatler...
Günler, aylar, yıllar...

Ve geçtikçe büyüyorsun.

1,2...5,6...14,15...20,21 derken bir bakmışsın ki geride bir çok yıl bırakmışsın.

Ben 14 yaşındayım.
Evet daha çocuğum.
Herşeyin daha çok başındayım.
Belki bir çok yıl bekliyor beni,
belki hiç.
Yaşadığım süre boyunca bir sürü insan tanıdım.
İyi ve ya kötü.
Belki bir çok insandan daha olgunum.
Belki ise daha çok cahil.
Belki istediğim meslek olan yazılım mühendisliğini kazanacağım.
Belki ise hiç istemediğim bir bölümü kazanacağım.
Belki yeni okul hayatımda çok iyi insanlarla karşılaşacağım.
Belki kendime bir dost bile bulamayacağım.

Evet gelecek belkilerden ibarettir.
Geleceği bilemem, ama geçmişi biliyorum ya da bildiğimi zannediyorum.

Yaşadığım kısa süre boyunca bir çok şey anladım.

Büyüdükçe bazı seylerden vazgeçiyorsun.
Eskiden çok zevk aldığın şeyler şuan seni güldürmüyor bile.
Mesela bayramlık almayi çok isterdim.
Alınca da bayramı iple çekerdim bayramlıklarımı giyeyim diye.
Şuan o hevesim hiç yok.

Aslında hevesimin kırılmasının en büyük nedeni de zaman geçtikçe etrafımdakileri daha iyi tanimam.
Dost bildiklerimin gerçek dost çıkmaması.
Beni sevdigini sandığım insanların, sadece beni kiskanmaları.
Olmasını istediğim her şeyin bir çıkmaza girmesi hevesimi kırdı benim.
Kısacası hevesim kursağımda kaldı.
O yüzden vazgeçmek üzereyim.
Umudum kırılmak üzere.
Üzere, üzere...