A Dream To Reality

Chapter 2: His Return

CHAPTER 2

"That's nothing. I'm Tristan Jace Villanueva, just call me Tristan if you want to." He said those words with a smile in his face. And extended his hand to me. 

I just stared at him.

Dumbfounded O____O

Hindi ko alam kung ie-extend ko rin ba ang kamay ko o ano. Eh kse naman eh.. BAKIT BA ANG GWAPO NYA? >_____<

"Uhh, yeah. Nice meeting you. Isabella Jessica Reyes." In-extend ko rin ang kamay ko sa kanya. Kse syempre nakakahiya naman dba? Baka mamaya magbago pa isip nito.

"EHEM." bigla naman kaming napatingin kay Jane. At bigla din akong napatingin sa tinitingnan nya. At nag-landing ang mga mata ko sa kamay namin ni Tristan na hanggang ngayon ay magkahawak pa rin. Inalis din nmin ung mga kamay namin at tumingin sa ibang direksyon.

"Akala ko wala pa kayong balak tanggalin ang mga kamay nyo eh." mapang-asar na sabi ni Jane. Sasagot pa sana ako nang may biglang dumating na babae, mga 40's na siguro sya pero ang ganda pa rin nya. *__*

"Ohh, may bisita pala kayo ni hindi nyo man lang pinapasok at pinakilala sakin." kunwaring nagtatampo nyang sabi.

WAIT! Don't tell me mom sya nila Jane? Seriously? 

"Mom, she's Isabella Jessica reyes po. Dun po sya sa kabilang street nakatira, then nasiraan po sila ng kotse kaya ipinakausap po sya ng driver nya na pwede ay makisabay samin since pareho lang naman po kami ng school na pinapasukan. So, pumayag na po kami. Okay lang naman dba, Ma?" kwento ni Jane.

Right now, nahihiya talaga ako. Kse baka isipin ng mom nila ang kapal ng mukha ko. At some point, oo. Pero pag ganito na syempre meron pa ring natitirang konting hiya 'no.

"Of course. In fact, mas okay nga na may kilala na kayo sa bago nyong school dba? At least somehow hindi na kayo mahihirapan. Wait, pumayag kayo. Meaning pumayag ka at ang kuya mo, pero pano nyo napapayag si Tristan?" ahh, so transferees pala sila. Kaya pala hindi ko sila namumukhaan. Hindi naman sa kilala ko lahat ng students sa school, pero syempre sa 3 years kong pagaaral dun, medyo namumukhaan ko ung iba.

Pero teka, anong sabi ng mama nila? Ano daw ginawa namin para mapapayag si Tristan? Mahirap ba talagang paniwalaan na pumayag si Tristan na magpasakay sa kotse nya?

"Ou nga Ma eh. Pati ako hindi ako makapaniwala nung pumayag siya bigla. Nauna pa syang umoo sa driver ni Ate Isa kesa sa akin eh. Hmmm." sabi ni Jane at biglang ngumiti ng nakakaloko. Okay? What was that?

Nakita ko namang umirap lang si Tristan sa kanila.

"Ou nga pala. Hindi pa ko nakakapagpakilala sayo, Hija. I'm Alice Francesca Villanueva, mom ni Tristan and Jane. You can call me Tita Alice na lang para hindi ganung mahaba." pagpapakilala ni Tita Alice. Medyo awkward pa rin kse kakakilala ko lang sa mga anak nya kanina tapos mom nila agad nakilala ko. Haha.

"Hello po. Isabella Jessica Reyes po, Isa na lang po T-Tita." medyo naiilang na sabi ko. Napansin ko namang biglang natawa ng mahina si Tristan tapos nung tumingin ako sa kanya, bigla syang nagiwas ng tingin at naging seryoso ulit. TSS.

"Wag kang mailang, Hija. Mabait naman ako 'no." At natawa sya ng malakas. Mabait naman nga siya pero medyo weird nga lang. 

Nakita kong may lumabas na lalaki. Driver nila siguro 'to. Di ko sure.

"Oh, andyan na pala si Kuya Mark. Sige mag-ingat kayo ah, nice meeting you again Isa." then nagbeso-beso kami tsaka pumasok na sa kotse. Naka-upo sa harap si Tristan, kami naman ni Jane dito sa likod.

Hindi ko alam kung bakit dun sa harap naka-upo si Tristan, eh pwede naman syang dito na lang sa likod since driver naman nila ung nagd-drive dba? Oh well. Baka dun sya sanay.