Tatlı Komşum

-3-

Geç geldiği için üzgünüm ama bu aralar derslerim çok yoğun.Aceleyle yazdım kötü olmamıştır umarım.

***

"Beni tavlayamazsın ki "derken ses tonum hiç de inandırıcı çıkmamıştı.

"Ben kızları tavlamak için çabalamam Zeynep kızlar bana kendiliğinden aşık oluyor zaten"dedi Kerem.

"Banane bundan ya neyse ben yukarı çıkıyorum"

"Dur Zeynep bekle...sana birşey söylemeliyim....?"

"Şey ben şey ığ çık..."ah ben ne diyorum.

"Bana aşık olmamalısın Zeynep bu senin için bir hata olur ama sen yinede bana aşık olmak istiyorsan"yüzümü avcunun aldı ve "sen bilirsin"diyerek sözünü tamamladı.

Derin bir nefes aldım.Kerem'i öpmek geliyordu içimden.Rüyalarımı gerçeğe taşıyıp dudaklarını tatmak istiyordum.

Sapık falan değildim sadece aşıktım hepsi bu.

Ben Kereme iki yıl önce aşık olmuştum gerçi o zamanlar tanışmıyorduk.İnsan hiç tanımadığı birini nasıl aşık olur demeyin.Ben Kerem'e hayallerimde bir rol verdim hemde başrol...

Kerem rolunu öyle kusursuz oynadı ki beni gerçek olduğuna inandırdı.Sevdiği dizide kötü rolu oynayan oyunculardan nefret eden fanlar gibiydim.Gerçek Kerem ve hayallerimdeki rolunu ayırt edemiyordum.

Şuan gerçekten Keremi öpmek istiyordum. Öpüşmeyi bilmiyordum ama sonuçta kimse öpüşmeyi annesinin karnında öğrenmemişti.Deneyebilirdim.Hayatımın ilk öpücüğünün Keremden olmasını öyle çok istiyordum ki.

Kereme yaklaştım.Bana şaşkınlıkla bakarken dudaklarımı dudaklarına değdirdim.Tam o anda omuzlarımda hissetiğim sarsıntının etkisiyle Keremden ayrıldım.

Beni itmişti!

Öpüşmek bile istemeyeceği kadar çirkin bir kız mıydım ben?

"Ne yaptığını sanıyorsun sen "her zaman içimi ısıtan sesi bu kez buz gibiydi.

"Be-ben özür dilerim ...ben "ağlayarak Kerem'in yanından uzaklaştım.

Ne kadar aptaldım ben!Cidden!Bir insan bu kadar aptal olamazdı.

Asansörün önüne geldiğimde Kerem de arkamdaydı."Bugun olanları unutalım"dedim "öyle olsun"dedi kerem merdivenlere yönelirken

Unutmayacaktı biliyordum ben onun gözünde hep aptal aşık Zeynep olarak kalıcaktım .Önce biraz yürümeye karar verdim.Sonra tekrar binaya girdim.

"Aptalsın sen aptal aptal "diye söyleniyordum asansörün tavanına bakarken.

Asansör durunca indim.

Burası ikinci kat mıydı?!Keremlerin katı?!

Keremlerin evinin önünde bir sürü ayakkabı vardı.Kapının önüne konan ayakkabılardan nefret ederdim ama şimdi kapının önünde durmuş Keremin ayakkabıları burda mı diye bakıyordum.

Şu bordomsu -açıkçası o renge ne dendiğini bilmiyorum- olan Keremin ayakkabısı değil miydi?Evet kesinlikle oydu.Adeta bir sapık gibi peşinde dolandığım çocuğun ayakkabısını tanıyamayacak değildim.

Aniden kapı açıldı ve karşımda Beren belirdi.Cidden çok komik gözüküyordum.Eski evimizde gıcık olduğum karşı komşunun ayakkabısına basarken yakalandığımda bile bu kadar kötü hissetmemiştim.

"Iıh şey merhaba"dediğimde Beren gülümsedi."Merhaba Zeynep bende tam çıkıyordum sen nereye?"

"Şey spor merdiven sporu yani asansörle çıkacağıma kalori vereyim dedim bende işte gördüğün gibi"