The most awkward moments in my life...

Περιστατικό 1ο: Σαβούρα

Σίγουρα αν είστε κορίτσια, θα έχετε βρεθεί μπροστά από ένα υπεροχοτέλειο κούκλο με πράσινες ματαρες και καλογυμνασμένο σώμα στην παραλία που... (CUT!!)

Οκ συγγνώμη. Ίσως ήμουν πολυ λεπτομερής στην περιγραφή μου.

Όλες λοιπόν, ή έστω η πλειοψηφία γυναικών και κοριτσιων, θα έχουν πέσει πάνω στον τέλειο (κατά τη γνώμη τους βέβαια) άντρα.

Όλες θα θέλαμε να κάνουμε καλή εντύπωση σε αυτόν, ειδικά όταν μας κοιτάζει σαν να είμαστε ξερολουκουμα, κορίτσια!

Εγώ σίγουρα θα περνούσα με ύφος ντίβας από μπροστά του και θα φρόντιζα να δείχνω όσο πιο ελκυστική και μυστηριώδης γίνεται για να του τραβήξω κι άλλο το ενδιαφέρον.

Ε λοιπόν φέτος, έκανα ακριβώς αυτό!
Ίσως... λέω ίσως, με μια μικρή, τόση δα παραλλαγή.

Φυσικά πρώτα βρήκα τον υπέροχο άντρα στην παραλία ο οποίος με κοιτούσε σαν να ήμουν φρεσκοβγαλμένη μπουγάτσα, πασπαλισμενη με ζάχαρη άχνη (οκ φαντάζομαι φαίνεται ότι πεινάω. #νοτμαιφολτ είναι μεσημέρι).

Τον κοίταξα με ύφος υπεροπτικό, αλλά όχι πολύ σνομπ για να μην φανώ πολύ ξινή (δεν χρειάζεται να το μάθει από τώρα), και άρχισα να περπατάω με χάρη και περισυλλογή.

Περπατάει λοιπόν η μάνα μου μπροστά, εγώ πίσω με χάρη και περισυλλογή όπως είπαμε, με το ωραία το σορτσάκι μου και το σανδαλακι, και κααααααπου εδώ, μπαινει και η παραλλαγή.

Ξέρετε, η μικρούλα, η τόση δα...

Μπλέκεται το πόδι μου στις σανιδες (που ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που τις έβαλαν), που έχουν όλες οι παραλίες με άμμο για να περπατάει ο κόσμος και να μην βουλιάζουν τα πόδια του και τσουουουουπ!!!!

Παρ' την την κοπελιά φαρδιά πλατιά κάτω και απο δίπλα ο άντρας ο πολλά βαρύς (καλά όχι και τόσο βαρύς μην το παρακάνουμε) να την κοιτάζει έκπληκτος.

Και εδώ έχω να σημειώσω ότι ήταν τόσο γουρούνι που δεν με βοήθησε καν να σηκωθώ! Άντρες παιδί μου, άντρες.

Και φυσικά σηκωθηκα, γέλασα για να ελαφρυνω την ατμόσφαιρα και μουτζωσα ωραιότατα τον εαυτό μου (όσο πιο διακριτικά μπορούσα) και προσχώρησα δίχως να του ξαναριξω βλέμμα.

Και αυτή τη φορά, δεν ήταν από την ξινιλα!

Φυσικά εκείνος την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια και μην τον είδατε τον Παναή...

Τι να πεις; Καθόλου κατανόηση. Μια απλή σαβουριτσα έφαγα. Αν είναι δυνατόν!

Και κάπου εδώ τελειώνει το πρώτο περιστατικό για σήμερα.

Σας ευχαριστω που ακούσατε την γκρίνια μου, γιατί, εντάξει... δεν σαν ρώτησα καν για να φτιάξω αυτό το βιβλίο.

Το έκανα για 'μενα, δηλαδή να μπορώ να γκρινιάζω όσο θέλω... Γιεπ, ντοντ τζατζ μι μπιτσιζ.

Και ναι! Σκίζω από Αγγλικά, εντάξει;

Θα τα πουμε στο επόμενο που σίγουρα θα διαβάσετε γιατί είμαι καταπληκτική συγγραφέας όπως όλοι ξέρετε και μπλα μπλα μπλα μπλα (σας έχω πει... Απλά αφήστε με να λέω τα δικά μου)

Αν σας άρεσε αφήστε σχόλια και το αστεράκι σας.

Πολλά φιλιά και μια συμβουλή...

Όταν βλέπετε τις σανίδες στην παραλία, απλά πηγαίνετε από την άμμο!