The most awkward moments in my life...

Περιστατικό 5ο: Βλαχάρα

Λοιπόν παιδιά! Έχω να το λέω!

Επιτέλους η τύχη μου χαμογέλασε κι εμένα!

Εντάξει, μπορεί να φορούσε σιδεράκια, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος.

Η συγγραφέας σας, ως υπέροχη αιθέρια ύπαρξη που είμαι (και δεν θέλω σχόλια), είπε να βγει μια βολτίτσα.

Με φόρμα... κι ένα t-shirt του παππού της μέχρι την μέση του ποδιού.

Σιγά μωρέ... Έτσι κι αλλιώς η ομορφιά πηγάζει από μέσα μας. Σ' ευχαριστώ μαμά που μου το λες κάθε μέρα αυτό!

Πηγαίνω λοιπόν από την στάση του λεωφορείου στο σπίτι, με 40 βαθμούς έξω, και φυσικά δεν ήμουν τόσο τυχερή ώστε να φυσαει (την γκαντεμιά μου μεσα) και βλέπω μπροστά μου... έναν κυριουλη με νερά.

Εντάξει όχι. Τρολολολολ... #NOT

Εκεί που περπατάω ιδρωμενη σαν βόδι και κατακοκκινη σαν μοσχαρακι κοκκινιστό, βλέπω μπροστά μου τον υπέροχο, υπερλαμπρο και υπερτελειο άντρα των ονείρων μου.

Ναι υπάρχει λέξη "υπερτελειος". Εγώ την έβγαλα! Αν δεν σ' αρέσει μην την κοιτάς!

Ήταν ψηλός, μελαχρινός και γυμνασμενος. Τα μάτια του ήταν κάστανα κι εκφραστικά, ενώ τα χέρια του στιβαρά και σκληρά.

Εντάξει. Δεν τον πρόσεξα και πολύ...

Μην γελάς εσύ στο βάθος!

Εκεί που τον πλησιάζω που λέτε για να τον προσπεράσω, τί γυρίζει και μου λέει;;!!

Όχι, πείτε μου...

- Συγγνώμη τσουπαρώνα, στην ακτή την ηλιοκαμμένη πώς πάω;

Και κάπου εκεί ρίχνεις μπουνιά στην τύχη και της λες να μην ξανασχοληθεί μαζί σου!

- Συγγνώμη;;!! απαντάω γυρνώντας να τον κοιτάξω εμβροντητη!

- Σ' αυτήν την κοκκινιστη μωρέ!

Είναι δυνατόν αυτός ο κούκλος να μιλάει σαν τον κυρ Μητσο από το μποστανι στο χωριό μου;!

- Μηπως εννοείται την κόκκινη παραλία;

- Α να 'γεια σου! Τούτη.

*Ντάμπλ φέισπαλμ*

Δεν φτάνει που μιλάει σαν κατσικα με προβλήματα δυσλεξίας, προφέρει και τις λέξεις με 'λι' και 'νι' σαν την Αμαλια από το παρα πεντε!

Δηλαδή, που να το πω και να με πιστέψουν;!

- Προς τα κάτω θα πάτε και θα την βρείτε στην ευθεία.

- Αη βρε τσουπαρωνα μ'. Σ' ηυχαριστώ! Να συ χαιρηται ο μπαμακς σου.

Μόνο "τίνους είσι ησύ" δεν μου ειπε σαν τις γιαγιάδες από τα χωριά!

Αντε πάλι! Συγχύστηκα και πάω να φάω κανένα παγωτό μαζί με το πλαστικό να στανιάρω!

Κι αν ξανακουσω βλαχο για το υπόλοιπο δεκαήμερο, μαύρο φίδι που τον έφαγε!!

Αμάν πια!