The most awkward moments in my life...

Περιστατικό 2ο: Κοντή!

Το καλοκαίρι έφτασε...

Τα ρούχα μικραίνουν και κατά συνέπεια κονταινουν, ακριβώς όπως και τα μαγιω...

Καλά... Αυτά δεν κονταινουν απαραίτητα.

Όλες μας έχουμε περσινά, προπέρσινα, από την εποχή της γιαγιάς μας έστω, ρούχα, όπως και σορτσάκια.

Τέλος πάντων... Σίγουρα οι περισσότερες (και αναφέρομαι σε κορίτσια, γιατί ελάτε τώρα, ποιο αγόρι θέλει να διαβάσει τις ιστορίες μιας τρελής για το καλοκαίρι της;!) θα αισθάνεσθαι πιο όμορφες και θηλυκες μέσα σε ένα σορτσάκια κι ένα αέρινο καλοκαιρινό μπλουζάκι.

Εντάξει... ίσως σε αυτην την κατηγορία να μην ανήκω εγώ, αλλά ο καλός (λέω εγώ τώρα), συγγραφέας μπαίνει μέσα στο κεφάλι του αναγνώστη. Όχι κυριολεκτικά, μην το παρακανουμε.

Ανήκω όμως στην κατηγορία που αισθανεται υπέροχη αιθέρια ύπαρξη, όταν φοράει το μπόιφριεντ τζινακι της κι ένα κοντό μπλουζάκι, για να αναδεικνύουμε και τις επίπεδες, γκουχου γκουχου, κοιλίες μας...

(ΟΧΙΑΥΤΗΤΗΣΤΙΓΜΗΔΕΝΕΧΩΦΑΕΙΔΥΟΠΙΤΟΓΥΡΑ)

Εσένα στο βάθος! Σε ακούω που γελάς! Αν έρθω εκεί θα σου δείξω τι κάνουν τα πιτογυρα, εεεε εννοω οι επίπεδες κοιλίες. Όταν φουσκώνω μπερδεύομαι, τι θες τώρα;!

Πάλι ξέφυγα... δε βαριέσαι...

Όπως έλεγα λοιπόν, φανταστείτε με να έχω βγει βραδάκι με φίλες έξω στην πλατεία, και όλοι οι καγκουροβουτυροχλεχλέδες να αγνοούν τις ψηλές, αδύνατες κοπέλες με τα σορτσάκια στον αφαλό και τα μπλουζάκια στο στήθος, με τα γατισια ματιά και τα μακριά μαλλιά (αν είναι δυνατόν, ποιος τις προσεχεί αυτές;;) και να κοιτάζουν εμενα σαν ζεστό κρουασανάκι με σοκολάτα;

Μετά τα πιτογυρα ένα κρουασανάκι πάει... Ε;! Όχι;; Καλά... Πάω να κλάψω μονη μου στο μαγαζι με τα παγωτά.

*Ξεροβηχω και προσπαθώ να αποφύγω τις σκέψεις με τα γλυκά*

Ε εντάξει... Η κάθε κοπέλα θα το είχε πάρει πάνω της. Δεν είμαι εγώ η μόνη ψωναρα εντάξει; (Άσχετα που είμαι θεά! Χασταγκ σλέι πιπολ)

Όπως έλεγα και πριν, περπατούσα με αέρα ντίβας (όπως όταν επεσα στην παραλία, τελικά αυτος ο αέρας δεν μου πάει καθόλου.. μήπως να δοκιμάσω κανέναν τυφώνα;) και κοιτούσα και καλα αθώα, δεξιά κι αριστερά για να δω ποιος απ' όλους έχει τα μάτια του κολλημένα επάνω μου.

Εντάξει! Εδώ έχω να αναφέρω ότι όταν ψωνιζομαι, ψωνιζομαι άσχημα. Μια φορά στις χίλιες μου συμβαίνουν κι εμένα τέτοια! Να μην τα χαρώ;! Τι ρατσισμός είναι αυτός;

Επανέρχομαι και λεω, εκεί που κοιτούσα γύρω μου ωραία και καλά, έβλεπα τα βλέμματα ανδρών και αγοριών καρφωμενα πάνω μου και τσουουπ!!!

Εδώ έχω να αναφέρω κάτι! Αυτές οι κοντές τουρίστριες δεν φαίνονται καθόλου βρε παιδάκι μου!

Τι εννοείς ότι φταίει το ότι δεν κοιτούσα μπροστά μου; Αυτή ήταν κοντή!

Όπως καταλαβατε έπεσα πάνω σε μια κακομοίρα τουρίστρια (η οποία δεν φαινόταν, το ξαναλέω) και άρχισε να γελάει όλο το αγορομάνι.

Μια φορά εγώ να ρίξω γκομενο (και δεν εννοώ από τον γκρεμό, αυτά είναι παλιές ιστορίες) χωρίς να κάνω καμιά γκάφα, δεν γίνεται!

Ε εντάξει... Μετά οι φίλες μου με μουτζωσαν ταυτόχρονα, με βγάλανε κι από τον κοπο τα κορίτσια, και φύγαμε κακήν κακώς από την πλατεία, για... ξέρετε. Μέρη που δεν έχει κοντές τουρίστριες!

Είμαι σίγουρη ότι αυτή το έκανε επίτηδες από την ζήλεια της! Την είδα εγώ!! Περπατούσε πολύ ύπουλα!

Για αυτό σας λέω! Να προσέχετε τους τουρίστες, και ειδικά τους κοντούς! Μπορούν να σας καταστρέψουν τα κονέ!