Daha küçücükken değişti hayatı. Yıkıldı umutları, doya doya oyun oynaması gereken yaşta hep bi eksiklik dolu oldu kalbinde. Yaşadığı olay yüzünden hayatı kara deliğe döndü, oradan oraya sürüklendi. Söyleyemedi kimseye hissettiklerini. Neyin ne olduğunu bilmediği küçücük bedeni, seneler geçtikçe her şeyi daha iyi kavradı. Yine söyleyemedi kimseye. Icten içe kendini yedi bitirdi. Içinden çığlık çığlığa bağırdı, dışarıdan duyulmadı. Güldü çoğu kez. Insanlara göre gülmek değildi belki de, tebessüm etmekti. Her tebessüm de kalbine oklar saplandı. O günü hatırladı, gülmek yasakmış gibi hep gülerken hatırladı yaşadığını. Çok gece öldürdü kendini hayallerinde, cok gece kesti bileklerini düşlerinde. Yorganı kafasına çekip avazı çıktığı kadar sessizce ağladı, Kumsal.
Yarım kaldı 1 yaşındayken. Anne baba sevgisi olmadan büyüdü. Üvey anne ve babası, ne kadar yanında olsalarda uzaklardı ona. Ufak bi sevgi parçası göstermekten kaçındılar, çoğu kez insan yerine koymadılar, kaç gece sessizce ağladı, duymadılar. Cebine para koydular annesi ve babasıyız dediler. Daha doğduğunda 1-0 yenik başladı hayata. Büyüdükçe anladı yanında kimsenin olmadığını. Hayatta tek başına savaşması gerektiğini anladığın da, ördü duvarlarını insanlara karşı. Siniriydi o duvar. Gücüydü. Güçlü gibi göründüğünü ama bi enkazdan farksız olduğunu sadece o duvarları aşmasına izin verdikleri görebilirdi. Kimseye izin vermedi. Duvarların arkasında ki kendiyle yaşadı yıllar boyunca, Poyraz.
Iki yaralı ruh birbirlerine ilaç olabilecek mi? Yoksa ayrı insanlarda derman mı arayacaklar?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Sar Beni
Teen FictionBu hikaye ➡ Yaşanmışlıkların arasına kurgu karıştırılarak yazılıyor. Durmadan kanayan yaraların, bir türlü gülmeyen hayata karşı savaşan bedenlerin, kalabalıkta yalnız olanların ve sevgiye en çokta güven duygusuna muhtaç kalplerin hikayesi ❗❗ Sevec...
