Sen Sar Beni

-3-

  Bu bölüm Kumsaldan geliyoooor. Uzun yazmaya çalışacağım. Ne kadar uzun o kadar iyi 😉😉😉

-------------

Kumsal ;

Anne rahmine düştüğü ilk andan yazılır kaderiniz. Bazılarının ki anne karnındayken son bulur, bazılarının ki aylar, yıllar sonra. Lakin kaderinizi değiştirmek sizin elinizdedir. Sizin avuçlarınızda. Anne karnında ki bebeğin yapabileceği bir şey yoktur belki de. Ama insan doğduktan, yaşamaya başladıktan ve hayatı yaşayıp gördükten sonra şekillendirir, kaderini. Bazıları bunu arkadaş ortamlarından özenerek yapar, bazılarının gözünü hırs bürür, istediği şeyi yapamadığında kendini harcar, bazıları nefretinin kurbanı olur ve bu duygu, nefret ettiği kişiyi değil kendini bitirir. Farkında olmasa da insan, farklı şekillerde kendi kaderini şekillendirir.

Bazen başkaları yapar bunu. Kaderinizin değişimi iyi yönde de olabilir, kötü yönde de. Hayatınız bi an iyiyken, dakikalar sonra kötü olabilir. Kötüyken ise daha iyi olabilir. Ya da tam tersi iyiyken çok iyi, Kötüyken çok kötü olabilir. Hayatınız, başkalarının ve sizin eliniz de bir oyun hamuru misali şekillenir. Istediğiniz yada istenildiği şekile sokulduktan sonra bırakırlar oynamayı ve sadece izlemeye başlarlar. Bazen bunu önleyebilirsiniz, bazense çok geç kalmışsınızdır. Elinizden bir şey gelmemesi sizi çaresiz hissettirdiği gibi, cok ileri de mutlu da edebilir. En ufak bir detayla hayatınız çok önemli yerler de olabilir.

Benim ise kaderim bundan sonra yarım kalmak, mutlu olamamak, ağlamak üçlüsü arasında dönüp duracak. Kaderim 10 sene önce, kendi evimin balkonunda babamın cansız bedenini bulduğum gün değişti. Koşarak resmimi göstermeye gittiğim de babam balkonda oturmus mahalleyi izliyordu. Yanina gittigimde bi kac dakika sonda silah sesi duydugum da ciglik atip geri adim attim. Gözlerimi sımsıkı kapattıktan bi süre sonra yavaşça açtım ve o an babamın yerde yatan bedeniyle karşılaştım. Gözleri açık, teni solmuş, öylece yerde yatarken sanki kalkıp tekrar bana sarılacakmış gibi hissetmiştim.

   

   10 sene önce;

  Sabah babam yatağıma uyandırmak için geldiğinde ben uyanmış ama uyuma numarası yapıyordum. Her sabah yapardım bunu. Babamdan önce kalkar, yatağımda onu bekler, öperek onun uyanmadırmasını beklerdim. Babam da uyumadığımı bilmesine rağmen, bilmiyormuş gibi yapar her sabah beni aynı şekilde uyandırırdı ve bundan hiç şikayet etmezdi. Kapının önünde ki ayak seslerini duyduğum da gözlerimi kapattım. Babam kapıyı açıp yanıma oturduğun da ben hala uyuyor numarasi yapıyordum. Saçımı okşamaya başlamış, adımı sesleniyordu.