SADİST MAFYA

Sadist Mafya 3. Bölüm

Bana yardım ettiğin için saol bebeğim. Ödeşmiş olduk ha? Bu arada sütyenin güzelmiş...😏 Bir daha ki  sefere görüşmek üzere küçüğüm...

Hala beynimde çınlıyordu. Yazdığı şeyler ahh hayır tabiki sütyenimin güzel olmasını demiyorum.  Bir daha ki sefere görüşmek üzere... dediğine takılmıştım. 2 hafta geçmişti ve cidden tuvalete giderken bile aklımdan çıkmıyordu.

Bu iki haftada birdaha görmemiştim zaten onu ayyh zaten Allah'a yakın bana uzak olsun. Nankör herif ya yardım etmiştim ve bir teşekkür bile etmemişti.

Şimdi ise bir cafede garsonluk yapıyordum. Ha neden bir mesleğin yok derseniz. Okumamıştım lise mezunuydum. Bri süre sonra pişman oluyosunuz ama sonradan geçiyor o pişmanlık... Saat daha 19.00ve benim mesaimin bitmesine yaklaşık  yarım saat vardı. Patron insafa gelse dee bari bizii erkee...

"Özge,herkese söyle benim acil işim çıktı erken kapatıcaz." Diye bal bal konuşunca alnından öpesim gelmişti.

"Tamam  İsa Abi." Diye konuşunca odasına gitti. Mutfakta sigara içen keşlere "Erken çıkıyoruz gençler!" Diye çığırdım.

Aslında burdan kimseyle anlaşamıyordum. Ciddi anlamda bazılarını dövesim geliyor! Daha fazla oyalanmadan içeri geçip önlüğümü çıkardım.

Telefonumu ve sırt çantamı  alıp çıkışa doğru yürüdüm hızlı adınlarla masada oturan Patron'a "İyi Akşamlar Patron!" Diye bağırıp koşa koşa çıktım. Yoksa buraları da toplattırır bu manyak iş kolik..

Dolmuş bekliyordum. Mesai saati olmadığı için dolu olmazdı sanırım yani hala öyle düşünüyordum. Evimin biraz aşşağısından indiren bir dolmuş geçince durdurup bindim. 

Arkadaki boş yere oturup gözlerimi kapattım. Az kalmış evime.. Yatağıma girip mışıl mışıl uyıcaktım. Tabi önce markete gitmem lazımdı.

"Müsait bir yerde!" Diye bağırıp ayakta dikilmeye başladım. Durunca inip karşıda ki  A-101'e girip bütün abur cuburları yüklendim. Param vardı Allah'tan da kasada kalmamıştım. Evime doğru elimde ki poşetlerle yorgun adımlarla ilerlerken kendimi bayılacak gibi hissediyordum.

Evimin olduğu sokağa girdiğim de dikleştim. Burası korkunç bir sokaktı. Burdan nasıl ev buldum bilmiyordum. Sabahları cıvıl cıvılken geceleri ise bir o kadar da korkunçtu. Korkunç olmasının sebebi fazla sessiz olmasıydı.  Bir kedinin sesi bile gelmiyordu. Allah'ın yerinde..

Çantamın içinden anahtarımı çıkartırken gözlerim kararmıştı. Kapıya tutunup lanet baş dönmemin geçmesini bekledim. Baş dönmem geçince anahtarı delikten sokup cevirdim. Hızla içeri girerken hemen yanımda ki ışığı açıp derin nefes aldım.  Elime tekrar poşetleri alıp mutfağa ilerledim.

Poşetleri tezgahın üzerine bırakıp odama doğru ilerlerken başım tekrardan döndü. Yavaş yavaş yere çökerken bu seferde bir ağrı girmişti. "AHH!" Diye çığlık atıp yere çöktüm.

Çok geçmeden gözlerim kapanmıştı. Gördüğüm son şey ise.. Bir çift YEŞİL gözdü..

YAZAR'DAN

"Abi emin misin? Benim başım yanmaz dimi bu işte?" Dedi oğlan yalvarır gözlerle karşısında ki adama.

Yapıcağı şey basitti ama korkuyordu...

"Sana yapıcaksın dedim!" Diye tısladı. "Uzatma!" Diye tekrardan konuştu sakince  bu aralar değişik ruh halleri vardı.

Elimdeki toz ilacı verip arkasını dönüp yürümeye başladı. "Abi kıza birşey olmaz dimi?" Diye tekrar bir soru yöneltti bu seferde...

Oğlanın kızı düşünmesi sinirine gitmişti. Hızla arkasını dönüp oğlanın boğazına yapışıp yeşil gözlerini üzerine dikmişti. Karşısında ki oğlan titrerken çok aciz göründüğü belliydi...

"Sadece içtiği bir içeceğin içine elindeki lanet olasıca tozu döküceksin!" Diye bağırınca oğlan sıçramıştı. Yüzü yavaş yavaş morarmaya başlamıştı. 

"Merak etme ölmicek sadece birazcık ama birazcık başına ağrı girip bayılacak" diye fısıldadı.

Kan donduran sesiyle..

Oğlan ise sadece başını sallamakla yetindi. Adam ise gülümseyip gitmişti.