Nazım Hikmet Ve Diğer Şairler

29. Bölüm

SEVDİM

Seni kimsesiz çocukların
Üşüyen elleriyle sevdim
Bazen acılarına dokunarak
Bazen karmaşık bahçende
Bir sarmaşık soluyarak

Geceler boyu uçsuz bucaksız çöllerde
Bir bedevi olup, susuzluğa aldırmadan
Güneşin çıplak ayağımı yakmasından aldığım
Yakıcı şehvet gibi sevdim...

Bir heyecan bir tebessüm gibi sevdim
İçime üşüşen binlerce kelimeyi
Bir azap gibi bir zehir gibi amansızca
Kağıda döken kalem gibi sevdim...

İçimde bir dünya vardı kimselerin bilmediği
Her şeyi en iyi bilendim
Kimseleri beğenmeyen sevdama
Acziyetimi giydirmiş bir dua gibi sevdim...

Ellerimden kızıl kaydı
Ben seni sevdim...

Sevda taşlarından bir ev yaptım
Nehrin su görmeyen yanına
İçinde gezinen bir düş gibi sevdim
Zamanın raksını bilmez bir sarhoşlukla
Öncesi ve sonrasına aldırmadan
An olup sevdim...

Cesaretimi bir deniz kıyısında büyüttüm
Bu yüzden sevdim demekten hiç ürkmedim
Ansızın çıkıp gelen ölüm sessizliğinde
Aynalarda sevdim...

Hayatın bütünü yoklayan yanlarında sevdim
Bu kenti hep sevdim içinde sen varsın diye
Ey sevgili sevdim demeyi
Seninle sevdim...

ÖZNUR UYSAL