Nazım Hikmet Ve Diğer Şairler

49. Bölüm

Karınca

Ruhumdaki sabır, kalbimdeki aşkla kurdum 
kor dantellerden bu yolu, ormanın altına 
yeter ki oku onu.

Senin gördüğün ağzımın kenarında duran dua, 
ben ayaklarımın altındaki toprağa, döktüğüm 
gözyaşına inandım. Öyle uzun ki dünya; 
katlanmaya, kıvrılmaya, açılıp çarşaf olmaya. 
Mümkündür yol yapmaya bir ömür, yol almaya.

Ah! yine de yolumdaki kederi kimse bilmesin, 
büyüsün, genişlesin, dolansın ömrümü; 
kapısı kapalı çoktandır, penceresi dargın.

Kim anlayacak bu kor işaretleri? 
Kimsenin dilinden okunmasın içimde ufalan. 
Ovada ve dağda saklı bir mavi için 
düştümdü yola. Benim de yaban bir çığlığım vardı, 
çok zaman oldu, teslim ettim onu rüzgara.

Kışa girdik kıştan çıktık 
ama değişmiyor insan 
karınca duası diyorlar ördüğüm yola..

Birhan Keskin