💗Dreaming of you....💗....someday...💞
Almost a dream....
A dream,I wish to be happen.
But I need to wait....
Wait for the right time..
Until I see him again.
Until we reach each other...again.
Pangarap.....
Pangarap na nagpalayo sa aming dalawa.
Inaasam....
Inaasam na muli syang magbalik sa akin.
Umaasa...
Umaasang napatawad nya na ako.
Gustong...
Gustong masilayang muli ang kanyang mga ngiti.
Mga ngiting nagnining-ning.....
Sa tuwing kami ay magkasama.
Ang bawat pagtibok ng kanyang puso....ay para lamang sa akin.
Ako ang buhay nya...at sya naman ang buhay ko.
Ang sarap palang mangarap.Walang imposible..sa taong nangangarap.Lahat,kaya nitong tuparin...Basta tiwala lang.
Pangarap na sya ang gusto kong makasama habang buhay.Pangarap na nagpalayo sa aming dalawa.Pangarap na minsang kaming sinaktan.Pangarap na napaka imposibleng mangyari at baka tuluyan ng mawasak.Pangarap...hanggang pangarap na lang ba???.
Chapter One.
Hayy......ang sarap pa lang mangarap.Mangarap na siya ang kasama ko,nang ating ng tamang panahon.Pero,napakahirap pa lang abutin ito.Lalo kung hadlang ang lahat sa inyo.Maraming mga hadlang na gusto kayong paghiwalayin,paglayuin at saktan.Ang hirap pa lang umiibig...lalo kung minadali mo ito.Pinangunahan mo ang tadhana.Pero kahit anuman ang mangyari...tadhana parin ang nakakaalam kung sinu ang pwede mong mahalin...at makakasama mo habang buhay....
Ako nga pala si Chzenarine Ashi Mines.Ako'y isang fourth year student in Chzenaries Academy.Isang school na pwede para sa lahat.Ako'y labing anim na taong gulang.Ako yung klase ng tao na hindi mo kakikitaan ng masamang pag-uugali.Sa halip,ako'y isang estudyante na kaibigan ang lahat.Halos lahat ng estudyante dito ay kilala ko.Mahilig din akong magbasa at magsulat ng kwento,tula...atbp.Ako ang naging inspiration ng lahat ng estudyante dito dahil sa aking determinasyon at pagsusumikap....Palagi akong aktibo sa klase at sa mga gawain o programa dito sa aming paaralan.Lagi akong nagbibigay ng mga payo sa mga kapwa estudyante ko.Simple lang ang dahilan ko kung bakit ko ginagawa ang lahat ng ito..gusto ko lang kasing makatulong sa kanila,sa kahit anumang paraan.Gusto kong iparamdam sa kanila na mahalaga sila sa kabila ng kanilang mga pinagdadaanan sa buhay.Gusto kong pahalagahan nila ang kanilang pag-aaral.At binibigyan ko ko sila ng motibasyon sa araw-araw.Para upang ito'y maging daan nila patungo sa kanilang mga pangarap at maabot ito.
Sa kabila ng lahat ng ito,hind ko para rin pala....magagawawang patawarin ang sarili ko dahil sa nanyari sa kanya.Na-aksidente siya ng dahil sa akin....nang dahil sa kagagawan ko.Masakit sa akin ang nangyari,Hindi ko sya masisi sa mga nangyari.Kasalan ko kasalan ko lahat.At yun na din ang simula ng paghihiwalay namin.Hindi ko na sya nakita pa,mula no'n.Ang balita ko,umalis na daw sila...nasa states na daw siya at doon nagpapagaling.
Pero umaasa...umaasa pa rin ako na mapapatawad nya ako.Na maiintindihan din nya ako.Ang naging dahilan ko kung bakit ko siya hiniwalayan.Ang mga paliwanag ko sa kanya at ang katotohanang hindi ko ginusto ang mga nangyari.Na hindi rin ako ang gumusto non,kundi ang mga magulang nya.Noon pa man kasi ay hadlang na sila sa amin.Pinagbantaan ako ng mga magulang nya,na kung hindi ko daw titigilan ang anak nila..Hindi raw ako makakagraduate.....at patuloy nila daw akong pahihirapan.At gagawin nilang miserable ang buhay ko.Kaya na pagdesisyunan ko na,natapusin ang lahat sa amin at lumayo sa kanya.Kailangan ko yung gawin kahit na pinapatay na sa sobrang sakit ang puso ko.Kahit na mahirap,tinanggap ko ang lahat.Na hindi kami pwede para sa isa't-isa.
