S*ktir Et 2.Kitap (Sezon)

1.bölüm Geçmişle Yüz yüze

Geleceğimizi belirleyen geçmişimizdir aslında her hatamız her doğrumuz geçmişimize bağlıdır 

Uyandığımda loş bir ışıkla gözümü kırptım etrafımı tanımaya başladım ve o berbat ilaç kokuları ve jeller den hastanede olduğumu anlamam uzun sürmedi ama bir şekilde buradan kaçmam gerekiyordu ve Şebneme  bunu çok fena ödetecektim benden kurtulduğunu sanabilirdi belki ama hayır daha oyun bitmedi ben bitti demeden bitemezdi çünkü ben kerem İnanç tım kulaklarımda çınlayan ayak seslerinden birilerinin geldiğini anladığım anda gözlerimi kapattım daha sonra kapının kapanmasıyla tahminimce üç kişi odaya girdi sonunda kalın sesli orta yaşlı bir adam konuştu 

Ne kadar daha böyle bekleyeceğiz tam tamına üç hafta geçti dedi sabırsızca

gerçekten üç hafta mı geçmişti kendime inanamıyordum Şebneme bir kez daha öfkelendim aptal kız ne yaptığını bilmiyordu hayatım boyunca her şey benim istediğim doğrultusunda ilerledi tabi bir olay hariç şimdi de yine buna benzer bir olaydan aynı konumdayım hala sinirliydim ama hafif kız sesine benzeyen biri konuştu 

Üzgünüm ama yapacak bir şeyimiz yok elimiz kolumuz bağlı şimdiye kadar uyanması gerekiyordu ama bir şeyler ters gidiyor 

Numara yapmadığından emin misiniz dedi sertçe aptal herif şu an gözünün önünde numara yapıyorum 

 İstediği kadar yapsın ama bunun böyle gitmeyeceğini biliyordur dedi 

 siz onun nasıl bir manyak olduğunu bilmiyorsunuz doktor hanım dedi

 Hastalarımı gayet iyi biliyorum bahsedilenlere göre zeki biriyse uyuma numarası yapacak kadar aptal değildir dedi

içimden ne kadar gülmek gelse de zor tutuyordum kadın haklıydı ama yanıldığı çok şey var zamana ihtiyacım vardı 

Bakın bu adam bir psikopat kaç kişiyi ölürdü haberiniz var mı üstelik onu şikayet eden ailenin kim olduğundan haberdar mısınız dedi bir dakika Şebnem benden şikayetçi mi olmuştu saçmalama kerem ne bekliyordun olacaktı tabi seni koruyacak değildi ya 

kim şikayet etti beni ilgilendirmiyor ama çıkmamız gerekiyor bu konuları burada konuşmamız uygun değil dedi ve çıktıklarını belirten ayak seslerini duyduğumda gözlerimi açtım

hafifçe etrafı kontrol ettiğimde güvenlik kamerasının olmadığını fark ettim oldukça şaşırmıştım hemen yatağımın ayarıyla kendimi uygun bir pozisyona almıştım gerçekten ne yapacaktım kafamda bin türlü soru geçiyordu ama en önemli soru Şebnem ne yapıyordu çocuğu aldırmış mıydı kesin aldırmıştır hayattaki tek umudumu da zevkle öldürmüştür  dedim ama gözlerimi kapattığımda geçmişe gitmiştim 

GEÇMİŞ 

Uzun ve karanlık bir yaz gecesinde yine her zaman ki takıldığım gece kulüplerine atmıştım kendimi Leyla nın ölümünden kaç yıl geçmesine rağmen hala aklımdaydı hüzün dolu bir ölüme kurban gitmişti böyle olmamalıydı ama o gece barda ilk defa yaşadığımı bir anlığına hissetmiştim o zaman her şey masum ve temizdi barış yaşıyordu ve hayatında Şebnem yoktu zaten bu barda bu yaz gecesinde ilk kez barıştan önce benim hayatıma girmişti Şebnem barda ilerlerken oldukça kafayı dağıtmış onunla beraber üstünü başını ve kendini dağıtmış uzun düz  saçlı bir kız dans pistinde kendinden geçmişti herkes onun çocuk olduğunu anlamamıştı ama ben anlamıştım reşit bile değildi kısa bir tebessümle gülüp ona baktım oda bana güldü ve yanıma gelirken birden ayağı merdivenlere takıldı ve üstüme düştü beni bir gülme tufanı alırken bana bir fen projesinde incelenen hayvana bakıyormuş gibi bakıyordu her yerimi inceleyip sonunda kıkırdayarak güldü ve 

Heykel gibisin yavrum dedi ona bir an şaşkınlıkla baktım ve gülmeye başladım Leyla ya çok benziyordu onun gibi korkmadan her şeyi söylüyordu bu oldukça belliydi onu tutarken bir şey demeden dans etmeye başladık o kadar güzeldi ki bir an başka bir şey geldi 

sen tanıdığım birine çok benziyorsun dediğimde gülmüştü

 Ben kimseye benzemem sadece bana benzeyenler olur bu dünyada demişti 

ŞİMDİ Kİ ZAMAN 

Şebnemle başka hayatlarda başka yerde başka koşullarda karşılaşsaydık Leylanın yerini alabilirdi ama şimdi gerçeklere bakınca asla diyorum kendi kendime Şebnem bir Leyla olamazdı Leyla ile Şebnem ne kadar benzeseler de tavırları uzun ve kstane saçları aynı olsa da o hiçbir zaman Leyla olamazdı Leyla benim hayatımdı ben çocukken yetimhanede onunla büyümüştüm ailemi onunla kaybetmiştim Leyla benim annem kardeşim sevgilim hayatımın merkeziydi o ölünce bomboş oldu her şey ama şimdi Şebnem neydi peki bunu bilmiyordum yeniden gözlerimi kapatıp anılarımla baş başa kaldım

Geçmiş 

Leyla yine her zaman ki gibi neşesi ve sevecenliğiyle karşımda durmuştu ama bu sevecenlik ve neşesi bozulmuştu bir anda çünkü Leyla şimşekten çok korkardı ailesi her zaman iş yerine giderdi ve o hep yalnız kalırdı yalnız kaldığında ya masanın altına saklanırdı yada dolabın içine girerdi yetimhaneye geldiğimizde altı yaşındaydık ne kadar dramatik olsa da Leyla ile ben ailemizi aynı zamanda kaybetmiştik yine yağmurlu bir günde birden hafif bir el beni dürttü ve bana baktı yağmur yağıyordu uzun saçları ve yaşlı gözleriyle bir yandan oyuncak ayısını tutuyor diğer yandan küçük elleriyle yanaklarından süzülen göz yaşlarını siliyordu sonunda yağlayarak 

Kerem yanında yatabilir miyim çok korkuyorum lütfen dedi ona hafifçe gülümsedim 

Olmaz Leyla hem erkekler yatakhanesine gelmen yasak madam bir öğrenirse başın belaya girer bekle de seni kızlar yurduna götüreyim dedim Leyla iyice ağlamasını şiddetlendirdi hıçkırıkların arasında

ama kerem ben çok korkuyorum ayıcığım yogide korkuyor lütfen seninle yatayım dedi ve onu kıramayıp yanıma yer açtım hafifçe gülümseyerek arkasından sarılıp 

Küçük cadı yine yaptın yapacağını dediğimde ondan hoşnut bir hırıltı çıktı ve arkadan sarıldığım elimi eliyle tuttu ve kafamı saçlarına gömüp uyumuştum 

Şimdi ki zaman 

Bir an yine Fransa da altı yaşındaki masum Leylayla uyuduğumu hissettim yine aynı huzurdu bir an uykuya dalmışım yüzünde hoşnut bir gülümseme vardı yine ama birden yabancı bir ses Doktor 

uyan mışsınız nasıl hissediyorsunuz kendinizi dediğinde şoka uğradım ama ona bakarak son kozumu oynadım

Siz kimsiniz dedim doktorsa bana bakıp 

Adınız nedir dedi hafıza kaybı yaşadığımı düşünüyordu ve öylede düşünecekti 

Bilmiyorum adımın ne olduğunu siz biliyor musunuz dedim 

Merhaba Leylacık deme vaktimiz gelmişti şaşırdınız değil mi