~რამოდენიმე კვირის შემდეგ~
ეს რამლდენიმე კვირა თავს შეუძლოდ ვგრძნობ, თავი საშინლად მტკივა ხოლმე და საჭმელსაც ვეღარ ვჭამ წესიერად, მადა არ მაქვს😣 მე და ანიმ სამსახურიდან შვებულება ავიღეთ და გადავწყვიტეთ ჩვენს სამშობლოში, საქართველოში დავბრუნდეთ.
~მეორე დღეს~
ბილეთები ვიყიდეთ. ბარგიც ჩავალაგეთ, მოვემზადეთ და აეროპორტში მივედით. ვისხედით და ველოდებოდით როდის მოვიდოდა ჩვენი დრო. როგორც იქნა ცოტახანში ავეფით თვითმფრინავში და დავჯექით ჩვენ ჩვენ ადგილზე. ანი გვერძე მეჯდა. თუ ცუდად გავხდებოდი იგი მეხმარებოდა და წამლებს მასმევდა.
~რამოდენიმე საათის შემდეგ~
როგორც იქნა ჩავაღწიეთ საქართველოში, ქალაქ თბილისში. აეროპორტიდან რომ გამოვედით დედაჩემი დაგვხვდა. ეტყობოდა რომ დიდხანს გველოდა.
სახლში რომ მივედით ყველაფერი მეუცხოვა, მომნატრებია ჩემი საყვარელი ოთახი, ის საერთოდ არ იყო შეცვლილი. ისეთივე ლამაზი იყო როგორიც დავტოვე. საწოლში დავწექი და ანიც გვერძე მომიწვა.
- დედაჩემმა უფლება დამრთო შენთან დავრჩე რამოდენიმე დღე ❤ -მითხრა და ჩამეხუტა ნაზად
- კარგია -ვუთხარი და თბილად გავუღიმე
- ისევ გტკივა თავი? -მკითხა მან
- ცოტათი - ვუპასუხე მე
-უკვე გვიანია დავიძინოთ, ორივე გადავიღალეთ, თან შენ დასვენება გჭირდება. -მითხრა
- მართალი ხარ -ვუთხარი მე
- თუ რამე დაგჭირდება გამაღვიძე, არ მოგერიდოს -მითხრა და გადატრიალდა მეორე მხარეს.
მეორე დღეს საწოლიდან ავდექით. ჩაი დავლიეთ ვისაუზმეთ და წავედით საავადმყოფოში.
იქ რომ მივედით ექიმმა მის ოთახში შემიყვანა და გამსინჯადა. ცოტახანში დედაჩემსაც დაუძახა და ანალიზების პასუხი გვითხრა. თურმე კარგად არ მიმკურნალია და გამიუარესდა მდგომარეობა.
ექიმმა ისიც მითხრა რომ რამოდენიმე თვე ჩემთვის მგზავრობა თვითმფრინავით არშეიძლება და საქართველოში უნდა დავრჩენილიყავი. არც მე არ მინდოდა კორეაში დაბრუნება. მინდოდა ცოტახნით თბილისში დარჩენა, მინდოდა მომენახულა ჩემი ნათესავები და სამსახურიც აქ მქონოდა.
ჯიმინის P.O.V
- ჯიმინ! ჯიმიინ სად ხაარ!! - ყვიროდა ტაე
-აქ ვაარ! რა მოხდა რა გაყვირებს!! -გაბრაზებული ტონით ვუთხარი ტაეს.
- ცუდი ამბავი მაქ.... ლისა და ანი საქართველოში დაბრუნდნენ და არამგონია კორეაში კიდევ ჩამოვიდნენ. - მითხრა ტაემ და ლამის ტირილი დავიწყე. თავიდან აღარაფერი მესმოდა რასაც ტაე მეუბნებოდა. უკვე მენატრებოდა ლისა.........
- რატო წავიდნენ? -ჩუმად ვკითხე ტაეს
- თურმე ლისა ცუდად გამხდარა, არაფერს არ ჭამდა და არ სვამდა. თავის სასტიკი ტკივილები ქონდა. - მითხრა ტაემ
- ეს ყველაფერი ვინ გითხრა? - ატირებული ხმით ვკითხე მას
- ანიმ.... ანიმ დამირეკა დღეს დილით და ყველაფერი მითხრა. -მიპასუხა მან
არ ვიცოდი რა მექნა. ძალიან მენატრებოდა ლისა. მის გარეშე როგორ გავძლო ?
მართალია მას ათარ ვახსოვდი და არ მეკარებოდა მაგრამ მისი დანახვაც საკმარისი იყო ჩემთვის.
A/N
ბოდიშს გიხდით ამდენი ხანი რომ ვერ ავტვირთე თავი 14. ვერ მოვიცალე. ამის შემდეგ ვეცდები მალ მალე დავწერო ახალი თავები ხოლმე. თუ ეს თავი მოგეწონებათ დამილაიკეთ და დამიკომენტარეთ 💖 წინასწარ მადლობას გიხდით💞💞
