Zakazane uczucia [KOREKTA]

Rozdział I [korekta]

18 sierpnia 1568 roku. To właśnie dziś miały miejsce dwa wydarzenia, które zostaną zapamiętane na długo w pamięci potomnych. Jedym z nich jest długo oczekiwana koronacja księcia Mateo Gonzalesa, zaś drugim, zgoła oddmiennym i nieoczywistym, śmierć znanego pirata Antonia Carrillo, którego wszyscy nienawidzili. Jednak Isabela, córka Carrillo strasznie to przeżyła. Od pamiętnego dnia, w którym przejęła sprawowanie władzy na statku, zamierzała zemścić się na wszystkich, którzy staną na jej drodze. W ten oto sposób zyskała niehludne miano najniebezpieczniejszej piratki w całej Europie.

Po pięciu miesiącach podróżowania i porywania nowych statków,  Isabela wraz z załogą zmarłego ojca postanowiła wrócić do rodzinnej Hiszpanii. Nie była świadoma, że w czasie jej nieobecości władzę w kraju przeją król Mateo, który uchodził wśród ludu za dobrego, lecz surowego króla, w czeciwieństwie do jego dobrodusznego ojca.

- Nareszcie jestem w domu- pomyślała dopływając do kryjówki znajdującej się u brzegu morza. Jej wizyta w rodzinnym kraju nie wynikała jednak z tęsknoty za ojczyzną. Podczas wizyty w niedalekim porcie dowiedziała się, że jutro z samego rana ma wypłynąć z portu statek z królewskimi klejnotami. Zamierzała zdobyć je tylko dla siebie.

Nazajutrz postawiła z samego rana w stan gotowości całą swoją załogę, by zdążyć wypłynąć przed swoim celem i zastawić pułapkę. Po kilku godzinach nareszcie zauważyła wymarzony statek. Nie czekając ani chwili dłużej zaczęła atakować swoją upatrzoną zdobycz. Nie zakładała, że może przegnać. Nie leżało to w jej naturze. Zawsze dostawała to, o czym marzyła. Nikt się jej nie sprzeciwiał.

Po trzech godzinach zaciętej walki stało się coś, czego Isabela nie mogła pojąć. Przegrała. Została pojmana. Szok, jaki przeżywała był tak obezwładniający, że nawet nie zwróciła uwagi, kiedy wrogowie zabili jej całą załogę. Nie miała pojęcia, kto dowodził królewską flotą, gdyż uważała, że ta informacja jest jej zupełnie zbędna. Och, jakże była głupia i nierozsądna!  Teraz czuła się jakby była nic warta. Zawiodła swoich ludzi oraz straciła wiarę w siebie. Dla niej czas zatrzymał się w miejscu. Nie wiedziała, gdzie przebywa ani co się z nią stanie. Była w transie, z którego wyrwał ją dopiero trzask zardzewiałych drzwi. Zrozumiała wtedy, że przebywa w jakimś pomieszczeniu za żelaznymi kratami. Po chwili dostrzegła cień mężczyzny, który zmierzał w jej kierunku. Zatrzymał się kilka kroków przed nią, dzięki czemu mogła mu się lepiej przyjrzeć. Był to dobrze zbudowany brunet w oficerskim mundurze, a jego czekoladowe oczy wpatrywały się w Isabelę z zaciekawieniem.

-Kim jesteś? – spytała poważnym tonem nie zwracając uwagi na okoliczności rozmowy.

-Naprawdę nie wiesz? – spytał się z wyraźnym zdziwieniem.

-Nie, a powinnam? – odburknęła, nie wiedząc z kim przeprowadza dialog.

-Tak – odpowiedział poddenerwowany, co zaintrygowało Isabelę.

-To może mi się przestawisz – powiedziała lekceważąco, ponieważ nie była zainteresowana rozmową.

-Owszem – po czym podszedł jeszcze bliżej – nazywam się Mateo Gonzales i jestem królem Hiszpanii – uśmiechnął się triumfalnie.

Isabela zamarła. Nie spodziewała się takiej odpowiedzi. Była przekonana, że krajem w dalszym ciągu rządzi dobroduszny król Leonardo.

-Niemożliwe – wyszeptała cicho.

-Jednak to prawda – odezwał się król – więc... skoro wiesz już kim jestem, to następnym razem radzę zachowywać się należycie, bo już nie będę już taki uprzejmy – powiedział oschłym tonem zatrzaskując drzwi.

Kobieta wystraszyła się jego słów, ale szybko odpędziła swój strach. Nie należała do osób, które się boją. Jednak to był dopiero początek jej przygody na tym statku, o której nie miała pojęcia...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jest to moje pierwsze opowiadanie, więc proszę o wyrozumiałość. Napiszcie w komentarzach jak Wam się podoba. POZDRAWIAM :* :) 
------------
Witam ponownie, z perspektywy czasu dostrzegłam tu pare niedociągnięć, które najwyższy czas poprawić + oczywiście, myślę, że to odpowiedni czas, by w końcu dokończyć tę historię.
XOXO