"Biliyorsun,öyle söylemek istemedim. Tamam mı?"
Benden yüzüncü kez özür diliyordun.
"Sorun değil,Hyung. Gerçekten,sorun değil."
Sana anlatmak istiyordum ama dinlemezdin.
"Sen yalnız değilsin,Minie."
Güldüm.
"Peki kimim var? Sen mi?"
"Evet," Gözlerime bakarak söyledin.
"Biliyor musun,Yoongi,denedim.
Kendime yalnız olmadığımı söyledim.
Gece yatağıma yattığımda,
Yorganım değil
Üzüntüm beni sardığında
Yastığıma değil
Düşüncelerime başımı yasladığımda
Göğsümdeki ağırlık yüzünden
Yorganımın taştan olduğunu düşündüğümde
Ve tüm bildiğim
O karışıklığın içinde
Sabah olduğunda
Etrafıma baktığımda
Sadece ben vardım
Beni umursayan sadece bendim
Ve
Anlayan tek kişi yine bendim.
Sonra fark ettim ki,yalnızım
Tamamen yalnızım."
"Jimin..."
"Hyung,ben kimseye sahip değilim."
"Bana sahipsin."
Gerçekten yanımda mısın?
