Kalp Doktorum

*DÖRDÜNCÜ BÖLÜM *

İyi Okumalar...

Medya_Alper ŞAHİN

****

Asyanın peşinden koşan Hazal yorulmuştu. Neredeyse tüm hastaneyi turlamıştı. Aklına gelen şey ile bir kez daha kendine kızdı. Koşar adımlarla kendi odasına çıktı. Evet Asya buradaydı. Koltukta oturmuş boş duvarı inceliyordu.

Arkadaşının yanına oturdu. "Asya? Ne oldu?" Asya cevap vermedi. Bir kez daha sordu Hazal.

"Bir şey olmadı Hazal." dedi Asya suskunluğunu bozarak.

"ne dedi yani noldu anlatsana kızım" Asyanın sakinliğine sinirlenmişti Hazal.

"Sorun bu işte Hazal. Hiçbir şey olmadı. Beni arkadaşı olarak görüyormuş."

"Arkadaşı olarak mı görüyormuş. Peki... O zaman neden seni gördüğü zaman gözlerinin içi parlıyordu. Senin yanında neşeleniyordu?"

"Bilmiyorum Hazal. Yani hemen ön yargılı davranmamalıydık. Her insan arkadaşının yanında neşelenir bunu çok iyi anladım ben." 

"Ama Asya..."  Hazalın sözünü Asya kesmişti.

"Boşver Hazal o beni arkadaşı olarak görüyorsa bende onu öyle görürüm" 

"Emin misin?" dedi arkadaşına Hazal.

"Yani en azından denerim"

"Peki sen öyle diyorsan"

"Bunaldım burada. Kafetaryaya gidelim mi?" 

"Tamam"

Dediğini yapamicağını biliyordu Hazal. Yani Asya Alperi arkadaşı gibi göremezdi. Hiç Hazal denemedi mi sanıyorsunuz . Bir insan aşıksa onu arkadaşı olarak görmesi çok zor olurdu. 

Sakin ve yavaş adımlarla kafetarya ya gitti iki arkadaş. Boş yer bulup oturduktan sonra yanlarına daha iki hafta önce tanıştıkları Çağrı ve yanında da Dilara geldi. Asyanın durumunu biliyorlardı. Yani Alpere açılacağını biliyorlardı ama sonucunu bilmiyorlardı. 

"Ee sonuç ne Asya hanım?" Dedi Çağrı. 

"Arkadaşı olarak görüyormuş" dedi Hazal. İkisinin de yüzleri düşünce ortalığı sessizlik kapladı. Herkesin kafasından ayrı ayrı sorular düşünceler dağılırken karşıdan gelenler dikkatini çekmişti Hazalın. Alper Egemene durumu mutlaka anlatmıştır. Yani Egemen olayı biliyorsa Alperi neden yanımıza getiriyor? Diye düşündü Hazal.

Egemen ve Alper masaya otururken Hazal Egemenin yanına oturması ile sakinleşmeye çalışıyordu. 

Çağrı "Birşey istiyor musun?" diye sordu Asya ya. "Yok istemiyorum sağol"

"Tamam o zaman ben sana bir meyve suyu alıp geliyorum"

"Çağrı istemiyorum dedim"

"şştt naz yapma" diyip gitti Çağrı. Çaktırmadan Egemene bakıyordu Hazal. Egemenin kokusu onu mest ediyordu. Tarçın gibi kokuyordu genç adam. Bu koku Hazalı alıp uzak diyarlara gitmesini sağlıyordu. Kokusunu daha iyi içine çekmek için çaktırmadan Egemene yaklaştırdı kafasını. Herkes telefonu ile ilgilenirken durumdan yararlanıp kokusunu içine çekti. Gözlerinin kapalı olduğunu fark etmemişti bile. 

Nefesi burnuna değince gözlerini açtı. Fazla mı yaklaşmıştı ne?

Alperden "ıhhım ıhhım" sesini duyunca geri çekildi Hazal. Rezil olmuştu. Egemen onu öyle görmüş müydü acaba diye düşündü. Tabi görmüştü nefesi yüzüne değdiyse ona dönmüştü demek ki!

Çağrı gelmişti. "Al bakalım" dedi ama Asya sadece masaya koydu. "yanlış yaptın" dedi Çağrı. Meyve suyunu eline alıp Asya ya içirmeye çalıştı. Ve işe yaramıştı. Asya gülüyordu. Masada ki herkes gülüyordu.

Birisi hariç...

******

Biraz kısa hatta baya kısa bir bölüm oldu ama affedin lütfen! Beşinci bölüm yakında gelecek. Belki yarın gelir :D Sizleri seviyorum... Umarım beğenmişsinizdir. :) ^^