Adım Erhan. Bütün hayatım İstanbul da geçmişti. Lakin babamın işleri ters gidince mecburen memlekete kesin bi dönüş gerekiyordu. Ortam farklı kafalar eski düşüncelerde fesat olunca hiç hoşlanmadığım bi yer olmuştu.
Neyse işte lise 3 ün 2. ayı falandı ve okulların kontenjanları dolu olduğu için mecburen anadolu lisesine gittim. Ama kader yine peşimi bırakmamıştı. O sene yaz tatilinde deprem oldu. Mecburen okul için Aydına gittim ve istemiyerekte olsa bi cemaat evine yerleştirildim. Lise 4 başlamıştı.
Neyse işte cemaat okul arası gidip gelmeye başlamıştım. O zamanlar boş vaktimin çok olmasından mütevellit günde 4 5 saatimi spora ayırmıştım. Zaman geçtikçe cemaatle sorunlar başlamıştı. 3 kere filan kovuldum. Durumum yüzünden ilk ikisinde geri aldılar ama üçüncüde okulun bitmesine az kaldığı için bide 18 ime girdiğimden dolayı okuldan izin alarak Bodrumda çalışmaya gittim.
İlk iş günümde bi barda garson olacağımı sanarken yine olan olmuştu barmen istifa etmişti. Bende mecburen barboy olarak başladım işe bu benimde hoşuma giden bi durumdu. İşe biraz alıştıktan sonra şef beni tek bırakıp büyük bara geçti. Ama cemaatten sonra biraz değişik geliyordu.
Zaman geçmişti sezon bitmişti. Memlekete geri döndüm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşama serzeniş
NonfiksiSen beni sevmekten gidince ben bana borçlu kaldım Ya sen bana fazla geldin ya ben sana az kaldım Gitme bir adım öteye gülüm bir adımda gurbet olur Gitme bir nefes öteye gülüm her nefes hasret olur Aşk yasaklandı artık halka açık yerlerde El tut...
