Multimedia: Ecem
Emlakçı gelmişti ve ben daha Tuğçelerdeydim üstelik planım da yoktu galiba artık kaçışım yoktu. Tuğçeye sarıldım artık annem daha fazla kızmadan eve gitmem gerekti. Evden çıktım ve hızlı adımlarla eve doğru yürüdüm geldiğimde nefes nefeseydim emlakçı bana baktı ve gülümsedi
-Benden kurtuluşun yok cadı.
Aman ne komik bak gülmekten ölüyorum espri anlayışına tüküriyim senin cahil.Demedim tabi ki aslında demek isterdim ama annem beni kesin evden atardı. Bunun yerine samimiyetsizce sırıtmakla yetindim.Adam şöyle dedi
-Bu ev çok güzel ve çok konforlu eminim bir iki gün içinde satılır.
-Anne ben odama çıkıyorum çünkü daha fazla dayanamayacağım.
Hemen odama çıktım pencereden dışarıya baktığımda o samimiyetsiz adamı görmüştüm. Daha fazla dayanamayacaktım hemen abimi ardım çünkü moralimi ancak o yerine getirebilirdi.
-Alo abicim nasılsın?
-İyiyim okuldayım da sana ne oldu neye canın sıkkın kim canını sıktıysa söyle işini bitireyim.
-Abi gel o zaman şu emlakçının işini bitir.
-Hmm bak onu yapabilir miyim emin değilim.
-Abi gelince biraz bisiklet binelim mi moralim yerine gelsin.
-Tamam kardeşim sen iste yeter ki.
-Tamam abiciğim öptüm.
Ah ah şu abim de olmasa ne yapardım bilmem .
Abim birazdan gelirdi hemen dolabımın karşısına geçtim.Beyaz T-shirt ve altına siyah kot şort giymeye karar verdim. Ben küçükken de bisiklet binmeyi çok severdim resmen benim için hobiydi. Aşağıdan abimin sesi geliyordu herhalde sesimi öyle duyunca endişelenip erken gelmişti hemen yanına gidip kucağına atladım.
-Hazır mısın prenses?
-Ben her zaman hazırım abiciğim.
Hemen dışarı çıktık ve bisiklet yoluna doğru ilerledik bisiklet binmeyeli epey zaman olmuştu.Hemen bindim ve sürmeye başladım.
-Abi benim böyle fotoğrafımı çeksene .
-Tamam hadi o zaman gülümse.
Bence çok güzel gülümsemiştim demek ki üzgünken bile çok güzel gülümseyebiliyormuşum .
***
-Kızım hadi kalk .
-Of anne ya daha çok erken ama .
-Kızım bugün evi görmeye geliyorlar hadi kalk.Hem hani sen eşyalarını toparlamıştın hani hepsi burda duruyo.
-Aman anne ya kaçmıyorlarya bir yere toparlarım işte.
-Hadi giyin de in aşağıya ama düzgün bir şeyler giy.
-Tamam anne.
Of bence bugün bunları evden göndermeliydim ve bir plan daha yapmalıydım. Hemen dolabımın karşısına geçtim.
(Evet arkadaşlar bunun bir iki cm daha uzun düşünün)
Aşağı indiğimde annem temizlik yapıyordu birden aklıma sinsi bir plan gelmişti. Onları bu eve geldiklerine pişman edecektim.Kapı çaldı ve içeriye genç bir çift gelmişti gerçekten yazık olacaktı ama olsundu.
-Efendim siz oturun ben size kahve yapıyım.
-Kızım ben yapardım .
-Yok anneciğim sen yorulma ben yaparım.
Mutfağa gittiğimde kahveleri yaptım ve içine ilaçları koydum.
İçeri girdiğimde kahvelerini verdim galiba ad m Türk kahvesi sevmiyormuş ama kadın içti ya yeter bana. Annem de kahvesini içtikten sonra evi gezmeye başladılar ilaç etkisini göstermeye başlamalıydı ama niyeyse hala bir şey olmamıştı.Annem birden yere yığılıp kaldı hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım boğazım düğümlenmişti içim çok acıyordu.
-Ya ambulans çağırsanıza ya ne bakıyorsunuz! Anne uyan,babamı kaybettim birde seni kaybetmeye dayanamam ölürüm anlıyor musun anne aç gözlerini ne olur anneee!
Bu bölümün sonuna geldik sizce bu bölüm nasıl oldu sonu biraz aksiyonlu ve üzücü bitti.Bölüm geç geldi biliyorum çünkü ingilizce kursu başladı bunun için sizden çok özür diliyorum.
İyi okumalar kolej tayfası okurları.Bol bol vote ve yorum bekliyorummm sizi seviyorum :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOLEJ TAYFASI
Ficção AdolescenteEcem zengin bir ailenin kızıydı ta ki babası iflas edene ve intihar edene kadar . Artık onları yeni bir şehir ve yeni bir hayat bekliyordu . Acaba Ecem yeni okuluna daha da önemlisi yeni arkadaşlarına alışabilecek miydi .Ecem ve yeni tayfasının efsa...