Basketball Lovestory

Part 20

ALLISON

Kainis naman iniwan na naman ako ni Sako. Kelangan ba dalawa pa silang umalis. Kaming dalawa lang tuloy ni Stef yung nandito. Naiilang ako. Napakatahimik ng paligid. Ayoko ng ganito, mas okay pa kanina na nandito si Leigh kahit na nasasaktan ako sa pinaggagagawa nilang dalawa ni Stef. Kesa ngayon na so awkward. Eh kanina hindi naman nila ramdam presence ko. Nakakapaglandian nga sila sa harap ko. Look at US now. Yes, US. Ramdam namin ang presence ng isa't-isa. Nahihiya ako at naiilang. Hindi ako mapakali pero ayoko namang magpahalata na napaka 'big deal' ng presence niya para sa akin.

Err... hindi ko ito kinakaya. Kakausapin ko ba siya? Para mawala yung awkward feeling. Anong sasabihin ko? Kamusta siya? Mukha namang okay siya. Ang saya saya nga niya. Tuwang-tuwa nga siyang makipagharutan kay Leigh. Baka lalo lang maging awkward.

Kanina nga habang naglalaro kami. Syempre kindatan game yun. Tuwing kinindatan niya ako nawawala yung puso ko. Tumatalon. Nahihiya siguro. Ayaw na ayaw mapapalingon sa kanya. Kaso hindi naman pwede so no choice kundi patayin ang puso ko, maka survive lang sa laro.

Bakit ba ako nagkakaganito? Hindi ko rin alam. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko eh. Nagsimula ito nung nagconfess siya sa akin ng nararamdaman niya. Hindi na iyon nawala sa isip ko hanggang ngayon. Alam kong merong namumuong damdamin sa akin pero hindi ko alam kung ano ba talaga iyon. Kung gusto ko rin ba siya o dahil sa may ibang babae siyang napapansin. Well, kaartehan ng mga best friend. Naguguluhan pa ako. Napakahirap ng sitwasyon ng isip at puso ko ngayon. Napabuntong-hinuga ako at napalakas iyon.

"Shit, sana hindi niya narinig" bulong ko sa sarili.

"Okay ka lang?" Rinig kong tanong ni Stefan. Kainis naman.

"Ah oo" ano ba... boses ipis naman yun.

"Nabobore ka na?" Medyo natawa pa ito. Nakayuko lang ako. Ayokong tumingin sa kanya. Nahihiya ako.

"Hindi naman" narinig ko ang simpleng pagtawa nito.

"Namumula pa ba?" Tinutukoy nito ang noo nito. No choice kundi tumingin sa kanya. Nakahawak ito sa ulo. Hindi ko napigilan ang sarili kong tumawa nang makita ko ang noo niyang pulang-pula parin. "Uy, ano nga...wag kang tumawa" hinagisan ako nito ng throw pillow.

"Hoy, ang kapal ng mukha mong batuhin ako" hinagis ko pabalik sa kanya yung throw pillow.

"Hoy, hala" sinalo nito iyon ng dalawang kamay at ibinato na naman sa akin.

"Ang kapal talaga ng mukha mo" sinalo ko rin iyon agad at ibinato sa kanya ng ubod ng lakas. Sinigurado kong tatama sa mukha niya.

"Ugh" rinig kong daing niya. Sa lakas ng impact ay napasandal ang ulo niya sa sofa at nakatakip iyong unan sa mukha niya.

"Ang kapal kasi ng mukha mo" asar ko sa kanya. Nakangisi pa ako habang pinagmamasdan siya. Hindi parin siya umaalis sa pagkakasandal niya. "Ano masakit?" Hindi ito sumagot. "Masakit no?" Pang-aasar ko lalo. "Ikaw naman nauna eh. Serves you right" I smirked. Wala parin itong ginagawa.

"Hoy?" Untag ko sa kanya. "Hoy, Stef" ulit ko. "Hoy, bumangon ka na nga" utos ko sa kanya. Bakit ba kasi naginarte pa ito ngayon. "Hey, you okay?" may himig na nag pag-aalala. Bakit ba hindi pa siya bumabangon. Hindi rin gumagalaw. His hands are resting beside him. Okay what did I do?

"Hey Stefan... stop fooling around" still no response. "What the~ are you injured?" Omg ganoon ba katigas iyong sofa. Well, hello Allison, hindi naman gawa lang sa foam ang sofa. Syempre yung skeleton niyan kahoy or bakal. Hala baka tumama doon yung ulo niya. Nasobrahan ata sa lakas yung bato ko. Well, full force ba naman eh. Omg... I panicked. "Oh my gosh, Stef I didn't mean it" I rush to his side. "Gosh, Stef. Please move" what you see in the tv how others exaggerately acted in situations like this, that's me now. Of course, I may have injured him accidentally. What if I did really injured him? Goodness, I can't even stand blood what more if I see it flowing out of his head. My thoughts are bombarding me. It makes me panic more. I'm shaking.

"Hey, Stef, c'mon I didn't mean it" what should I do? "I'm really sorry" I'm afraid to took off the pillow. What if there's blood already in his head? Or his face is already filled with blood? I might faint if I saw blood. I hesitate if I would touch him or not. What if made it worse? Oh what should I do? "Oh crap, what should I do... I overdone it. I'm sorry" My body's shaking now frantically. My head spinning. My heart's pounding. "I can't stand blood. How can I tend to you" I manage to touch his left arm and shake it a bit whilst calling his name.

"C'mon...Ste~" I shook his arm once more. That's when he moved up.

"Gotcha" he said smirking from ear to ear. Right af