TURUNCU

4.bölüm ~ Sarhoş

" İngilizceniz hangi düzeyde? "

Karşımda duran kasıntı herife afallayarak baktım.

"Efendim?"

Döner sandalyesinde geriye doğru yaslanıp, elindeki kağıtları masaya fırlatırcasına attı.

"Üzgünüm."

Anlamsız bakışlarımla olayı toparlamaya çalışırken, çekmecesinden telefonunu çıkararak seslendi.

"Gizem!"

Birkaç saniye sonra sekreter olduğunu düşündüğüm bir kadın kapıyı hafifçe tıklatarak içeri girdi.

" Buyrun Efendim. "

" Hanımefendiye eşlik et. "

Kadın başını sallayarak bana yöneldiğinde onu umursamayarak konuştum.

" Dil konusunda iyi sayılmam ama, farklı bir pozisyonda çalışabilirim. "

Adam bakışlarını telefonundan ayırmadan cevap verdi.

" Siz iş seçmiyorsunuz hanımefendi. Biz işçi seçiyoruz. "

" Fakat... "

Sekreter kadın bana doğru bir adım atarak konuştu.

" Lütfen bayan, zorluk çıkarmayın. "

Elimi saçlarımın arasından geçirip ayağa kalktım. Ardından kapıya doğru yürüyüp, arkamdan hızla kapatarak çıktım.

Koridora geldiğimde sola dönüp merdivenleri hızla indim. Kolumdan düşmek üzere olan çantamı omzuma asarak, hızlı adımlarla çıkış kapısına yöneldim. Nihayet dışarı çıktığımda, temiz havayı içime çekerek sakinleşmeye çalıştım.

Sabahtan beri yaptığım üçüncü görüşmeydi. İlki hariç, ikisinden olumsuz yanıt almıştım. Ve açıkçası, beni durmadan süzen o yaşlı kadının da geri döneceğini sanmıyordum. Yani sonuç, bana göre iş yoktu.

Gözlerimi kısarak, bir taksi bulma umuduyla etrafa bakındım.

Otoparka yakın yerde, gözüme bir taksi takıldığında, ayağımdaki topuklulara aldırmadan hızlı adımlarla yürümeye başladım.

Taksinin önüne geldiğimde, arka koltuğa binerek adresi verdim.

* * * 

" Üzgünüm, ama beni de anlamaya çalışın. Sizden sadece beni bir ay daha idare etmenizi istiyorum. "

Hayır. Fazla acındırıcı.

" Bir ay daha. Sonunda size iki katını vermeye razıyım. "

Olmadı. Fazla iddalı. "

" Ne kadar aradığımı bilemezsiniz. Fakat iş bulmak için biraz daha zamana ihtiyacım var. Bana yardımcı olacağınıza inanıyorum. "

Asla. Fazla duygusal. "

Ev sahibime kira konusunda söyleyeceklerimi düşünürken, derin bir nefes aldım. Düşüncesi bile beni çıkmaza sokmaya yetiyordu.

O dengesiz herifin, beni günahı kadar sevmediğini biliyordum. Hatta bazen, bu evde oturma süremin dolduğunu bile düşünüyordum. İstediği her an, beni kapı dışarı edebilirdi. Bu kadar beklemesi şaşırtıcıydı.

Burada yaşamaya elbette bayılmıyordum. Elimde biraz para olsa, anında çıkar giderdim. Ama bulduğum en uygun ev burasıydı ve daha fazlasını karşılayabileceğimden emin değildim.

Kapının önüne geldiğimde zile basmadan bir süre bekledim. Kendimi en kötü ihtimale bile hazır hissettiğimde, koyu kahverengi kapıyı hafifçe tıklatarak geri çekildim.