// Zawgyi //
"ညီ.."
ေက်ာင္းကပင္ပန္းလာတဲ့အ႐ွိန္နဲ႔ လူျမင္မေကာင္းငိုက္ေနတဲ့သိကၡာတစ္ေယာက္
သူ႔အခ်စ္ေတာ္လာတာကိုေတာင္မျမင္ေပ.."ညီ.."
"သိကၡာ!!"
"ဗ်ာ..သူေ႒း"
ငိုက္ေနရာကလန္႔သြားက ဆတ္ခနဲမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ႐ွင္းသန္႔ကို သူေ႒းဟုထင္သြားတာေၾကာင့္..
"အာ..ကို႐ွင္းကိုး..ဟီး.."
"ဟဟ..အဲ့ေလာက္ေတာင္ငိုက္ေနလဲ ဂ်ဴတီလဲၿပီး သြားအိပ္ပါလားကြာ"
"ဟီး..ရပါတယ္ဗ်ာ...မိုးေအးေအးနဲ႔ဆိုင္ကလည္းလူ႐ွင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းခိုၾကည့္တာပါ..အစ္ကိုေသာက္ေနၾကတိုင္းပဲလား"
"ဟင့္အင္း..ဒီေန႔ေတာ့မိုးလဲေအးေနေတာ့..အႏုတစ္ခြက္ေလာက္ေဖ်ာ္ေပးကြာ"
"ရေစရမယ္ဗ်ာ"
သိကၡာလက္ေဖ်ာက္ေလးတီးကာ အားရပါးရရယ္ျပေတာ့..
႐ွင္းသန္႔လည္း မသိမသာလိုက္ရယ္မိသည္..ရယ္လိုက္တိုင္းေပၚလာတဲ့တက္တဲ့ သြားစြယ္တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ညိဳ႕ခ်က္ေတြေၾကာင့္မ်ားလား??
"ကို႐ွင္း..ဒီမွာ..capachino အျမဳပ္မ်ားမ်ားေလးနဲ႔.."
"အင္း..ညီ တင္ခဲ့ေပးေနာ္"
ဆြဲလက္စပန္းခ်ီကိုအာရံုေရာက္ေနတဲ့ ႐ွင္းသန္႔ေၾကာင့္..သိကၡာမသိမသာေနာက္ကိုလ်ိဳွဝင္သြားရင္း..စပ္စုေတာ့သည္
"အဲ့တာဘာအဓိပၸါယ္လဲဟင္..?"ေဆးေရာင္မ်ားစြာကိုေရာစပ္ကာ အႏုစိတ္နဲ႔ေဖာ္ျပထားတဲ့ဆြဲလက္စပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္..
႐ွင္းသန္႔ဆြဲလက္စ စုတ္တံကိုစားပြဲေပၚခ်လိုက္ရင္း...ေနာက္ေက်ာကေန ခါးေလးကုန္းကာ လာၾကည့္ေနသူကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..
နီးကပ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႏွစ္ခု...ေလဝင္ေလထြက္မ်ားစြာက တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္႐ိုက္ခတ္ေနသည္..
အလုပ္လုပ္ထားတဲ့ သိကၡာရဲ႕နဖူးဆံစေလးမ်ားတြင္ ေခြၽးစက္တစ္ခ်ိဳ႕ကခိုတြဲလို႔...
ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးက တစ္ကယ့္ကေလးေလးတစ္ေယာက္အတိုင္းပင္..
ВЫ ЧИТАЕТЕ
_Y_ [ ဝိုင် ]
Любовные романыMyanmar Boy Love Series Originally written by _Pan_ Book 2 //