Prologue
Highschool pa lang alam ko na hindi simpleng friendship ang nararamdaman ko sayo.
Alam ko na mas higit pa dun.
Akala ko nga hanggang sa magkaibigan na nga lang tayo
Pero akala ko lang naman iyon.
Hindi ko namalayan na nagkacrush na ako sayo.
Na hanggang sa tumagal mas lumalim pa yung pagtingin ko.
Ngayon na matanda tayo hindi mo pa rin napapansin ang lihim kong pagtingin.
Talo mo pa nga ang nakaanesthesia sa pagkamanhid mo.
Pero kahit ganun umaasa pa rin ako.
Na balang araw suklian mo rin ang pag-ibig ko.
Pero hanggang pangarap na nga lang yun.
Paano ka ba naman magkakagusto sa isang tao na di mo makita-kita?
--End of Prologue--
---------------------------------------------------------------------------------------
Feel free to comment para malaman ko kung itutuloy ko pa ito.
BINABASA MO ANG
Unseen
RomanceIsang babae na matagal na naghahangad na mapansin ng minamahal niya. Pero paano kung dumating sa pagkakataon na hindi na siya mismo mapansin ng taong minamahal niya? Ano kaya ang gagawain niya? Susuko na lang ba siya o ang aasa pa rin?
