Korku Hikayeleri (Kitap Olacak)

cinlere inanmadım

Her şeyin başlangıcı hayatımın tamamen değişip alt üst olduğu geceydi o geceden sonra hayatım bir daha eskisi gibi olmayacaktı...

O gece evde kimse yoktu veya ben öyle zannediyordum...

Ailem büyük babamları ziyarete gitmişti evde kimsenin olmayışını fırsat bilip uzun zamandır internette gördüğüm cin cağırma seansını yapmam için güzel bir fırsat yakalamıştım. Fakat cinlerin varlığına inancım tamamen yok denebilirdi amacım sadece eğlenmek ve bu yaptıklarımı yarın arkadaşlarıma korkutucu bir hikaye olarak anlatmaktı. İnternet sitesindeki paylaşımı bulduktan sonra sitede yazan talimatları bire bir yerine getirmeye başladım. Önce evdeki tüm ışıkları kapattım banyodaki aynanın karşısına geçtim elimdeki soğanı yere bıraktım ve gözlerim aynaya bakıyor şekilde seslice 7 defa " Kul ûhıye ileyye ennehüstemea neferun minel cinni fekâlû innâ semi'nâ kur'ânen aceben " dedim ardından ayağımla soğanı ezdim bir müddet bekledim fakat sitede yazan her şeyi yapmama rağmen hiçbir şey olmamıştı gülmeye başladım cinlere inanmamakta kendimi haklı bulmuştum. Bu saçmalığa daha fazla devam etmek istemediğim için ortalığı toparlayıp odama geçtim. Yatağıma uzandım odada küçük kardeşimle beraber kalıyorduk küçük kardeşimden dolayı odamızın her yerinde oyuncak bebekler vardı her zaman odayı ben topladığım için neyin nerede olduğunu çok iyi biliyordum oyuncakların hiçbiri benim koyduğum yerde değillerdi herhalde annem toplamıştır diye düşündüm ama genede bu durum beni rahatsız etmeye başlamıştı çünkü bütün oyuncaklar yattığım yatağa doğru bakıyordu sanki bütün oyuncaklar beni izliyormuş gibi hissediyordum ne kadar ürksem dahi umursamamaya çalıştım telefonumda bir kaç video izledikten sonra gözlerimin ağrımaya başladığını hafiften de uykumun geldiğini hissetim saat 21:26 idi annemler eve gelene kadar biraz uyurum diye düşünüp gözlerimi kapadım gözlerimi kapadığım gibi uyumuşum. Rüyamda daha önce hiç görmediğim yaratıklar beni aralarına almış sinirli gözler ile bana bakıyorlardı içlerinden ammar diye biri bana seslendi " Ey adem oğlu sen bizim var olduğumuza inanmadın bizimle aley ettin, var oluşumuzu inkar ettin oysaki seni çamurdan yaratan bizi dumansız ateşten yarattı ve seni bize karşı üstün kıldı ama sen bu üstünlüğü bizlere hakaret ederek kaybettin meleklerden bize izin geldi bundan sonra yaşayacağın her şeyi sen hakketin diyip sol elime dokundu" Dokunmasıyla beraber uykudan kan ter içinde uyandım gördüklerim neydi anlam veremiyordum ailemin eve geldiğini düşünüp hemen salona doğru koştum çok korkuyordum annemleri görürsem korkumu bastıra bileceğime inanıyordum bu düşünceden başka hiç bir şey düşünemiyordum salona geldiğimde annemlerin halen eve gelmediğini fark ettim korkudan titriyordum annemi aramak için telefonumu elime aldım saat halen 21:26 idi bu nasıl olur diye düşünürken içeriden " Merve uyuyor musun " diye bir ses geldi ses annemin sesiydi annemler 1 dk öncesine kadar evde değillerdi ama içerden aile bireylerimin sesleri geliyordu eve geldiklerini düşünüp hızla yanlarına gittim babam içerde televizyon seyrediyor annem mutfakta meyve hazırlıyordu kardeşim ise kanepede uyuyordu hemen annemin yanına gidip sarıldım çok korkuyordum annem beni sakinleştirmek için bir bardak su uzattı suyu aldığım zaman " Sol eline ne oldu ne yaptın kızım biz yokken evde " dedi o an neye uğradığımı şaşırdım sol elimde arapça bir şeyler yazıyordu kolumu gördükten sonra rüyamdaki varlığın sol elime dokunduğunu hatırladım korkudan ağlamaya başladım sinir krizi geçiriyordum annem hemen babamı çağırdı küçük kardeşim bağırışlarıma uyanmıştı yanlarıma geldikleri zaman korkudan bayılmıştım gene o varlıkları gördüm bu sefer " Bizlere inanmayışının ve hakaret edişinin cezasını çekeceksin bu daha başlangıç " diyorlardı bu kezde sağ elime dokundu dokunmasıyla birlikte tekrardan uyandım etrafıma baktığımda kendi yatağımda olduğumu fark ettim korku içinde bağıra bağıra annemle babamı çağırıyordum fakat kimse odaya gelmiyordu içeri gitmeye hatta yatağımdan çıkmaya bile cesaret edemiyordum o an gözüm telefona ilişti telefonu elime alıp annemi aramak istedim bu kadar bağırmama rağmen neden yanıma gelmediklerini anlayamamıştım beni bu halde bırakıp bir yere mi gitmiştiler yoksa sesimi mi duymuyorlardı telefonumu elime aldığım vakit saatin 21:26 olduğunu gördüm o an gözlerim yerinden çıkacakmış gibi hissettim zaman içinde zaman yaşamıştım peki hangisi gerçekti beynim bu oyuna daha fazla dayanamıyordu yoksa deliriyor muydum tüm bunları düşünürken telefonum çaldı arayan annemdi " Kızım 10 dk ya eve geliyoruz bir şey istiyor musun " dedi hiç bir şey diyemedim konuşmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu annemler beni mutfaktan alıp odama götürmedilerse ben buraya nasıl geldim neden onca şey yaşamama rağmen saat halen 21:26 idi tüm bunları sorgularken odadaki tüm oyuncakların yerinde olmadığını fark ettim o an gözlerim karardı artık hiç bir şey düşünemiyordum...

Bütün bunları size akıl hastanesinden yazıyorum tüm hayatım boyunca hatırladığım şeyler bu kadar bunları size anlattığım için ammar ve arkadaşlarım bana küstü gidip gönüllerini almam lazım...