I'm Not Your Sasaeng Fan (Kaistal)

Epilogue

"Luhan.." ang tanging nasabi ko nang luminaw ang paningin ko nang mapunasan ang luha ko at mapigilan ko ang pagpatak nito galing sa mga mata ko.

"Its not over yet, Janey." halos pabulong lang niyang sabi. Natawa nalang ako ng palihim. Ganyan din ang sinabi sa akin ni Baekhyun pero nang makarating ako rito, huli na ang lahat.

"Maniwala ka." hinawakan niya ang kamay ko at tinignan ako sa mga mata ko. Iginalaw-galaw din niya ang ulo niya na parang sinasabing tingnan ko ang tinuturo niya. Kaya sinundan ko ang direksyon ng paggalaw ng ulo niya at nakitang nakatayo lamang si Kai sa kaninang kinatatayuan niya.

Ngunit nabaling ang atensyon ko sa nagsisigawang babae't lalake sa hindi kalayuan. Nakita ko si Mina, hawak siya sa braso ng isang matandang lalaki.

"What do you mean, dad?" napatingin muli ako sa lalaki. Siya ang dating CEO ng kumpanya. Bakit siya nandito? Hindi kaya...

"I sold everything related to this company to Mr. Jung. You can't do anything about it." cold na pagkakasabi ng kanyang ama.

"But dad.. s-si K-Kai.. a-ang EXO--" pinutol siya ng tatay niya at sinigawan na naging pagkataranta ng mga tao sa paligid. "How many times do I need to tell you na ayaw kita sa ganitong karera!? Ni isang beses hindi ako pumayag na mag model ka. I don't like my daughter as  a public figure."

"I can't believe this!" sigaw ni Mina at tsaka tumakbo palabas. Pero bago pa niya ito ginawa ay lumingon muna siya sa kinaroroonan ko at nakita kong nagpunas siya ng luha. Tinitigan lang ako sa mga mata ko at pati kay Kai pagkatapos ay bumuntong hininga siya at kay Luhan naman tumingin.

"It will always be you... honestly." bulong nito at tsaka tumakbo na.

Napaupo nalang ako bigla sa sahig na ikinabigla ng mga reporters. Tinitigan lang nila ako at tsaka lang sila tila nabuhay nang marinig nila si Luhan na binanggit ang pangalan ko.

"Janey Jung, hindi pa huli ang lahat. Tumayo ka diyan." nang marinig nila ito ay naging sunod-sunod ang flash ng camera sa akin.

"Ikaw ba ang anak ng bagong CEO?" paulit-ulit na tanong sa akin. Tumuwid ako ng tayo at akmang sasagutin na sana sila sa mga katanungan nila pero hindi ko na nagawa pa ito nang maramdaman ko ang paghawak niya ng kamay ko. Tinignan ko siya-- nagtagpo ang tingin namin.

"Janey."

"K-Kai." hinigpitan niya ang hawak niya sa kamay ko na naging dahilan pa muli ng pagtahimik ng mga reporters. Pilit kong kinalas ang kamay ko sa kamay niya pero hindi niya ito hinayaan imbes, hinila pa niya ako.

"Saan mo ba ako dadalhin!?" sigaw ko habang nagpupumiglas sa hawak niya. Ewan ko... ewan ko kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Parang nagagalit ako.  Parang naiinis ako.

Dahil ba pinili niya ang pangarap niya at hindi ako?

Pero diba 'yun ang gusto ko?

"Janey!" sumigaw siya at binitawan ako. "Pwede bang hayaan mong hawakan kita kahit ngayon lang!?" nakita ko ang pamumula ng mga mata niya.

"P-para saan pa? N-naka pili ka na.. diba?" kinuha niya ulit ang kamay ko at hinawakan ako ng mahigpit.

"I didnt chose EXO. I chose you and EXO. I chose you both." hindi ako agad nakasagot.

"Kai, thats cheating. You cant choose us both."

"Okay." Ngumiti ito. Napatingala kaagad ako sakanya. Ganun lang 'yun?

"For the present, I chose EXO. For my future, I choose YOU." 

"H-huh?" nagugluhang tanong ko. Ang EXO sa kasalukuyan at AKO sa kinabukasan?

"Are you.. willing to wait? Janey, mahihintay mo ba ako?"  Tumingin ako ng diretso sa mga mata niya. Kaya ko ba?

Kakayanin.

"Y-Yes Kai. For now I'll just be your--" hindi niya ako pinatapos.

"Sasaeng fan?" babatukan ko sana siya pero hindi ko na tinuloy.

"Kai, I'm Not Your Sasaeng Fan. I'm not EXO'S sasaeng fan." ngumiti siya sa akin at bahagyang inilapit ang mukha niya sa akin.

"Na-miss ko 'yan." bulong niya. Nagulat nalang ako nang dahan-dahan kong naramdaman ang pagdampi ng labi niya sa pisnge ko.

"You're not OUR sasaeng fan. But MY most special fan."

"Ikaw ang pinaka espesyal na taga-hanga sa lahat, Janey." bulong niya at tsaka ako niyakap.

I am willing to wait. I will wait.

Dahil hindi lahat ng bagay ay madali nating makukuha. Kailangan pinaghihirapan. Kailan magawa nating maghintay kahit na gaano pa katagal. Dahil kung matuto tayong maghintay, darating at darating ang panahon na matatapos rin ang paghihintay natin at magiging masaya tayo.

6 years later nang  makagraduate na rin kami sa Pinas.

Sa TV

"Kai, ito na ang pang pitong beses mong mag celebrate ng birthday dito sa telebisyon. Balita namin may inihanda ka daw na sorpresa?"  Nagtilian ang mga fans. At syempre sa mga fans na 'yun.. kasama ako. Nasa gitna ako at kasama ko ang mga kauri ko, ang mga  taga hanga niya.

"Ah, yes, yes."  Tumayo ito at lumapit sa babaan ng stage. Nagtagpo ang mga tingin namin pero napaiwas kaagad ako.

"I'm engaged." napatingin ako muli sakanya at biglang napatayo.

"There she is." Tinuro niya ako.

"She was my sasaeng fan pero ngayon siya na.. siya na ang babaeng pinakamamahal ko. Happy Birthday to me." sabi nito at bumaba ng stage. Hinila ako at hinarap sa mga fans niya.

"Sana matanggap niyo.. tao rin ako kagaya niyo.. naiinlove.. nangangarap na ikasal." Tinignan niya ako sa mga mata ko.

"Will you marry me?"  ngumiti ako at umiling.

"Hindi mo pa nga ako naging girlfriend.. kasal agad?"  nagtawanan ang mga fans niya. Ibig sabihin, tanggap nila. Tanggap nilang may kahati na sila sa iniidolo nila. Tanggap nila ang minamahal ng iniidolo nila. Ibig sabihin natuto at alam nilang tanggapin ang katotohanan.

Katotohanan na tulad nila, ang iniidolo nila ay tao rin.

Nagmamahal rin.  

Kayo? Tanggap niyo ba?

Na balang araw.. ang iniidolo niyo ay makakahanap din ng taong makakasama niya habambuhay?