Ms.Nerdy is a GANGSTER [UNDER EDITING]

Capitolo uno

THIS CHAPTER WAS REVISED BY THE AUTHOR (NOT EDITED) TO MAKE IT PRESENTABLE. ☺ 

====

 [1]

Nhew’s Point of View

 

“All passengers Flight JYH-202. Ladise and gentlemen, we just landed at the Ninoy Aquino International Airport . Welcome to part of Manila Philippines. Local time 9:30 P.M in the night and the temperature is 29 Digree'c. On behalf of Montenegro International Airlines and the entire crew, we just like to say thankyou for joining us on this trip and we hope too see you again, soon on one of your future flights. Have a nice day and stay.“

 
Inayos ko na ang aking sarili ng Marinig ko ang announcement mula sa Head attendant ng eroplano. Sinuklay ko ang hanggang bewang kung buhok gamit ang kamay ko. Lumingat ako sa labas ng bintana ng eroplano.

“ Thanks God. Im finally here. “ Nakangiting bulong ko sa aking sarili.

Sinuot ko na ulit ang aking Brown-leather jacket at ang aking shades, kahit mainit na dito sa pinas kumpara sa London na halos mag-yelo na sa sobrang lamig sa panahonngayon doon. Tumayo na ako upang kunin na din ang aking mga bagahe tulad ng ginagawa ng mga naka-sabay kung pasahero dito sa eroplano.

Mabilis akong bumaba ng eroplano at sinimo’y ang amo’y ng hangin ng aking bansang aking pinag-mulan, I Look at the sky, Great! Hindi makulimlim, Lahat maaliwalas.

“ This is it… “ Muling bulong ko sa aking sarili at nag-madali ng lumabas ng Terminal 3 ng NAIA habang bit-bit-bit-bit ko ang aking Bag na nakasabit sa isang Kamay ko at hila hila ko naman ang Traveling bag ko ng punong-puno ng aking mga damit para sa pamamalagi ko dito sa Pilipinas. Tumigil ako sandal at inilibot ang aking tingin sa loob ng Airport. Napa-buntong hininga nalang ako. I smile sadly that slowly form to my Lips. After 13 Years. I am back in the Philippines. Napailing-iling nalang ako at Sinampal ng mahina ang aking mukha, Im too dramatic this past few days. Sinoot ko na muli ang aking shades at Lumabas na ng Airport. Mas mabuti pang hanapin ko nalang ang mag-susundo sa’akin kesa mag drama nanaman ako dito. Kinikilabutan lang ako.

Nilibot ko ang aking tingin sa buong labas ng airport. Bakit ni isang sasakyang pamilyar sa aking paningin wala akong Makita. Ka tanga ko talaga. Nakalimutan kung itanong kay Papa kung sino ang mag susundo sa’akin!!

 Makalipas ang ilang minutong pag-tatanga ko dito sa labas ng airport, Biglang nag ring ang aking cellphone. Kaya kinuha ko ito sa aking bulsa at tinignan kung sino ang tumatawag. Si Mr.Uno pala.

“ Mr. Uno napatawag po yata kayo? “ Bungad ko kay Mr.Uno! Si Mr.Uno ang Head butler ng aming pamilya sa London. Siya din ang kanang kamay ni papa, Mula sa Business hangang sa pag-aalaga sa’akin kapag wala ang papa ko. Kaya malapit ang loob ko dito. May edad nadin siya tulad ng aking lolo na nandidito sa pinas na aking bibisitahin.

“ Ms. Nhew pinapasabi po ng papa niyo na ang mag-susundo sa’inyo diyan sa airport ay darating na in 1 Minute. Pakihintay nalang po. Yun lang po. “ Pormal na tugon ni Mr.Uno!

“  Maraming salamat po Mr.Uno. “ At ibinaba ko na ang aking cellphone at ibinalik muli sa aking bulsa. Makalipas ang isang Minuto. Biglang may Humintong Mga itim na sasakyan sa Harap ko. Ang tantiya ko, Mga B-892 Jaguar sila. Anim na Jaguar na itim kung kaya’t naging agaw attensiyon sila ng mga nakararaming tao dito sa Labas ng Airport. May lumabas na isang lalaking malaki ang pangangatawan sa nangungunang sasakyan na may hawak na placard ng ‘Bienvenue à la maison jeune femme’ at palakad patungo sa aking Direksyon.