Günaha Davet

Aydınlığın Karanlığa Karışması (4.Bölüm)

Multimedya'da Erkan(tayfa başı)  var.

Belki de benim için hayat yeniden başlıyordur.Bunu düşünmeye başladım çünkü Berke'yle buluşmamızdan sonra ki gün okula gittiğimde Toprak'ın bizim okulda okumaya başladığını gördüm.Birde aynı sınıftayız.Bakalım ondan uzak durmayı ne kadar başaracağım?

Sınıftan içeri girdiğimde sırama kafasını koymuş şekilde biri yatıyordu.İyide ben en son Eda'yla oturuyordum.Ben  ve Eda 11.sınıftayız,Erkanlar ve Asya 12.sınıftalar.Asya dışında diğerlerinin çok büyük hedefleri yok,neresi olursa kabul diyorlar ama Erkan'ın müziğe olan ilgisini hepimiz biliyoruz. Belki de konservatuara girer belli mi olur?Bunları düşünürken yavaş yavaş sırama yaklaşıp, oturdum.Oturduğum sırada burnuma çarpan koku beni kendime getirdi.Bu koku ona aitti.Toprak.

Ben ne olduğumu şaşırmış şekilde sıramda oturmuş kişiye bakıyordum.Olamazdı yani burada ne işi vardı ki?Kafasını kaldırmak için hareketlendiği sırada koku bu sefer daha etkili bir şekilde burnuma geldi."Rüya,sen mi geldin?" derken sanki beni bekliyormuş gibi bir hali vardı.

"Senin burada ne işin var?Birde benim sıramda." Sesim sinirden çok şaşkınlıkla doluydu.Uykulu haliyle çok tatlı görünüyordu o yüzden ona sinirlenemiyordum bile."Bundan sonra aynı sınıftayız prenses,buna alışsan iyi olur." Bu çocuk ne yapmaya çalışıyordu.Benden sürekli uzak durmasını söylerken daha da yakınıma geliyordu.Bütün gün ona kötü olduğumu göstermek için uğraştım.Hiç yapmadığım şeyleri bile yaptım,erkeklerle çok yakın olmak gibi.Gün bittiğinde telefonuma gelen mesaja baktım.

Okul çıkışı tepe çardağa gel.Seni bekliyorum. -Erkan

Ya her şey mi üst üste gelir?Akşam Berke'yle buluşmamız lazım ve aynı zamanda Erkan beni çağırıyor.Telefon rehberinden Berke'yi buldum ve onu ismiyle değilde Abim olarak kaydetmeyi aklımın bir köşesine yazdım.Onu aradıktan sonra akşam kaçta buluşacağımızı kararlaştırdık.Haftasonu abimlerde kalacağım için yanıma küçük bir valiz almam lazımdı.Erkan'la buluşmadan önce ilk eve gittim daha sonra evden çıkmadan 10 dakika önce Erkan'a mesaj attım.

Eğer hala buluşmak istiyorsan,beni evden al.Hem ben çok açım bir şeyler yeriz.

Aramızı düzeltmemiz şart yoksa grupta ayrılmalar olacak.Onlardan başka ha birde kardeşlerimden başka kimsem yok.Tabi Erkan'la aramın açılmasıda isteyeceğim en son şey.Bugün yemekte ondan birazcık süre isterim diye düşündüm.Kapı çalmaya başladığında hemen montumu alıp odamdan çıktım.Ayakkabılarımı giyinmeden önce kapıyı açtım.Daha sonra dolaptan babetlerimi çıkardım."Naber Erkan?" dediğim sırada ayakkabılarımı giyiniyordum."Çabuk eve geri gir Rüya.Üstünü değiştir öyle gel." Hah bir tek bu eksikti zaten.Kıskanç Erkan. "Saçmalama istersen Erkan.Üstümde ne var?" Bu sefer benim sesimde sert çıkmıştı.Bana önceden de çok karışıyordu ve ben bunun nedenini yeni yeni anlamaya başladım.Her şey beni sevdiği içindi."Sorunda bu zaten.Ben altında bir bez parçasından başka bir şey görmüyorum." Sesi oldukça itaatkardı ve yapmam gereken şey gayet ortadaydı."Ben böyle iyiyim.Eğer hala konuşmak istiyorsan konuşalım yoksa ben abime gideceğim.Beni bekliyorlar."

"Abin öyle mi?Abin?Hemende nasıl kabullenmişsin o piçi." Bunları söylerken alaylı bir şekilde gülüyordu ama her söylediği içimde bir yerleri dağıtıyordu.

"Sen benim ailemden biri için nasıl piç dersin?Birde beni sevdiğini söylüyorsun ama benim abime saygın bile yok.Kendinden başka kimseyi düşünmeyen birisin." Gruptan biri ilk defa Erkan'a bağırıyordu.Bu Erkan'ıda afallatmıştı ki kaşları şaşkınlıkla havaya kalktı.1 hafta önceye kadar hoşlandığım çocuk şu an beni sevdiği için korumaya çalışıyordu ve ben bundan şikayetçiyim.Bu anı daha önce yaşayacağımı söyleseler onlara bir taraflarımla gülerdim.Aklımdaki düşünceleri dağıtan Erkan'ın dudaklarımdaki dudakları oldu.Ne yaptığımı bilmeden onun öpüşüne karşılık vermeye başladım.Lanet olsun ne yapıyorum?Daha demin kavga ettiğim çocukla hemde abime küfür eden çocukla öpüşüyordum.Erkan dudaklarını dudaklarımdan ayırdığında benden uzakta değildi.Hala burunlarımız birbirine değiyordu ve nefeslerimiz karışıyordu."Kendimi düşündüğümü söylemen ne kadar büyük ironi.Halbuki ben seni düşünmekten başka bir şey yapmıyorum." Her şey bu kadar karışık olmak zorunda mıydı?Ya da her şey aynı anda olmak zorunda mıydı?Ne yapmam gerektiğini bilmeden bu sefer ben onu öpmeye başladım.Belki öpmek istediğim için belkide halimize üzüldüğüm için hiçbir fikrim yok ama o da bana karşılık verdiğinde içimden bir ürperti geçti.Sanki yaptığımda bir yanlışlık varmış gibiydi.Gözlerimi kapadığım sırada gözümün önüne okyanus rengi gözler geldi.Toprak'ın gözleri...Bir anda aklıma gelen gözlerle tutkuyla devam eden öpüşmemizi kestim.Daha ileri gidersem pişman olacağımı biliyordum.Erkan şaşkın bir ifadeyle gözlerime bakarken içimden bunu ona yapamam diye geçirdim.Sanki Toprak'a yaptığım yanlış şeyler var gibi hissediyordum.Daha onun varlığını bile tam kabul edemiyorken nasıl olurda onun için Erkan'ı reddedebiliyorum hiçbir fikrim yok.Ya ben nasıl bir salağım.Yoksa olabilir mi ya?Ben ve Toprak!Neden olmasın?Belkide beni bu bok çıkurundan çıkaracak kişi o'dur.Erkan tekrar beni öpmeye yeltendiğinde ellerimi göğsüne koyarak onu engelledim."Erkan yapmayalım.Lütfen.Bu yaptığımız doğru değil.Biz beraber büyüdük ve senin kafan sadece bu ara biraz karışık.Zamana bırakalım ne dersin?Hem ben çok açım." Konuşmanın ilk başında çok ciddi olsamda son söylediğim cümlede yüzüme yağmurda ıslanmış köpek yavrusu bakışımı yerleştirdim."Tamam başımın belası.Beni nasıl etkileyeceğini çok iyi biliyorsun." Beraber gülerek bizim evden çıktık ve sahilde hep gittiğimiz muhteşem köfte ekmekleri olan Tunç abinin mekana gittik.Bir güzel karnımızı doyurduktan sonra sahilde yürümek için kalktık.Ne kadar ısrar etsemde tabiki hesabı ben ödeyemedim.Son olarak dondurma alacağımız sırada ben alırken Erkan sadece yüzüme boş boş bakıyordu.Onun neden almadığını sorduğumda klasik maço Erkan cevap verdi:Erkek adam dondurma mı yermiş?Dondurmanın erkeklikle ne alakası olduğunu anlayamadım.En son ayrılırken Erkan bizim evin yönünde yürümeye başladı."Ben bugün bizim evde kalmayacağım Erkan." diye seslendiğimde arkasını dönüp "Bu kadar çabuk fikrini değiştireceğini bilmiyordum bebek.Bizde kalacağız sanırım." dedi tabi bir yandan da göz kırpmayı ihmal etmedi.Daha yeni aramız düzelmişken tekrar ortamı mahvetmek istemiyordum."Benim düşüncelerim senin için önemli değil mi?" dediğimde onaylar gibi kafasını aşağı yukarı salladı."Hıh!Tamda tahmin ettiğim gibi.O zaman sana bir şey söyleyeceğim ama hemen karşı çıkmak yasak.Beni dinleyeceksin.Söz mü?