Günaha Davet

Notlar ve Mektuplar(9.Bölüm)

 Çok sevgili günahkar davetlilerim farkındayım bölümler oldukça geç geliyor ama 3 ay boyunca tatildeyim ve inanın evde oturduğum bir zaman dilimi yok.Ayrıca beni yazmaya itecek olan yorumlarımda yok :( Bu kadar emek verip karşılığı alamamak beni çok üzüyor.Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin ve böylelikle beni mutlu edin yoksa korkarım artık final yapacağım çünkü kendimi motive edemiyorum.Şimdiden hepinize teşekkürler.Ayrıca olurda devam edersem ileriki bölümler kısa olacak ama sık sık yeni bölüm yayınlamaya çalışacağım.Öpüldünüz kocaman :*

Ya döndüyse ne yapardım?Yüzünü görürsem tepkim nasıl olurdu?Ama tek emin olduğum bir şey vardı ki buda hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağıydı.Onu affetmek kendime büyük haksızlık olurdu.Ama ya onu ilk gördüğüm zaman ki gibi beni kendine çekerse işte bu zayıf noktamdı ama Rüya Arslan yıkılmayacaktı hatta gerekirse savaşacaktı ama kaybederse işte o zaman hayatada elvada demeye hazırdı.

_____________♥ _____________________♥ __________________

Ertesi gün olduğunda güneş göz kapaklarımı açmak için zorlar şekildeydi.Başımda önceki günden kalma feci bir ağrı vardı çünkü aklımdaki düşünceler uyumama engel olmuştu.Aklımdaki sorular beynimde  hatta tüm vücudumda zehir etkisi yaratmıştı.Tüm duygularım karmakarışıktı ve benim ne yapmam gerektiği konusunda en ufak bir fikrim yoktu.Toprak'ı,Toprak'ımı çok özlemiştim ama tek güvendiğim insanında beni yanıltmasından sonra bir daha güvenebilir miydim hiç bir fikrim yoktu.Hem Toprak eski Toprak değildi ki.Acaba değiş miydi?Mesela hala arada kirli sakal bırakıyormuydu ya da gece uyurken hala mırıldanarak konuşuyor muydu?En kısa zamanda psikoloğuma gidip içimi rahatlatmam gerekiyordu yoksa krizlerimin artacağı besbelliydi.Evde birilerinin olup olmadığını kontrol etmek için aşağı kata indim ama ortalıkta kimsecikler yoktu.Mutfaktan tıkırtılar gelince Eda'nın orada olabileceğini düşünüp içeri doğru seslendim."Eda!Canım kahvaltı mı hazılıyorsun?" Seslenişime karşı bir cevap gelmeyince bir anlık panik duygusu yaşadım.Eda olsa kesinlikle cevap verirdi."Kimse var mı?" diye seslensemde hala ses yoktu.Oturma odasında olan vazoyu elime alarak mutfağa doğru ilerledim.Bacaklarım geri geri gitsede mutfaktaki sese neyin neden olduğunu öğrenmeliydim.Eğer olurda herhangi biriyle karşılaşırsam ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim yoktu.Yavaş adımlarla mutfağa girdim ama kimse yoktu.Kendi kendimle dalga geçerken arkamı dönmemle muhteşem bir kahvaltı mutfağıyla karşılaşmam bir oldu.Kahvaltı bana göre en önemli öğündü ve eğer olurda bir güne kahvaltısız başlarsam işte o zaman benim açımdan berbat bir gün olurdu.Kahvaltıyı bu kadar güzel ancak Mete hazırlayabilirdi.Yüzümde kocaman bir gülümsemeyle masaya oturdum.Tabağın üstünde olan notu elime aldım ve heyecanla okumaya başladım.

Benim biriciğimin kahvaltısı mükemmel olmalıdır.Kahvaltı önemli sonuçta ;) Her zaman kahvaltıda sevdiğin gibi karpuz reçelini ve elmalı kurabiyenide aldım ama sen her zaman ki gibi kurabiyeni çay ya da kahveyle, kahvaltıdan sonra yersin.Çünkü tatlı sana göre en son yenmelidir.Şimdi diyorsun ki beni kim böylesine iyi tanır.İnan seni çok iyi tanıyorum.Belindeki kalp şeklinde olan bene kadar iyi tanıyorum seni.YAKINDA GÖRÜŞECEĞİZ. -Nefesin

Biri bana berbat bir şaka yapıyordu ama bu benim için hiç komik değildi.Her kimse bana Toprak'ı hatırlatarak üzülmeme sebep oluyordu.Bütün düşünceleri geri iterek mükemmel olan kahvaltının tadını çıkardım.Nede olsa kahvaltı benim için hazırlanmıştı.Hem ben Rüya'ysam böyle aptal şakalardan korkacak insan değildim aksine ortada bir oyun varsa bende dahil olurdum.Kahvaltıdan sonra üstümü giyindim ve evden çıktım.Bugün okula gidip ortamı çaylaklara bırakmadığımızı göstermem gerekiyordu.Şoförden anahtarları alıp arabaya doğru ilerledim.Arabaya yerleştiğim sırada telefonuma mesaj geldi.Arabayı çalıştırmadan önce mesaja baktım.