Buluşmaya az kala...(10.Bölüm)

258 3 0
                                    

Biliyorum artık yeter diyeceksiniz ama bütün yazım hastalıkla geçti.Safra kesemde taş olduğu ortaya çıktı ve 4 gün hastanede yattım.Ara ara çok şiddetli ağrım oluyor.Neyse ki 1 haftaya ameliyat olucam ve her şey bitecek.Bu yıl benim için çok kritik çünkü üniversite sınavım var.Hikayelerime devam eder miyim henüz karar veremedim belki uzun bir süre ara veririm belki de devam ederim.Bunu zaman gösterecek ve tabiki siz sevgili günahkarlarımın yorum ve vote'ları.Sizi seviyorum.Kendinize iyi bakın.

AYRICA MULTİMEDYA'DA RÜYA VE METE'NİN KOLAJ RESİMLERİ VAR.BU ARADA RESİMDEKİ ELBİSE RÜYA'YA HEDİYE GELEN ELBİSENİN TA KENDİSİ.BAKARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM.

"Bırak kolumu Erkan.Senin hayatında artık Rüya diye biri yok anlıyor musun beni?Ben yokum artık senin hayatında." Söylediğim söz Erkan'ı beyninden vurulmuşa çevirdi.İlk parmakları gevşedi daha sonra kolumu tamamen bıraktı.Bende arkamı dönmeden direk gittim.

_____________♥ _____________________♥ __________________

Gözlerimden yaşlar boşalırken adımlarımı daha da hızlandırdım.Bir an önce şu lanet okuldan uzaklaşmak istiyordum.Hayatımda daha ne kadar çok sevdiğim insanları kaybetmeye devam edecektim hiçbir fikrim yoktu.Ben nasıl bir günah işlemiştimde bunlar başıma geliyordu.Arabaya ulaştığımda vakit kaybetmeden direksiyona geçip gaza bastım.Aklıma Erkan'ın sözleri geldikçe gaza daha da yüklendim.

"Rüya'yla birlikte oldun diye götün mü kalktı?"

"Rüya'yla birlikte oldun diye götün mü kalktı?"

"Rüya'yla birlikte oldun diye götün mü kalktı?"

Dediği şeyler bir an bile aklımdan çıkmazken yumruk yaptığım elimi defalarca direksiyona geçirdim.Elim acımaya başlamıştı ama hiçbir fiziksel acı şu an çektiğim acıyla eş değer olamazdı.Aklıma akşam ki buluşma geldiğinde arabayı sağa çektim.Bir süre sakinleşmem gerekiyordu yoksa bu sinirle ya kaza yapacaktım ya da önüme ilk çıkan kişiyi haşlayacaktım.Ellerim genelde sinirli ya da heyecanlı olduğumda hep titrerlerdi ve yine titremeye başlamışlardı.Bir süre kendi kendimi sakinleştirmeye çalıştım ama ne yazık ki hiçbir yararı olmuyordu.Aklıma tabi ki ilk olarak Mete geldi.Ne yaparsam yapiyim beni yanlız bırakmayan Mete.Elime telefonu alır almaz Mete'nin ezbere bildiğim numarasını tuşladım.

"Rüya?İyi misin canım?"

"Mete.Mete ben hiç iyi değilim.Sinirlerim çok bozu.." Benim konuşmamı bölen Mete'nin şefkat dolu sesiydi.

"Biliyorum bir tanem ,biliyorum.Erkan bu sefer çok ileri gitti."

"Mete sana ihtiyacım var.Yanıma gelir misin?" Sesim o kadar bitkin çıkmıştı ki ben bile bu kadarını beklemiyordum.

"Sözümüzü unuttun mu?Her zaman,her durumda birlikte olacağız.Bunu hiçbir şey ya da kimse değiştiremez."

"Bu yüzden ilk aklıma gelen sendin.Teşekkür ederim.Çok teşekkür ederim." Mete'ye ne yaparsam az gelecek gibi geliyordu.Ona olan borcumu hayatta ödeyemezdim.O olmasa belkide kendi hayatıma bile son vermiş olabilirdim.

"Gerek yok.Ben bunu kendim için yapıyorum çünkü seni üzgün görmeye dayanamıyorum Rüya'm.Şimdi bana nerede olduğunu mesaj at ve ben gelene kadar sakın bir yere kaybolma."

"Tamam tamam.Bekliyorum yoldaş." dedikten sonra yüzümde oluşan küçük tebessümle telefonu kapattım.Bir kaç dakika içinde adresi Mete'ye yollamıştım.Ondan da onaylayıcı mesaj geldiğinde kafamı  koltuğun başlığına yasladım ve beklemeye başladım.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

Günaha DavetHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin