Hoofdstuk 6.

292 8 0
                                    

Romy pov;

Zuchtend loop ik langs de grachten in amsterdam. Ik moet even tijd voor mezelf hebben. Na wat ze me geflikt hebben hoef ik ze even niet meer te zien. Ik ga even op een bankje zitten en merk dat ik weer moet huilen. Dan komt er iemand naast me zitten. Ik kijk op en zie dat het een jongen is (duh). Volgens mij een vriend van kaj. 'Hoi. Ik ben samuel. Gaat het' vraagt hij en ik haal me schouders op. 'Kaj heeft alles verteld. Het komt goed' zegt hij en knuffelt me. 'Ja maar ik reageer ook wel overdreven. Kaj en ik zijn geeneens samen' zeg ik en samuel zucht. 'Ik snap je meis. Je vind hem leuk en kaj jou. Emma is aan het manipuleren' zegt samuel en ik knik. 'Daarom ben ik ook in twijfel' zeg ik en samuel glimlacht. 'Je moet luisteren naar je gevoel. Dat is het beste wat je kan doen' zegt samuel en ik kijk hem glimlachend aan. 'Dankje sam. Je bent een goeie vriend' zeg ik en samuel glimlacht. 'Kunnen we praten' vraagt hij dan en ik knik. 'Hebben jou ouders ooit iets verteld over adoptie' vraagt samuel en ik kijk hem verward aan. 'Nee hoezo' vraag ik en samuel schud zijn hoofd. 'Nee laat maar' zegt hij en staat op. 'Hier is me nummer. Bel me als je me nodig heb' zegt samuel en loopt daarna snel weg. Ik kijk hem verward na. Wat bedoelde hij nou? Ik zet snel zijn nummer in me telefoon en stuur hem een berichtje zodat hij mij nummer ook heeft. Ik besluit om maar weer naar huis te gaan. Gelijk even vragen wat samuel bedoelde met adoptie.

He is my brother? ft bbraveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu