Zombie 47: The real MastermindMegan's POV
"Na miss mo ba si kuya, bunso?" naka ngiti nyang tanong. Nag lakad ako ng dahan-dahan papalapit sa kanya. Habang naglalakad ako ay pinapasadahan ko sya ng tingin. Wala pa ring pinagbago yung itsura nya. Pero parang may mali?
"P-pano nangyari?" nauutal kong sabi habang titig na titig pa rin sa kanya.
"Nangyaring ano? Na buhay ako?" sabi nya at tumawa ng malakas.
"Hindi ka ba natutuwa na makita akong buhay?" parang nalulungkot pa nyang sabi. Agad naman akong umiling.
"M-masaya ako na makita kang b-buhay, kuya. Pero patay ka na diba? I killed you using my bare hands!" sambit ko gamit ang mataas na boses. Napa urong ako nung humakbang sya papalapit sa akin.
"Yes. You. Killed. Your. Older. Brother" madiin nyang sabi habang matalim akong tinitignan sa mata. Tinakpan ko yung mukha ko at humagulgol ng malakas.
"H-hindi ko yun sinadya kuya! Hindi ko ginustong patayin ka!" umiiyak kong sabi. Malungkot ko syang tiningnan.
"Pero paano kuya? Pano ka nabuhay?" tanong ko na may kasamang hikbi. Naramdaman kong tumaas yung balahibo ko nung ngumisi sya ng nakakakilabot.
"Hindi naman mahalagang malaman yun diba? Ang mahalaga ngayon ay mag lalaban-laban tayo, bunso"
Eren's POV
"Let me fucking go, dickheads! Bitawan nyo ko mga putangina kayo!" pinipilit kong makapalag sa mga sundalong naka maskara kaso hindi ako nag tagumpay dahil mas marami at malalakas sila kesa sa akin.
Fuck!
Pinag tutulungan nila ako na makasakay sa eroplano kasama si Sandy.
"Sandy saan mo ba ako dadalhin?! Ano bang kailangan mo?!" nanggagalaiti kong sambit kay Sandy. Napatigil sya sa pag lakad at hinarap ako.
Damn this bitch! She's so fucking impossible! I can't believe na isa lang palang palabas ang pag kamatay nya sa tapat ng grocery. Sinadya nya yun para pag kamuhian namin si Megan.
"I just want you to love me, Eren, that's all. Atsaka hindi ka ba na e-excite na makita sya after 10 years?" malambing nyang sabi. Napakuyom yung kamao at masama syang tiningnan.
"No! Fuck you, Sandy! Fuck you! Patay na sya! Matagal ng patay!" galit kong sigaw habang nag pupumiglas sa mga hawak ng mga sundalo.
"Hindi ka ba natutuwa na naging successful sya sa ginawa nya? It's all for you, Eren! Maging proud ka naman para sa kanya!" inis niyang sabi habang dinuduro ako.
"Damn his successful! Sinira nya yung buhay ko at yung buhay ng mga tao! He makes my life miserable as hell!" sigaw ko pero pinagtawanan nya lang ako.
"Sa ayaw at sa gusto mo, sasama ka sakin at pupuntahan natin yung mastermind or should i call it.....Your father?" ngising sabi nya. Kumuyom yung kamao ko.
"Don't you ever never say that fucking word to me again" tiim bagang kong sabi sa kanya.
I was a kid back then when my father and my mother was a scientists. Sikat silang scientist sa Amerika dahil sa sobrang daming teknolohiya ang nagawa nila doon.
Sa sobrang talino na meron sila ay lahat ng gusto nila o gusto ko ay nagagawa nila gamit ang mga talino nila.
Wala akong kaibigan dahil ayaw nila sa akin dahil isa daw halimaw at mamatay tao ang mga magulang ko. Pero hindi ko yun pinansin dahil nasa tabi ko yung parents ko at minamahal ako ng sobra. Pero nag bago nalang ang lahat ng yun nung namatay si mommy.
BINABASA MO ANG
Zombie Hunter: The Safest Place on Earth (COMPLETED)
AdventureEDITED "Usually, people think that I'm a strong person. But behind my strong aura they just don't know how much im in pain and almost damn broken." Hindi nya na alam ang gagawin. Binuhos nya lahat ng galit nya gamit sa pag patay ng mga kakaiban...