Bitten (Book 2 of Bite Trilogy) Venom Series #1

Chapter 5

Chapter 5

Buhangin

Three months had passed since the heartbreaking news spread all over the country. Engr. Astrid Noella Fontanilla, one of the most successful engineers in Asia, adored by different kinds of women's groups, and charitable intuitions left numbers of grieving hearts, mourning for her sudden death.

I thought Astrid was just a career-oriented woman who loves her job more than anything else in this world, but I was wrong. She's a beautiful engineer with a big heart.

Nasa loob ako ng kanyang silid na napupuno ng mga litrato niya mula sa iba't ibang lugar kung saan siya nakakarating. Hindi lamang sa Pilipinas maging sa ibang mga bansa.

Her pictures were not a theme for flaunting but captured her precious memories with different kinds of people, from the people of Haiti, India, Afghanistan, Nigeria, and even in Africa. She's one of the ambassadors of an international volunteer group. Astrid was loved not just by hundreds but thousands of people around the world.

Ang kwarto niya ay sumisigaw hindi ng mga bagay na kinita niya sa kanyang trabaho o karangyaan kundi iba't ibang klase ng bagay na nakukuha niya sa bawat kultura ng mga taong napupuntahan niya. From hats, necklaces, antique items, and different symbolic gifts from different countries. I can't help but adore her.

"Rosh, you have a very wonderful mate..."

Akala ko ay isa lang siyang babae na nais higit na makilala ang kanyang pangalan sa sarili niyang larangan at doon na umiikot ang kanyang mundo, ngunit malayo pala iyon sa katotohanan.

I can see through the pictures the sincerity in her eyes and even her genuine smile. The way she played with the kids, the way she embraced the elderly, the way she looked at them. The blue fire picked her best choice. Astrid was a precious gem.

"My daughter is a very good girl..." Lumingon ako sa pintuan, naroon ang kanyang ina.

Nakapasok ako sa bahay ng mga Fontanilla dahil ngayon ang araw kung saan binuksan nila ang kanilang tahanan para sa mga taong nakikiramay sa kanila. Matapos ang tatlong buwan, ngayon lamang tinanggap ng kanyang pamilya ang kanyang pagkamatay.

Nagpanggap akong isa sa pinakamalapit na kaibigan ni Astrid para lamang hayaan nila akong makita ang kwarto niya. Hindi naman ako nahirapan gawin iyon dahil mabait si Mrs. Fontanilla.

Isa sa dahilan kung bakit ako nandito ay para hanapin ang salamin na kanyang iniwan, pero kanina pa ako walang makita.

Kapwa na kami nakatitig ni Mrs. Fontanilla sa mga litrato ng kanyang anak.

May nakadamit siyang parang indiana na may bato sa kanyang noo habang nakikipagsayaw sa mga bata. Hindi ko mapigilang hindi humanga sa kagandahan niyang makikita ko sa kanyang bawat anggulo.

Hindi na ako magtataka kung bakit bigla na lamang bumagsak si Rosh nang una niyang nakita si Astrid. Meron din siyang litrato na may guhit siya sa kanyang mga pisngi habang may ilang balahibo sa kanyang buhok, may nakapikit habang magkadaop ang kanyang kamay at iba't iba pang kultura at tradisyunal na gawain mula sa maraming bansa.

"H-hindi pa po nakikita ang kanyang katawan..." Maging ako ay umaasa sa imposible. Gusto kong paniwalaan na ngayo'y buhay pa rin siya.

"Hija, huwag mo na akong paasahin. Sinong mabubuhay sa mahigit dalawang buwan sa ilalim ng lupa? Hija, it's 2300 feet below the ground. My daughter is trapped alone with no food, no water and no one else with her. Sa tingin mo ba ay gagastos nang malaki ang Chile para lamang hukayin ang katawan ng anak ko? They won't waste money to save a dead body..."