Broken.

Stupid Son, Beautiful.. MOM?!

NEW chapter. Wist je al. Oké, overbodige info. Ik stop wel met praten.

Opgedragen aan Miss7sisters want ik moet altijd zo erg om haar lachen!

_____________________________________________________________________________

Chapter 3: Stupid Son, Beautiful.. MOM?!

POV Susan

Shit, hij is hier! Jake, de zoon waar ik afstand van had gedaan, is hier! Hij stond in de huiskamer! Wat moet ik doen, waar moet ik heen! Wat als hij me heeft gezien? Of- schoot het door mijn hoofd, Oke, Susan, rustig ademen... Je bent verdomme de vriendin van de Leider van Vamp!

Dat hielp. Ik haalde weer rustig adem. Toen hoorde ik voetstappen, meteen was ik weer op mijn hoede. Het olijke hoofd van John keek om de deur, hij zei: "Susan, schatjee. Klaar voor een leuke nacht?" Hij grijnsde scheef, en ik zag een gele tand. Yuk. Vieze man. Bah.

Ik haalde mijn schouders op en liet me achterover op ons bed vallen. Meteen ging John naast me zitten. Mijn vampierinstinct zei dat dit fout was, en mijn ogen werden rood. John schrok, hij had dit nog nooit eerder gezien. Hij wist niet eens dat ik een vampier was.

Ik grimaste en draaide mijn hoofd naar hem toe. Angstig kroop hij achteruit op het bed, en ik volgde hem met mijn ogen. Ik had dorst. En geen trek in de supermarkt 7up. Maar in iets wat ik lang geleden had afgezworen: Mensenbloed. 

En laat nou juist John degene zijn die het dichtst in mijn buurt was. Ik siste en duwde hem achterover op bed. Hij was verstijfd van angst.

"SUSAN! LAAT MIJN VADER GAAN!" Hoorde ik ineens achter me. Verdraaid, die dochter, Sylvie, stond daar. Met achter zich.. JAKE!

"Mom? What the heck?" zei Jake. O-o. Niet goed. "Jake, go away! This isn't where you belong!" siste ik hem toe. Ja, Jake was Engels. Hij verstond alleen Engels en Vamps. Vampiertaal dus.

Ondertussen was die kleine bitch van een Sylvie op me gesprongen en trok aan mijn haar. Ik gilde het uit van de pijn en probeerde haar te bijten. 

Toen sprong Jake tussen ons in."JAKE! I've told you that you must go away!" gilde ik. Maar Jake hield niet op. Ik besloot ons naar de Arena te sturen. Daar was meer ruimte.

"Hassjmay khaling sproyteru grutequoi," fluisterde ik. Even later stonden we in de VampArena, de plaats waar vampieren tegen elkaar strijden als ze en ruzie hebben. En: Hier waren vampieren nog sterker. Dus Sylvie had geen enkele kans. Little bitch.

Jammer genoeg wist Jake dat. Hij schreeuwde tegen Sylvie:"Girl! HEY YOU! Run! Run away and don't look back! It's very dangerous here!" 

Sylvie trok wit weg, maar zette geen stap. Mijn kans om aan te vallen. Eindelijk. Vers mensenbloed.

POV Sylvie

Shit! schold ik in mezelf. Ik kan me niet bewegen! Wat als ze me echt behekst heeft?! Die trut. Ze viel mijn vader aan! MIJN VADER! De laatste familie die ik had! 

Ze kwam op me af. Haar ogen werden rood. Een teken dat een vampier of boos is, of verdrietig, had ik gelezen in The Vampire Secrets. Ik gokte op boos, en probeerde mijn voeten in beweging te krijgen. 

Dit lukte! Één voet gleed onder me vandaan, waardoor ik struikelde en met een smak op de grond knalde. Even zag ik sterretjes en ik wilde bijna opgeven, totdat ik twee sterke armen onder me voelde die me optilden.

Toen werd het zwart.

..........

"SYLVIE! Alsjeblieft SYLVIE! Geef antwoord! Lieverd!" Verdwaasd deed ik mijn ogen open. Of, nou ja, ik probeerde het.

Wow, droomde ik nou? Of zag ik echt het gezicht van Alice, mijn moeder, boven me?

Was ik in de Hemel? Huh?

Ik voelde mezelf weer wegzakken. Opnieuw werd het zwart voor mijn ogen.

........

 Langzaam opende ik mijn ogen. Waar ben ik? schoot het door mijn hoofd. Ik probeerde mijn hoofd te draaien. AU! Gossie, dat deed echt zeer! 

"ZE IS WAKKER!" Tetterde iemand in mijn  oor. Toen zweefden er ineens drie gezichten boven me. "W-waar ben ik?" zei ik moeizaam. "Rustig maar, je bent nu veilig," zei iemand met grappig blond haar."Weet je wie wij zijn?" vroeg iemand anders. Deze was wat ouder en had al een beetje grijze plekjes door zijn haar.

Ik probeerde me iets te herinneren, maar dat lukte niet. Ik begon te snikken, en riep toen: "Nee! Ik weet het niet! I-ik weet niets meer!" 

Ik voelde twee handen me zachtjes strelen, en werd wat rustiger. "Ze moet nog slapen, ze is uitgeput door alle emoties en de klap op haar hoofd heeft haar ook niet veel goeds gedaan," zei iemand met een lange witte jas.

___________________________________________

Muhahaha.. Voel me duivels! ALWEEEEER cliffhangerr!

En WhiteRose, dit is hoe mijn hoofdstukken er ongeveer uitzien als ik er 2 dagen over heb gedaann, dus zeg maar wat je wilt :D

En voor één keertje ga ik niet bedelen om stemmen ... Voor jullie :D.

(Al zou het wel lief zijn..)

xoxo

PS De picture is Amy, de vriendin van Sylvie ;D