Giriş

55 17 12
                                    

Sahilde yürüyorum...

Adımlarım seri bir şekilde birbirini takip ediyor.

Yavaş bir şekilde siyah hırkamı çekiştiriyorum.

Neredeyse oraya varmak üzereyim.

Yüzüme düşen saçımı geri atıyorum.

Onunla yüzleşecek olmak beni heyecanlandırıyor.

Heyecanım gerginliğimi bastırmaya çalışsa da fayda etmiyor.

Terli olan ellerimi üzerime siliyorum.

Şu an hiç bir şey umurumda değil. Umrumda olsa da ne fayda...

Öldü...

Ölümüne neden olan olaylar midemi bulandıracak kadar iğrenç.

Kulaklığımdaki müziği bile duymamakta kararlıyım.

Yanımdan geçen taksiyi bile zor fark ediyorum. Sadece ama sadece hedefime odaklıyım.

Aklımda sadece tek bir şey var...

Tek bir hedef...

Her şeyin başladığı ve herşeyin bittiği o yere gitmek...

Dışarıdaki soğuk havaya karşı ellerimi hırkamın cebine iyice sokuyorum.

Yanımdan geçen arabanın üstüme su sıçrattığını hissetmeyecek kadar da hissizim

Ruhumun yorgunluğu gözlerimin altında kendini belli etmişti. Mor halkalar yaşıma inat beni olabildiğince yaşlı göstermekte kararlı.

Ama tüm bu olanlar benim için normal olan değişiklikler.

Kardeşim dediğiniz en yakın arkadaşınızın ölümüyle karşı karşıya kalıp, bir de bu olanlardan suçlu hissederseniz, durumu siz düşünün. Yetim ve öksüz bir kız olduğumdan bahsetmiyorum bile.

Ah! Pardon. Kendimi tanıtmadım değil mi? Ben kim miyim?

Etrafında olan hiç bir şeyi fark edemeyen bir aptal!

Ruhunu karanlığa gömmüş bir zavallı!

Ve kardeşi dediği insanın ölümünden sorumlu bir suçlu!

Ben kim miyim?

Lara Kara

Zavallı, aptal ve bir suçlu.

Hayata doğduğum anda bir sıfır geride başalmam aslında tüm bu olanların başlangıcıydı. Ailelerinden gizli bir evlilik yapan ebebeyinlerim benim dünyaya gelişimle iyice normal olmayan hayatları karışmış. Babam geçirdiği bir kaza sonucu hayatını kaybeder, annemse ben iki yaşındayken kafayı iyice sıyırır ve kendini bir uçurumdan atar. Bense daha yeni reşit olmuş teyzeme, daha doğrusu beni tek kabul eden akraba üyeme, bakılmak üzere verilmişim.

Trajedik bir hayat hikayesi.

Ama inkar edemem. Hayatımda tek düzgün olan şey teyzemle birlikte yaşamak.

Yavaş olan adımlarımı daha da yavaşlattım. Bir süre sonra meşhur yerimize varmıştım.

Arkamdan vurulmamın acısını fazlasıyla çıkarmak için.

Ama tüm bu olanlar haricinde

Her şeyi sonlandırmak için...

Çantamın içindeki silahı daha sıkıca tuttum. Kapıdan içeri adımımı attım.

İşte başlıyorduk.

***

Yeni bir seriye başlıyorum.
Serinin ilk kitabı Eşsiz Melodi ile karşınızdayım.
Bana destek çıkarsanız çok mutlu olurum. Umarım beğenmişsinizdir.
Beğendiyseniz lütfen aşağıya bir vote bırakırsanız sevinirim.
Bu arada ilk izlenimlerinizi bekliyorum.
Yorum kısmında sizi bekliyor olacağım.
İlk bölüm kısa zamanda yayında...

Eşsiz  Melodi (Gizli Serisi 1 ) DüzenleniyorHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin