And They Lived Happily Never After (REVISED&&COMPLETED)

Chapter 4

CHAPTER FOUR:

(JEISHELLE'S POV)

"Hay, nako Ishel. Anong bang problema mo?" hingal na hingal na tanong ni Mamai. Pagkalabas kasi namin ng bar eh dinala ko siya dito sa park. Imagine, gento suot namin tas naka heels kami? Unbelievable diba? Eh yun yung gusto ni Author eh. May salpak din ata 'to sa utak eh.

"Mamai. Sorry. Gusto ko lang talaga makatas dun eh." actually, hindi lang pagkainis dun kay Justine kaya ko nahaltak si Mamai dito may mas malalim pang dahilan. "Remember 4 years ago, nung una tayong magkakila? You saw me here, crying. And sabi ko natunaw yung ice cream ko kaya ako naiyak. I lied."  nakita ko yung expression ng mukha, shocked at the same time nadismaya. "Ang totoo kasi, I've got rejected by the boy I loved. Bata pa lang kami gusto ko na siya, hanggang sa lumalaki kami, lumalalim din ang feelings ko sa kanya. Feeling ko siya na yung para sa akin, siya na yung papakasalan ko. That day, umamin ako sa kanya about my feelings for him. And it's too late, sila na ng pinsan ko. I was very hurt that time, sa dinami dami ng babae pinsan ko pa. Sobrang sakit." hindi ko na napigilan ang emosyon ko, napaiyak na ako ng sobra.

"There, there. Kaya pala, takot kang magmahal? Pero bakit hindi mo ito sinabi agad sakin? And anong connect kay Justine?"sinabi niya habang hinihimas ang likod ko,.

"I wanted to start a new life. Yung bang hindi ko na siya maalala, parang hindi kami nagkakilala. Gusto kong gumising sa isang masamang panaginip. At ang nakakasar lang kasi dun" napaiyak ako lalo. "Nakalimutan ko na siya eh, eh pero nung nakita ko si Justine he simply reminds me of him. How he irritates me kanina. Alam ko ang petty ng pang aasar niya pero kasi, may pagkakahawig sila ni Joseph." grabe pagkasabi ko nun para akong bata ngumawa. ganitong ganito ako nun nung nakita ako ni Mamai 4 years ago. 

"Ishel, alam mo kahit nagtatampo ako sayo dahil hindi mo agad sinabi sakin yan icocomfort parin kita. Tara umuwi na tayo baka hinahanap ka nila Tita, o gusto dun ka muna matulog samin?." buti na lang talaga nakilala ko 'tong si Jermaine Kathlene Monteverde. All in 1 na 'to eh. Ate, nanay, bestfriend. Buti na lang talaga napaka maintindihin nito.

"Mamai, salamat. Napakaswerte ko sa'yo. Sana huwag kang mapapagod intindihin ako. Sana hindi ka manawa sa ugali ko. Promise, kahit papaano eh magmamature na ako para sa'yo. HILOVEYOU." niyakap ko siya ng mahigpit at  kiniss sa lips. Oh bakit? bawal ba? 

SA BAHAY NILA JERMAINE 

(JERMAINE'S POV)

“hello ma? Opo, dumiretso po ako kila mamai. Pakisabi po kay jeise na hindi po muna kami tabi matulog pati huwag niya pong kalimutan inumin yung gamot niya. Osige ma, ingat kayo jan ah? Lock nio yung gate bago kayo matulog. Uuwi din po ako ng maaga bukas. Goodnight po.” Uber? Para namang mangingibang bansa itong si ishel. Hay, sa pamilya niya na lang siguro binubuhos lahat ng pagmamahal niya. Kaya siguro pati sarili niya nakalimutan na niyang mahalin.

“bestfriend, OA lang. para namang pupunta ka somewhere na hindi mo na sila makikita. Shangaps, bukas may lakad ulit tayo ah? Remember, treat kita dun sa ice cream parlor. Ilang bwan na rin kasi tayong hindi nakakatambay dun. Nakakamiss yung banana split nila. Pati niyaya ko din pala si Jame.” Sa sobrang miss ko naglaway tuloy ako.

“aigoo, baka naman isama niya si Justine? Nako nako. Hindi ko ata kakayanin makasama yung kutong lupang yun. AHHHHHHHHHHHHHH, naiisip ko lang bumabaliktad na sikmura ko.” Sa sobrang inis niya nasabunutan na niya ang sarili niya. Hahaha. Mukha lang siyang baliw.

“ishel, ang OA lang talaga. Hindi naman si joseph un diba? At tsaka give him a chance, malay mo ibang iba siya kay joseph. Mukha namang mabait si Justine ah.” Ang oa na talaga ng kwentong ‘to. Walang kwenta na. parang yung author lang.

“eeeehhhhhhh, pano kung magkaugali sila? Pano kung magustuhan ko siya? Pano kung ligawan niya ako? Pano kung maging kami? Pano kung saktan niya lang din ako?” uber talaga, hindi na na siya magkandaugaga. Pabalik balik siyang lumalakad sa harap ko.

“AHHHHHHHHHHHH, tumigil ka nga sa kakalad. Nahihilo na ako. Ang oa mo na talaga, nahawaan ka ng author? Pektusan kaya kita. Alam mo, kaya hindi ka nag gogrow eh. Kasi you look more on the negative side. Why don’t you try to be optimistic sometimes? Wala mangyayari sayo kung puros ka ganyan. Ishel, hindi ka nagmahal kung hindi ka masasaktan. Kahit saang aspeto ng pagmamahal kailangan mong masaktan. Pagmamahal sa magulang, kapatid, kaibigan. At sa bawat sakit na yun, marami kang matutunan. Just go with the flow, and I’m sure you’ll enjoy it.” Napaupo siya nung sinabi ko yun. First time kasi naming magkaroon ng debate tungkol sa ganitong bagay, kasi remember nito niya lang sinabi sa akin na nabrokenhearted nap ala siya. Eh sa tuwing ako naman ang nahaheartbroken parang wala lang.

“mamai, eh pano kung……” hindi ko na siya pinatapos magsalita. Binatukan ko nga. “arouch, naman. Baklang ‘to. Oo na, I’ll give him a chance.” Sabi niya habang nakahawak sa ulo niya.

“ayun naman pala eh. Madali ka naman palang kausap. Basta, palayasin mo muna lahat ng negative energy sayo ah. At pati hindi ko naman sinabi na gustuhin mo siya ang akin lang matuto kang makipagkapwa tao, hindi lang ako at ang pamilya mo na lang. Hindi ka ba nanawa?.” Sabay nahiga na kami sa kama ko.

_____________________________

A/N: Aigoo >_< pakiintindi na lang po ang storyang ‘to. Lalong tumatagal lalong nawawalan ng connection. Hahahaha. Ang korny kong author, pero pag po ng LIKE, VOTE, COMMENT, SHARE pati FAN kayo pag-iigihan ko po lalo. Hahaha, salbahe.